W filmie mamy nagromadzenie życiowych dramatów: adopcja, śmierć partnera, AIDS, fanatyzm religijny, brak domu itp. A mimo to całość przytłacza jakąś dziwną bezpłciowością i przede wszystkim nudą. To jeden z tych filmów, w których odlicza się czas do końca. Miałem odczucie tak jakby reżyser kręcił ten film od niechcenia i w związku z tym kadrował byle co i nie wiadomo po co: ławki przed domem, plaże, papierosy. Dialogi też zupełnie jakby przypadkowe, niewiele wnoszą do historii - a dobra gra aktorska tez jakby pojawia się całkiem od przypadku. Wszystko w tym filmie jest jakieś mocno niedopracowane i nieokreślone - miało chyba być nostalgicznie i refleksyjnie - ale ciężko się wbić w klimat filmu, który ma się po prostu ochotę wyłączyć. Na plus dobry temat i świetnie pokazane życie, w jakim konwenanse sprowadzają na wszystkich bohaterów cierpienia + ładne widoczki - i to na tyle.

Niestety - filmu mocno mnie znużył chociaż końcówka mocna wzruszająca, ale 5 min nie broni pozostałych 120. Jak dla mnie klapa a chciałem film obejrzeć od dawna.