Wczoraj leciał w HBO, więc postanowiłam obejrzeć. I szczerze mówiąc był beznadziejny.
Ogólnie bez ładu i składu. Już w momencie kiedy odebrali im dziecko pogubiłam się. Zresztą o to nie trudno. Podjęty temat ciekawy, nie powiem... Ale wykonanie to porażka po całej linii.
Cała rodzinka była dziwna. Matka agresywna, chce walczyć o dziecko, a nie zatrudniła adwokata. Uderza córkę w obecności pracownika socjalnego, lata niechlujna, pali w domu. Dodam też, że w moim odczuciu sprawiła wrażenie osoby niestabilnej emocjonalnie.
Ojciec wcale nie lepszy, nie płaci czynszu... Ale kupuje łódkę :) Ma kochankę, ale mimo to bardzo kocha żonę ;)
I na koniec perełka - Ula. Nic mnie nie irytowało bardziej od niej. Ogółem jakaś taka dziwna, nie czuła, wręcz podła (kiedy mówi do obcej kobiety ,,mamo", wiedząc, że się do niej przywiązała, stwierdza, że chcę zostać, a potem mówi, że kłamała, krzywdzi w tym momencie ludzi, którzy można powiedzieć, że ją pokochali), zimna, powiedziałabym, że wręcz autystyczna. Sama nakręca całą aferę, kłamie... Nie myśląc, że rani uczucia ludzi, którzy ją kochają. Zresztą od momentu przybicia piątki z tym chłopcem, miałam wrażenie, że chodzi o jakiś zakład... Dziwne.
Jedyne co było logiczne (jak dla mnie) to pomoc społeczna. Mieli jasne podstawy i powody do swoich działań. Wykonywali tylko swoją pracę... I tylko ich poczynania wydały mi się poukładane.
Jak dla mnie czas z tym filmem był zmarnowany, chociaż takie filmy też trzeba oglądać, by umieć odróżnić te dobry od tych złych.
Moja ocena 3/10