tez jestem tego samego zdania kazdemu podoba sie cos innego i raczej (ja) staram sie oceniac film jako całośc nie poszczegolne sceny (choc oczywiście kazda ma wpływ na ogół) bo niestety w kazdym nawet najlepszym filmie znajdziemy coś do "poprawki".

No cóż, trudno dyskutować z takim autorytetem i dobrze, że przywołałeś tę opinię, jednak jeśli krytycy chwalący "Obywatela Kane'a" kierują się rzekomo snobizmem, to Robert Mcgee nie przesadził chyba nieco w swoim nonkonformiźmie, co z resztą napisałeś.
Z punktu widzenia całkowicie przeciętnego widza mogę tylko powiedzieć, że takiego filmu jeszcze nie widziałam: czarno-biały, a jednak kręcony pod różnymi szalonymi kątami (słyszałam, że jedno ujęcie ponoć wymagało zrobienia dziury w podłodze) i charakteryzujący się innymi ciekawymi ujęciami (np. "przelot" kamery nad gratami Kane'a, który chyba miał sprawiać wrażenie lotu nad miastem). To tego typu cechy Mckee nazwał najprawdopodobniej "przerysowanym stylem" i faktycznie ten styl to raczej element górujący nad treścią, ale moim zdaniem wystarczająco mocny, by film uznać za istotny dla kinematografii. Tym bardziej,że "typowośc" "Obywatela" bierze się chyba własnie stąd, że filmy po nim powstające się na nim wzorowały.
Z drugiej jednak strony, żeby film nazwać arydziełem powinien być niesamowity pod prawie każdym względem, a tu scenariusz jest dobry, wciągający (to o wiele więcej niż można powiedzieć o całej masie współczesnych tworów), ale swojego czasu była to norma a nie osiągnięcie, więc nie ma fajerwerków.
Myślę, że wychwalanie tego filmu nie jest przejawem konformizmu i snobizmu, bo uznanie mu się należy, jednak najlepszy film wszechczasów wciąż jest jeszcze do zrobienia.
Obyśmy się doczekali:)

Nie dziwię się, że coś takiego powiedział jak jest nauczycielem scenopisarstwa. Geniusz tego filmu w głównej mierze zasadza się na formie, nie treści. Mnóstwo innowacyjnych pomysłów realizacyjnych, które do tej pory nie były używane. Film treściowo wybitny nie jest, ale formalnie jak na 1941 rewelacja. Dla przykładu proponuję sobie obejrzeć fragment jakiegokolwiek filmu z tamtego czasu (cześto ze statyczno teatralną kamerą) a potem coś orsona wrzucić. Efekt kłucia w oczy murowany.