Film Makbet jest filmem przede wszystkim skierowanym dla wąskiej grupy widzów, osób oddanych poezji samego Williama Szekspira. Nie ma w tym ani krzty krytyki - tak samo jak ja, na filmach o samochodach siedzę, nie wiedząc, o co tam do końca chodzi, tak samo osoba, której słowo "Makbet" kojarzy się z jakąś nudną lekturą szkolną, nie powinna oglądać tego filmu. Nie zrozumie, pogubi sie w postaciach, w rzeczywistości i przywidzeniach Makbeta. Dla mnie film ten jest arcydziełem. Pięknym obrazem, w którym każdy szczegół został dopracowany. Jestem pewna, że gdyby sam Szekspir mógł zobaczyć ten film, sam byłby zafascynowany. Nie potrafię oderwać wzroku od fascynującego Fassbendera, a Cotillard błyskawicznie szybko zastąpiła mi wykreowany przeze mnie wizerunek lady Makbet swoim własnym. Ogladając ten film, mam wrażenie, że przenoszę się do rzeczywistości mrocznych polan, krwistych wschodów słońca. Żaden film nie oddziaływał tak bardzo na moje zmysły.


Jedynę, czego chcę, to móc kiedyś jeszcze raz zobaczyć dzieło będące prawdziwą, perklejską doskonałością.