... to upośledzenie umysłowe powstałe na podłożu:

a) genetycznych zaburzeń metabolicznych (zakłócających procesy biochemiczne przebiegające w mózgu) np. fenyloketonuria,

b) uszkodzenia mózgu powstałego w czasie ciąży lub po urodzeniu.

W zależności od przyczyn leczenie jest mniej lub bardziej skuteczne. Zawsze niedorozwój umysłowy przebiega z upośledzeniem: zdolności uczenia się, funkcji poznawczych, trudnościami w życiu społecznym i zawodowym. Stopień upośledzenia umysłowego określany jest wielkością wskaźnika inteligencji (IQ), który przy upośledzeniu lekkim wynosi 70-55, umiarkowanym 54-40 a znacznym poniżej 40.

U osoby z niedorozwojem umysłowym wychowanej w środowisku patologicznym mogą powstać zaburzenia osobowości pod postacią: przestępczości, agresywności itp., które stają się najczęściej nierozwiązywalnym problemem społecznym.

Leczenie przyczynowe tylko wtedy gdy proces chorobowy jeszcze trwa i równocześnie istnieją środki by go zahamować. Niestety taka sytuacja występuje niezmiernie rzadko. W pozostałych przypadkach osoby takie są umieszczane w specjalnych placówkach naukowo-wychowawczych.