Trailer sprawił, że film zapowiadał się naprawdę dobrze - ciekawa intryga, wartka akcja i przede wszystkim obsada - wydawałoby się - gwarantująca film na wysokim poziomie. Po seansie mam jednak problem z tym filmem: przez pierwsze 40 minut śledziłam wszystko to, co po kolei (acz leniwie) następowało na ekranie z zainteresowaniem. Niestety, do momentu wkroczenia dyrektora więzienia do akcji - ta się całkowicie posypała. Nieprawdopodobieństwa zaczęły gonić nieprawdopodobieństwa, przemiana głównego bohatera ze złego gliniarza w dobrego, który wykrzesał z siebie pokłady empatii dla więźnia (być może targany wyrzutami sumienia) - trochę to naciągane. W ogóle końcówka jakaś taka w iście hamerykańskim stylu - może dobro nie zwycięża, ale ci źli dostają za swoje. Niewątpliwym plusem tego filmu jest fakt, że reżyser nie silił się na tanie moralizatorstwo zostawiając motywy działania poszczególnych postaci pod analizę bądź ocenę widzowi. Pomysł na scenariusz był niewątpliwie dobry, ale mam wrażenie, że gdzieś w połowie niepotrzebnie zaczęto udziwniać. Postać grana przez Tomasza Ziętka (skądinąd bardzo obiecującego aktora młodego pokolenia) strasznie niestety bezbarwna i na tle innych totalnie nie zapada w pamięć. Mnie za to podobała się rola Łukasza Simlata - jego bohater był ekstremalnie nieoczywisty przez większość filmu i umiejętnie budował nastrój. Słowem: dobra obsada aktorska nie zawsze jest wyznacznikiem jakości filmu. A ten niestety bardzo nierówny.