Fabuła jest troszkę mglista, ale zwróciłem uwagę na coś innego.
Jaki jest cel tego rytuału? Demon szuka ciała mężczyzny bo co? Dlaczego nie interesuje się ojcem? Jest wiele pytań, na które nie ma odpowiedzi. Bo treść klątwy (czy tam demona) jest tylko pretekstem by uatrakcyjnić treść. Całą otoczkę filmu można sprowadzić do "McGuffina" Hitchcocka, czyli siły napędowej filmu, która tak naprawdę jest tylko po to aby bohaterzy mieli jakiś cel. No więc co jest tytułowym dziedzictwem? Demonem, który zatruwa umysły rodziny jest choroba psychiczna, która jest "dziedzictwem" przekazywanym następnym pokoleniom. Już podczas pierwszego wynurzenia Annie na terapii grupowej, mówi wprost o chorobie psychicznej jej matki. Wszystkie pojawienia się demona następują po silnych wstrząsach. Reżyser zadrwił z nas, bo obie drogi (choroba czy zjawiska nadprzyrodzone) pasują do tej układanki. Jednak prawdopodobieństwo demona ocenić można bliskie zeru. To dziedziczona choroba sprawia, że bohaterzy widzą to co widzą. Jest to najzwyklejszy film o szaleństwie ubrany w horrorowy kostium. Ale dzięki temu ogląda się go z otwartą buzią. Film się nie cacka z widzem, nie ma tutaj choć cienia pozytywnego przesłania. W pięknym, romantycznym finiszu synowi zostaje podana pałeczka w sztafecie mutacji genetycznej.