Nie, nie i jeszcze raz nie. Jeden Smarzowski nam w zupełności wystarczy. Nie chcę oglądać już wiwisekcji i rozbebeszania. Nie chcę mieć wszystkiego podanego na tacy. Chcę dłużyzny by móc spokojnie zastanowić się nad tym, co dzieje się w głowach głównych bohaterów.

Okej, tobie się bardzo podobało, mi tylko trochę. Kwestia gustu, jak dla mnie film mógłby być dużo lepszy, choć tak jak napisałem nie był zły.

Mam bardzo podobne odczucia. Sposób w jaki został nakręcony ten film w ogóle mi nie podszedł. I dokładnie tak samo przeszkadzały mi te wstawki z perkusją. Film bardzo chaotyczny i cała historia słabo opowiedziana. Szkoda.

No niestety :/

Przepraszam bardzo, ale...gdzie były te rzekomo zabawne momenty? Jeżeli picie wódki zaliczamy do elementu komicznego, to nie wnikam, ale jeśli masz na myśli częste pojawianie się kawałów, to miały one na celu pokazać lekceważący stosunek władz w momencie kiedy życie człowieka wisi na włosku, to nie miały być momenty rozśmieszające widza, a pomagające mu poczuć ducha tamtych czasów i zwyczajnie przedstawić realia w środowisku śledczym. Historia wydarzyła się w latach 70. kiedy to ścieżki dźwiękowe w filmach były okrojone, więc myślę że obecność perkusji również była celowym zabiegiem.

Smarzowski może nie. Pieprzyca raczej tak tylko, że nie w taki sposób. Pan Pieprzyca zna ten temat. Zna go uważam jak mało kto w tym kraju. Tylko dlaczego przedstawił tą historię tak zachowawczo? Tak mało miejsca poświęcił tragicznej postaci Marchwickiego?Tak bardzo "grzecznie" opowiedział tą niezwykle ponurą historię? Momentami miałem wrażenie, że oglądam coś na kształt dokumentu fabularnego. Uważam, że dużo zostało pominięte, przemilczane. Zachowawczo i nudnie niestety było. Mam wrażenie, że sama historia, kt jest słabiej znana poza Zagłębiem Dąbrowskim i Śląskiem w pozostałej części Polski zwyczajnie wpływa na tak wysoką ocenę tego niezłego, przeciętnego filmu.

Ten sam reżyser nagrał dokument o tym samym tytule: "Jestem mordercą" w 1998 r i wszystko co zostało pominięte w filmie fabularyzowanym - tam odnajdziesz...

Bo tu nie chodziło o Wampira, tylko o postać Jasińskiego i jego przemianę z zaangażowanego, szukającego sprawiedliwości gliniarza w egoistycznego, tchórzliwego oportunistę. Wszystkiego nie da się w jednym filmie zmieścić.

Za dużo komedii?
To widocznie nie zrozumiałeś całego filmu.
Przecież cały ten proces to była jedna wielka komedia - żadnych dowodów i kozioł ofiarny.
Dobrze ukazany śmiechu warty proces oraz chory system sądownictwa. Jedna wielka propaganda.
Scieżka dzwiękowa zle dobrana - ta haotyczna perkusja z elementami muzyki jazzowej zupełnie nie na miejscu.

Nie no tu się w pełni zgodzę, bardziej chodziło mi o to, że film mógłby być trochę mroczniejszy i bardziej przygnębiający, a ja takich odczuć za bardzo po seansie nie miałem.

Rozumiem o co chodzi z tą komedią . Scenyn procesu i większość scen z żoną Wiesława to jakś groteska była .