Ech. Zacznijmy od tego, że Amerykanom nie "idzie słabo wyszukiwanie wątków z ich historii". To, że Tobie, Polakowi, postać Nixona i historia afery Watergate jest obca, a może nawet ociera się o abstrakcję, nie znaczy, iż dla Amerykanów(a nawet dla paru ludzi z innych części świata) nie stanowi bardzo konkretnego momentu historii najnowszej. A to Amerykanie właśnie robili ten film i wierz mi, nie robili go pod Polaków. Nixon był jedną z najbardziej kontrowersyjnych i nielubianych postaci sceny politycznej w USA, co więcej okres jego prezydentury przypada na wyjątkowo burzliwy i ciekawy okres historyczny, a to czyni z niego świetny materiał na film. Po drugie, w filmie nie wszystko musi być wyjaśnione w najdrobniejszych szczegółach. Co z najprostszymi odpowiedziami? Może patrzył na tę kobietę, bo spodobała mu się bardzo od pierwszego spojrzenia i nie mógł oderwać od niej oczu, być może przypominała mu o kimś, zaś ona patrzyła na niego, bo do tej pory widziała go tylko w TV, jako przywódcę największego światowego mocarstwa i jego bezpośrednia obecność wywarła na nią duży wpływ? A Frost czerwieni się, bo to są lata siedemdziesiąte, a słowa te wypowiada do niego Nixon, nie jakiś gość z ulicy, tylko dużo starszy mężczyzna, polityczny potwór, pożerający swoich przeciwników, zawsze perfekcyjny, pełen charyzmy i majestatu. Na dodatek czyni to w chwili największego możliwego napięcia, właśnie wtedy, kiedy Frost(Brytyjczyk z Cambridge) się tego absolutnie nie spodziewa. Gdyby królowa Anglii zapytała cię nagle przy ludziach, jaką pozycję lubisz najbardziej, nie zaczerwienił byś się? Po trzecie, Ron Howard, choć nie jest moim ulubionym reżyserem, to z całą pewnością nie jest też "trzymaczem kamer". Po czwarte, nic nie działo się samoistnie, po prostu tak właśnie mogło to wyglądać. Prawdziwym ludziom, w prawdziwym życiu nie towarzyszy podniosła muzyka i nie doznają oni olśnień w zwolnionym tempie. Po piąte, mam wrażenie, że gdyby dobrze policzyć, to okazałoby się, że Amerykanie zrobili dużo więcej filmów opartych o motywy z historii innych krajów, niż z ich własnego. Na szczęście rzadko bywały to obrazy "z użyciem pół komiksowej techniki i dużej ilości efektów specjalnych". Jeden gniot typu "Królestwo niebieskie" wystarczy na jakiś czas. A odsiecz Jana Sobieskiego ludzi nie będących Polakami obchodzi pewnie jeszcze mniej, niż ciebie sprawa Frosta i Nixona.

Na jakiej zasadzie piszesz o mnie, że niby nie wiem nic o Nixonie i watergate?! Czy ja napisałem, że dla mnie to abstrakcja? Czy dla zwykłego Polaka? Jakżesz to...film nie jest robiony pod Polaków? Chyba żartujesz...widać oszukali mnie, tak jak z wizami. [hahahaha:D:D:D]
A to dranie i bydlaki. No cóż, może w życiu ludziom nie towarzyszy muzyka z niebios [o.O] i podniosłe momenty [o.O] ALE TO JEST FILM...HAAALOOO.
I usprawiedliwianie marnego warsztatu reżyserskiego jakimiś domysłami to żałosna sprawa. Jestem pewien, że wiele osób zadziwiła ta scena i to spojrzenia Nixona i tej panienki. Zapewne kolego usłyszałeś o tym wywiadzie dopiero z recenzji lub z samego filmu, a Watergate skojarzyło Ci się z "Rywingate", ale zapewne pomyślałeś, że chodzi o wody geotermalne ojca rydzyka i afera wokół nich. Cóż...

Oto cytat z twojego komentarza: "Mam wrażenie, że afera Watergate nie jest zbyt ciekawa dla typowego Polaka, a jeszcze film o Nixonie i wywiadzie z nim to już kompletna abstrakcja". Stąd moje słowa.
Co do mojej znajomości Watargate, to niestety musiałem się o niej uczyć na studiach. O rządach Nixona również. I proszę, zrozum, nie atakuję cię, więc i Ty mnie nie atakuj. Wysunąłem jedynie kontrargumenty do większości Twoich argumentów.

tak, ale mój cytat chyba dobitnie pokazuje, że ja piszę o typowym Polaku.
To takie tło wobec tego, że dla Amerykanów film jest ważny.
Wiem [chociaż co tutaj wiedzieć :D] sporo o watergate, ale mnie ta sprawa oczywiście nie bulwersuje. Domyślam się, że prezydenci robią o wieleee gorsze rzeczy.