Besson do roli Leeloo przesłuchał 5000 aktorek.
Kevin Costner był brany pod uwagę do roli Generała Munro, którą ostatecznie otrzymał Brion James.
Gdy Leeloo jest w inkubatorze i patrzy na generała, w miejscu, gdzie zostanie rozbita szyba widać, że już wcześniej była pęknięta.
Na zdjęciu Leeloo ma zupełnie inną minę i fryzurę niż w momencie wykonania fotografii.
Gdy przed Leeloo staje radiowóz, jej ręce są całe zabrudzone, jednak chwilę później w taksówce Korbena są już czyste.
W scenie ucieczki Korbena taksówką w szybie widać odbicie pracownika ekipy filmowej.
W pierwszej scenie filmu, podczas rozmowy z księdzem, profesor na zmianę w swej prawej dłoni trzyma kubek, następnie pędzelek i znowu kubek.
Aby dotrzeć na Fhloston Paradise, statek z Ziemi musi osiągnąć prędkość nadświetlną, a pasażerowie w czasie podróży hibernują. Można przyjąć, że przelot trwa co najmniej kilka godzin. Tymczasem łączność radiowa z Ziemią odbywa się w czasie rzeczywistym.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Londynie (Anglia, Wielka Brytania), Vatnajokull na Islandii i w Mauretanii (sceny afrykańskie), a sceną teatru kosmicznego, w którym śpiewała niebieskoskóra diva była Opera Królewska w Londynie.
Eksplozja w głównym holu Fhloston była największą eksplozją w pomieszczeniu zamkniętym kiedykolwiek sfilmowaną. Ogień który powstał omal nie wyrwał się spod kontroli.
Na początku filmu postać grana przez Gary'ego Oldman'a cytuje Nietzsche "Co Cię nie zabije, To Cię wzmocni", Bruce Willis wydał płytę w latach 80-tych o takim samym tytule.
Język, w którym rozmawia Leeloo został wynaleziony przez Luca Besson'a i później rozwijany przez Millę Jovovich. Pod koniec kręcenia zdjęć do filmu byli oni w stanie przeprowadzić pełną konwersację w tym języku.
Ruby Rhod nie było oryginalnie wymyślonym imieniem dla bohatera granego przez Chris'a Tucker'a, pierwotnie miał się on nazywać Loc Rhod. Nowe imię pojawiło się w scenariuszu i filmowej ekranizacji.
Jedyne frazy wypowiadane przez Leeloo w jej języku zawarte w scenariuszu filmu to: "Mlarta", "Big Ba-Dah Big Boom", "Akta", "Seno Akta Gamat", "San agamat chay bet. Envolet", "Danko", "Domo Danko" i "Apipoulai". Pozostałe są wymienione jako "nieznany język" lub specyfikowane jako "divine language".
Imię piosenkarki, która występuje w Fhloston Paradise i ukrywa w sobie kamienie brzmi Plava Laguna. Jest to nazwa kurortu w Porec, Chorwacja gdzie reżyser Luc Besson spędza większość swoich wakacji z dziećmi. Po chorwacku to imię znaczy "niebieska laguna".
Luc Besson napisał scenariusz do filmu kiedy był w liceum.
Liczba 5 pojawia się w filmie przy kilku oczywistych okazjach. Jest 5 elementów. Zorg ustawia swoją bombę na 5 sekund. Ruby Rhod, pod koniec filmu kiedy planeta kosmitów jest powstrzymana mówi "Tu są bomby które eksplodują co 5 minut!" oraz lekarz na końcu mówiący, że Leeloo i Corben potrzebują jeszcze 5 minut.
Pełne imię LeeLoo brzmi: Leeloominai Lekatariba Laminatcha Ekbat D Sabat.
Budżet efektów specjalnych wynosił 80 milionów $ i był to największy budżet swoich czasów.
W Nowym Jorku przyszłości Central Park jest tej samej wielkości i w tym samym miejscu co obecnie jednakże 100 stóp wyżej.
W apartamencie Korbena możemy przez chwilę zobaczyć dwie dość znane mangi - "Sanktuariun" Ryoichiego Ikegami i Sho Fumimury oraz "Adolfa" Osamu Tezuki.
Został wybrany jako film otwierający festiwal w Cannes w 1997 r.
Telewizyjna wersja "Piątego elementu", która była prezentowana w 2000 roku przez amerykańską stację ABC, różniła się od wersji kinowej. Wycięto z niej całe plugawe słownictwo, i wszystkie sceny nagości i przemocy. Usunięto także wszystkie loga McDonalda, pojawiające się w sekwencji pościgowej w Nowym Jorku.
Utwór, który wykonywała Diva Plavalaguna, to połączenie "Il Dolce Suono" z opery "Lucia di Lammermoor" Gaetano Donizettiego, z oryginalnym utworem "The Diva Dance" Erica Serra, który był autorem muzyki do "Piątego elementu".
Broń Zorga - ZF-1 Pod Weapons System, jest zbudowana na karabinku AKSU-74.
Zdjęcia do filmu kręcono od 27 stycznia do 26 czerwca 1996 roku.
Arię wykonaną przez Divę Plavalagunę w rzeczywistości zaśpiewała albańska sopranistka Inva Mula. Pierwotnie podkładem miało być nagranie z wykonaniem Marii Callas z 1956 roku, ale do czasu kręcenia filmu straciło ono swoją jakość, co sprawiło, że stało się bezużyteczne w tworzeniu ścieżki dźwiękowej do filmu.