To aż dziwne, że nikt tu o tym nawet nie wspomniał więc podejmuję temat.
"Jestem mordercą" to idealny przykład polskiego współczesnego filmu z gatunku noir. Mamy tu niemal wszystkie cechy charakterystyczne dla tego nurtu (prawie kopiuję z wikipedii):
-kino detektywistyczne
-brak jasnego podziału na dobro i zło
-ukazanie niewyjaśnionej zbrodni
-unikanie moralizowania
-brak happy endu
-bohaterzy to często przeciętni ludzie wplątani przypadkowo w świat przestępczy
-występujące postacie „femme fatale”
-duży kontrast kolorów

To by wyjaśniało wyczuwalną tu przez wielu "usilną amerykańskość" produkcji. Słyszeli, że coś dzwoni ale nie wiedzieli gdzie.
Swoją drogą trzymanie się tej stylistyki mogło mieć negatywny wpływ na ostateczny odbiór filmu. Unikanie moralizowania mogło być przeszkodą dla właściwego przedstawienia wewnętrznej przemiany głównych bohaterów.

Ciekawie ugryziono temat "femme fatale" - występującej tu w dwóch odsłonach. Każda z nich doprowadza do upadku innego bohatera. Pierwsza robi to dość bezpośrednio. Druga doprowadza bardziej do upadku moralnego, co w zasadzie przedstawiono dość błaho i w konsekwencji szkodzi nie temu co trzeba.

Sam nie jestem znawcą kina noir. Z tematem zapoznałem się ogrywając grę Rockstar "L.A. Noire", która była mocno inspirowana amerykańskim kinem lat 40stych i 50tych.
Scena zbrodni przy torach była niemal żywcem wyrwana z gry! Skojarzeń było więcej.

Na koniec wspomnę, że ciekawie rozwiązano zabawę światłem i cieniem w omawianym filmie. Postacie często wyłaniają się z mroku, a ich twarze są tylko częściowo oświetlone. Szczególnie dobrze to wygląda na telewizorach z funkcją HDR gdzie doskonale widać wszystkie odcienie czerni i blasku.