Po kolei w punktach. Najpierw minusy:
- fabuła zbyt pogmatwana, całe te historie z chipem prawdziwym, podrabianym itd, wystarczy sekunda nieuwagi żeby kompletnie stracić wątek.
- oczywiście sam fakt istnienia owego super - chipa.
- cała fabuła zbyt naciągana.
- za mało iluzji - za dużo "akcji" typowo sensacyjnej.
- nowa panna z obsady. W sumie można o niej powiedzieć tylko, że energicznie leci na Jacka Wildera i papla jak 12latka, kompletnie bez sensu.
- braciszek Merritta moim zdaniem kompletnie bez sensu i bez potrzeby.
- muzyka wtórna do bólu [zębów].
- babcia ze sklepiku z chińszczyzną okazuje się być szefową "Oka".
- sztampowi agenci FBI - głupiutka szefowa i prostak współpracownik.
- brak jednego głównego "niemilca", w sumie nie wiadomo kto niby miałby nim być: Taddeus, Walter, Arthur... Lepiej by wypadło, gdyby się zdecydowali i jeden konkretny był nakreślony wyraziście, a tak się rozpłynęło.
- no i największy minus, właściwie - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -, czyli ostatnia scena, rozmowy Dylana z Taddeusem. Cholera, facet 30 lat kolesia nienawidził, zemstę wymyślił galantną, a potem co? Jedna fotka, pięć minut gadki i już łezki w oczach, serdeczny uśmiech i 30 lat nie było?
Ale spokojnie, plusy tez są!
- wbrew opinii niektórych rola Daniela Radcliffe'a, całkiem nieźle zagrał socjopatę.
- wszyscy Jeźdźcy z pierwszej części.
- Pokazy magiczne [choć zdecydowanie ich za mało!], ale te które są - efektowne bardzo.
Ogólnie - widywałam filmy dużo lepsze, ale i dużo słabsze - powiedziałbym "typowy średniak". Ogląda się przyjemnie, rozrywkę zapewnia, o ile ktoś nie ogląda seansu celem wyszukania błędów, akcja toczy się dość wartko i większych błędów nie ma, ale... Ale jednak niedosyt pozostał.