Nie jest to na pewno najlepszy film Eastwooda, to jest oczywiste. Thriller poprawny, ale mający jeden poważny minus, o którym może później.
Najpierw plusy. Przede wszystkim klimat Nowego Orleanu, zwłaszcza nocnego Orleanu lat 80., gdyż większość akcji toczy się właśnie nocą, co podkreśla dość mroczną tonację filmu. Miejscem akcji są głównie burdele i przenajróżniejsze speluny, które w toku swego śledztwa odwiedza główny bohater. Również Clint spisał się poprawnie, choć jest to jeden z nielicznych filmów, w których Clint jest głową rodziny. W ogóle ta postać jest ciekawa i niejednoznaczna.
Film od początku zapowiada się bardzo dobrze, intryga jest ciekawa i wszystko byłoby dobrze, gdyby nie postać psychopaty. Scenarzysta trochę się rozpędził, bo uczynił z niego człowieka obdarzonego superbohaterskimi, rodem z komiksów, zdolnościami: zabójca przewiduje każdy krok Clinta nawet nim zdąży on o tym pomyśleć, jest wszędzie tam, gdzie być powinien, jest bezszelestny, niewidzialny, a na dokładkę, co wynika z tego, co przed chwilą napisałem, jest, zresztą tak jak zdecydowana większość psychopatów z Hollywood, świetnym telepatą i człowiekiem o IQ wyższym niż Mount Everest. Ale oczywiście pod koniec filmu ten megainteligentny psychopata tajemniczo głupieje i sam pcha się w sidła tych, którzy go ścigają. Nie będę tu już przytaczał przykładów z końcowych fragmentów filmu, ale było w nich tyle rażącej głupoty, że to zepsuło cały odbiór filmu. Rozumiem, że to kino rozrywkowe, ale minimum logiki powinno być zachowane. 6/10.