Po świetnych recenzjach i wysokiej ocenie na Filmwebie spodziewałam się prawdziwej perełki, może nie od razu w stylu “Bogów”, ale chociaż “Mojego roweru”. A tu… Wielkie rozczarowanie. Nic mi się w tym filmie nie podobało. Ani scenariusz, ani postaci, ani jakoś specjalnie gra aktorska. Nie wiem, jaki był cel realizacji tego filmu, chyba osobista psychoterapia autorek, bo jakiegoś bardziej ogólnego przesłania, czy morału nie mogłam odnaleźć. Że takie jest życie? Że taka bywa śmierć? No i?
Mieliśmy dostać ambitny, ciekawy film fabularny, a dostaliśmy serialowa wydmuszkę i to nie najwyższego lotu. Co nie powinno w sumie tak bardzo dziwić, wiedzac, że pani Dębska jest współtwórca takich tasiemców, jak “M jak Miłość”, czy “Na dobre i na złe”. Zdecydowanie nie udało jej się w tej fabule wyjść poza ramy serialowego widowiska.
Próżno szukać w jej filmie emocji, spójności i choćby cienia artyzmu, jaki udało się osiagnać Małgorzacie Szumowskiej w filmie o prawie identycznej tematyce “33 sceny z życia” ( którego zreszta wcale nie jestem wielka fanka).
Widzę po poniżej zawartych opiniach, że nie jestem odosobniona. Kto więc daje te dobre oceny? I dlaczego? Bardzo jestem ciekawa.