Kolega wyżej ma moim zdaniem właściwe podejście, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Ja sam oceniam "obiektywnie". Jestem widzem, który zawsze sprawdza odbiór filmu przed seansem, na rotten czy metacritic. Nie jest to broń Boże święty wyznacznik, negocjuję ocenę z agregatora z własnymi odczuciami. Niemniej wiem, czego się spodziewać i jak podejść.

Na przykład Lighthouse. Przyznam, że film mnie nieco przerósł i nie do końca wyłapałem potrzebne informacje. Oceniłbym go po pierwszym seansie na 5. Jednakże lektura krytyków czy odbiorców - często mądrzejszych ode mnie - utwierdziła mnie w przekonaniu, że można powiedzieć "stop" wszystkim (nad)interpretacjom i po prostu cieszyć się tym obrazem jako opowieścia grozy z marynistycznym settingiem. Taki seans - drugi - był dla mnie 7/10.

Idąc dalej, często nie polecam filmów, które mi się podobały (np. Midsommar,9/10), bo wiem, że to są dzieła które samemu trzeba odkryć, a nie wmuszać je w kogoś. I odwrotnie - polecam filmy, które mnie się spodobały (np. Dżentelmeni), bo wiem, że "obiektywnie" są udane i jest duża szansa, że komuś innemu się spodobają.

Jest różnica między pałą wystawioną skrajnie "subiektywnie" i w gniewie a stonowanym wystawieniem 5/10. Na pałę Lighthouse nie zasługuje. Na 5 - jak najbardziej.

tam miało być:

I odwrotnie - polecam filmy, które mnie się NIE spodobały (np. Dżentelmeni)

Świetne podejście, zgadzam się i działam podobnie. Szerzej piszę o tym temacie koledze niżej.

Był taki czas kiedy szanowałem opinie krytyków filmowych.Po zobaczeniu "Midsommar" i tego bełkotu wiem,że muszę omijać filmy chwalone przez aktualnych "znawców kina". Życie :)
pozdrawiam

Też nie rozumiem tych zachwytów nad Midsommar

Fajny ten film?

Nie, to nie jest fajny film.