Widzimy parę uprawiającą stosunek płciowy. Ariel kobiecie na dole sprawia to dużo bólu. Po wszystkim jest obolała i krwawi. Pracuje ona jako jedna z wielu krawcowych w fabryce. Kiedy w pracy w łazience próbuje oddać mocz nie przychodzi jej to łatwo. Za szybkie tempo pracy zostaje uznana jako pracownica miesiąca. Chwali się tym kiedy odwiedza swoją chorą matkę w szpitalu. Martwi się czy znaleźli kogoś na jej miejsce. Po jej wyglądzie widać, że choruje na raka. Jest jej wstyd przez to jak wygląda teraz. Zauważa, że coś nie tak z jej córką, która zbywa pytanie o swój stan bólem brzucha.

Rodzicielka zaleca jej kontakt z lekarką do której chodził kiedy była mała. Ma iść do niej a nie do byle kogo i zwłaszcza nie do mężczyzny. Ariel ciągle krwawi a nie jest to krwawienie naturalne. W końcu udaję się do doktor Dr Clemencii, która traktuje ją dość szorstko i służbowo co można uznać za błąd jatrogenny. Zwierza się lekarce, że zaczęło się od uprawiania seksu. Kiedy dochodzi do badania, dziewczyna nie przechodzi go bezboleśnie. Diagnozą jest zwężenie pochwy. Dostaje falliczny przyrząd, który ma stosować codziennie przez miesiąc. Do fabryki zostaję przyjęta Anna Guerreiro, która jest transseksualna. Kobiety stają się kimś więcej niż współpracownicami.

Miejscem akcji jest małe miasteczko w Kolumbii, stylizowane na dość zacofane i dobrze poinformowane co u kogo się dzieje. Wszyscy w okolicy wiedzą, że matka głównej bohaterki jest w szpitalu oraz, że bardzo enigmatycznie przedstawiony Carlos to jej chłopak. Życie Ariel nie przedstawia się ciekawie po tym co widać w filmie. Chodzi do pracy a potem zajmuje się swoją rodzicielką w szpitalu. Spotkań z partnerem jest niewiele i w ogóle między nimi nie widać żadnej miłości, ale skoro podoba się rodzicowi to ma z nim być i koniec. Podobnie wygląda sprawa wyboru lekarza, gdzie posłużę się cytatem z filmu ''Tylko doktor Clemencia może Cię dotykać!''. Doktorka i jej metoda pozbycia się bólu są warte nagrody lekarze roku. Za dość niedopracowany uważam sposób w jaki Ariel odkryła, że urodziła się nie tym kim jest teraz. Pomysł na fabułę trochę jak w ''XXY'' (2007) dobry, lecz wykonanie słabe. Postacie są dość nijakie i enigmatyczne. Plus za spotkania grupy wsparcia, które są używane jako przerywnik. Moja ocena to 7/10.