W swym pierwszym filmie dźwiękowym Aleksander Ford dał niebanalny i nowatorski portret środowiska warszawskich gazeciarzy. Zamiast hrabin i dzielnych ułanów czy też rozmaitych kobiet upadłych i apaszów - pokazał życie wielkiego miasta i codzienny trud jego małoletnich mieszkańców; zamiast statycznych trójkątów z doklejonym tłem – ruch i przestrzeń, sfilmowane z rzadkim w Polsce darem opowiadania. "Legion ulicy" obsypano pochwałami, a czytelnicy tygodnika "Kino" uznali go za najlepszy film krajowy 1932 roku.