Ogólnie rzecz biorąc nigdy nie byłem fanem Dana Browna, zarówno w formie prozy jak i ekranizacji, więc jak zauważam, że ten film był rozczarowaniem to wiedźcie, że musi być grubo. Czemu? W dużym skrócie: bo scenariusz był jednym, wielki nieporozumieniem. Nie wiem czy ktoś go przeczytał i jeśli tak to jakim cudem dał temu czemuś zielone światło? Przecież sensu w nim było za grosz, ot coś się dzieje, bo fabuła tego potrzebuje, a detektor zbiegów okoliczności wyszedł poza zakres.

Jeśli ekipę przed wybuchem mini-bomby ratuje brak zasięgu w telefonie to wiedz, że jest po prostu źle. Acz najgorsze w tym jest to, że było coś jeszcze gorszego... plot twisty, które zawstydziłyby M. Night Shyamalana, tak w połowie filmu okazało się, że wróg jest ziomkiem i na odwrót... i tak z pięć razy pod rząd. Hitem było jak okazało się, że początkowa scena w szpitalu była ustawką, która miała wyciągnąć z Langdona informacje... jak to miało działać i skąd się tam wzięła kochanka Evil Muska z zupełnie inne frakcji? Tego chyba sami scenarzyści nie wiedzą...

Sama intryga jak i związane z nią zagadki też nie miały sensu, były tak głupie, że aż chciało się usiąść i płakać... Evil Musk stworzył super-wirus, by zmniejszyć populację Ziemi (ależ to oryginalne...) i zostawił swojej kochance wskazówki na temat jego ukrycia na wypadek jakby go zdjęli. Oczywiście nie mógł powiedzieć jej wprost, że ukrył tałatajstwo w Stambule, tylko zostawiał zagadki na losowych muzealiach. W sumie jak sobie pomyślę, że wymagał od niej porwania maski pośmiertnej Dantego i znajomości historii florenckich rzeźb to zaczynam zastanawiać się czy on chciał, by ona to znalazła :P