Od razu napiszę, że film jest po prostu bardzo dobry. Fajnie zrealizowany, kamera pokazuje to co powinna, przemieszcza się pokazując bardzo sprytnie wszystkie szczegóły, aktorzy swoje role zagrali dobrze, no oczywiście oprócz Arkadiusza Jakubika, bo on rolę (nie) mordercy zagrał rewelacyjnie. Dialogi są świetne, bardzo mi się podobały rozmowy milicjantów, śledczych. Nie często się zdarza aby oglądając kryminał psychologiczny można było się zaśmiać a tu kilka razy mi się zdarzyło. No cóż ta historia wydarzyła się naprawdę i była głośna na całą Polskę. Uważam, że ciężko widza zaskoczyć czymś o czym pół Polski słyszało i zna przebieg sprawy. A wiecie, że skazanych zostało więcej osób a w tym w filmie nic nie ma? Zabrakło mi tego. Wiem, że było to kilkadziesiąt lat temu, no i wtedy był komunizm. No i tu się zatrzymajmy na chwilę. KOMUNIZM. Czy wyglądał on tak jak pokazał to Pieprzyca w Jestem mordercą? Mam pewne wątpliwości. Czy tyle i przy każdej okazji chlało się wódki wtedy? Czy co 5 minut odpalało się papierosa paląc jeden za drugim? Czy tak prowadziło się tak medialne śledztwa ważne dla całego kraju? Czy tyle przekleństw w jednym filmie to normalne w tamtych czasach? Oczywiście, że TAK. Pan reżyser jednak trochę przesadził z tym i pewnie o tym wie. I co z tego. Podobno inaczej komuny pokazać się nie da w Polsce. Bo kto by to oglądał? A tak było chwiejnie i wesoło, tragicznie i dramatycznie. Mam jeszcze wątpliwości co do (nie)mordercy. Tak, tak specjalnie tak napisałem. Bo jedynym mordercą którego w filmie widziałem to nie główny bohater grany przez Jakubika, a nasz polski, niepowtarzalny KOMUNIZM. Ten bardzo dobry film pokazuje to prawie że idealnie. Dajcie mi człowieka a paragraf się znajdzie.