Skoro mogę mieć swoje własne zdanie, to powiem, że nie bardzo się Pani poznała na tym filmie... :> czytając to, co Pani napisała na temat tego filmu, takie właśnie odniosłem wrażenie. Bo - pierwszy desant na drugim brzegu to było rozpoznanie - owszem sojusznicy wielkiego brata mogą ginąc mnogo, ale proszę się przypatrzeć na zachód - tam też przeprowadzano akcje skazane na całkowite niepowodzenie, wysyłając na śmierć i do niewoli setki komandosów - mam tutaj na myśli tak zwany rajd na Dieppe zorganizowany tylko po to, żeby sztabowcy anglo-amerykańscy mogli przekonać właściwie Stalina, że do 1944 jeszcze inwazja jest niemożliwa. I co? I posłali bodajże kanadyjskich komandosów na śmierć do Francji - i co? też u nich ludzi mnogo! Więc jakby to nie wina systemu, bo chyba pije Pani do komunizmu, ale taktyki wojennej wspólnej dla wszystkich - Brytyjczycy też wiedzieli o ataku na Pearl Harbor, bo rozkodowali szyfry japońskie - 7 grudnia 41r. w Anglii zaproszono ambasadora USA na posiłek - kiedy podano wiadomość o ataku, od razu wzniesiono toast za przystąpieniem USA do wojny w Europie. A wszystko dlatego, że Churchill wstrzymał nadanie informacji o przewidywanym ataku do amerykanów - i co? I opłaciło to się! Zginęło wielu marynarzy amerykańskich, ale USA ostatecznie w końcu wygrały wojnę - bez lend lease Rosja dopiero by posyłała swoich żołnierzy na pewną śmierć.

Myśli Pani, że tak łatwo było na wojnie, a polscy żołnierze i jacykolwiek inni w ogóle w dupę nie dostawali? Żałosne powiem szczerze. Obraz upadku Rzeszy od Stalingradu do Berlina jako równia bardzo pochyła jest błędny - To dalej był potężny przeciwnik, a na lata 1944/1945 w wyniku działań więźniów przymusowych i szaleńczych wręcz zabiegów Alberta Speera przypada szczyt produkcji III Rzeszy! Nad Odrą nie mieli już nic do stracenia. "Koszmarne walki"? Niech Pani nie ogląda w ogóle filmów wojennych w takim razie!

Orłów nie każdy musi umieć malować na Boga.... liczą się słupy graniczne

Bardzo fajne relacje między żołnierzami! odbrązowienie współpracy polsko-rosyjskiej! Faktycznie planowanie było koszmarne i to jest ukazane w tym filmie też, chociaż czołgi mógł faktycznie zepchnąć nurt. I te sceny polsko-rosyjskie. Bardzo ciekawy film poprzez pryzmat ukazywania właśnie tych relacji.

cyt."Przez wieksza czesc - polska armia dostaje potezne smary, tracac mnostwo ludzi w jakis koszmarnych walkach.

Najpierw chlopaki forsuja Odre bez zadnego wsparcia artylerii i czolgow. Wynik to ogolna masakra na niemieckim brzegu i pospieszny odwrot. Po co ? No coz - nie zadaje sie takich pytan w sowieckiej armii - w koncu "u nas ludzi mnogo"

Moje pytanie. Co się tu nie zgadza i jak według pani powinno być to ukazane ? Ja rozumiem, że po "Szeregowcu Rayanie i Kompanii Braci" wielu Polaków zmieniło swoje poglądy, ale bez przesady. Film ma kilka fajnych mankamentów nad, którymi można by podyskutować, ale z ludźmi, którzy mają jakieś pojęcie na temat kinematografii i tematów, które porusza. Oj kobieto, kobieto. Mniej filozofuj, a więcej pracuj nad sobą.

Po 1 recezetka to Ty nie bedziesz a po 2 o II wojnie masz slabe pojecie a o filmach chyba jeszcze gorsze;)

może rozwiń swoją myśl, bo mam dobre pojęcie o II WŚ i chętnie dowiem się czegoś nowego

"moze puszczano to razem z druga czescia (Ostatnie Dni),"

Wiem z całą pewnością, że "Ostatnie dni" miały premierę - dość nagłośnioną w ówczesnej prasie - kilka miesięcy po "Kierunku Berlin". W normalnym obiegu kinowym pokazywano każdy z tych dwóch filmów osobno.
Owszem, nieco później jakiś włoski (sic!) dystrybutor zmontował dwa filmy razem i puszczał to swoim widzom jako "La battaglia di Berlino". Z kolei w naszym kraju też zmontowano oba "dzieła" w jedno i nadano mu tytuł "Zwycięstwo". Przekopiowano to z taśmy 35 mm na taśmę 70 mm (którą wtedy uważano za przyszłość kina widowiskowego) oraz dodano dźwięk stereofoniczny; bodaj nawet odbyło się kilka projekcji w jednym z kilku istniejących u nas w początku lat 70. kin wyposażonych w odpowiednie projektory. No ale przebojem toto się nie stało.

PS Ja w owym czasie byłem paroletnim bajtlem, któremu w zasadzie podobało się każde strzelanie i wybuchanie na ekranie. Jednak nawet ja wtedy poczułem się zawiedziony; wszak w tygodniku "Żołnierz Polski" zobaczyłem barwne zdjęcia z filmu - a tu tymczasem w kinie: czerń i biel.