Film ukazuje przekrój społeczny wykluczonych: muzułmanów, francuzów z byłych kolonii, imigrantów i Romów. Zastanawiam sie natomiast jak szerzej rozumieć te scenę buntu dzieciaków ich gniewu. Z jednej strony reżyserowi udaje się w ten sposób uciec od opowieści o dorosłych złych kolesiach i wojnie kulturowej. Z drugiej brutalne potraktowanie dzieci i brutalna odpowiedz ma dużo szerszy kontekst bo pierwszy raz w historii hasło „no future” to nie tylko brak szans na wyrwanie się do lepszego życia ale klimatyczna świadomość braku (patrol policji zaczyna się od informacji o tym, że będzie upalnie) szansy pomyślenia o tym pierwszym. Dostaje się nie tylko policji, obrywa się także bractwu muzułmańskiemu i światu przestępczemu. Udaje się pokazać wściekłość biednych dzieciaków na brutalność i bezwzględność świata dorosłych, ale też konfliktu pokoleniowego pierwszy raz tak dobitnie klasowo ujętego. Dzieciaki zdają się krzyczeć DOŚĆ, chcą godności i prawa do dzieciństwa, prawa do przyszłości.