Gorzka komedia opowiadająca o Adasiu Miauczyńskim (Marek Kondrat), człowieku, dla którego najbliższe pięć minut życia stanowi prawdziwe piekło. Mężczyzna jest uwikłany w natręctwa życia codziennego. To numeroman, ablutoman, nie akceptuje siebie i choć marzy o wielkiej miłości, ucieka od wszystkiego, co pachnie stałym związkiem. Na dodatek codzienne kontakty z ludźmi wywołują w nim agresję. W ciągu jednej doby, w czasie której rozgrywa się akcja, skoncentrowane zostały wszelkie możliwe uciążliwości.

Adaś Miauczyński (Marek Kondrat) nie ma szczęścia w życiu. Małżeństwo mu się nie udało. Pracy swojej nie lubi. Pieniędzy się nie dorobił. Przyjaciół nie ma. A otaczający świat traktuje jak największego wroga. Jego życie składa się z setek komicznych rytuałów i przyzwyczajeń niezrozumiałych dla postronnego obserwatora. Oto opowieść o mężczyźnie przeżywającym kryzys średniego wieku, który codziennie toczy nierówną walkę z całym światem. Z sąsiadami, którzy dręczą go hałasami; z matką (Janina Traczykówna), która zawsze wie lepiej; ze swoimi uczniami, którzy go nie słuchają; z każdym napotkanym człowiekiem, który samym swoim istnieniem uprzykrza mu życie.

Adam Miauczyński (Marek Kondrat), 49-letni nauczyciel języka polskiego boi się otworzyć oczy po przebudzeniu, świadom tego, co czeka go w ciągu dnia. A czeka go całkiem sporo: mycie, idealnie wydzielone śniadanie, telewizja, radyjko. To jasne strony życia Adasia. Ciemne to: niemożliwie hałasujący syn sąsiadów zjeżdżający na rolkach po schodach, emerytowany lokator (Aleksander Bednarz) z piętra niżej namiętnie słuchający koncertów muzyki klasycznej na cały regulator; niemiłosiernie głośno wiercący dziury w ziemi robotnicy za oknem, ignorujący go uczniowie w szkole, natrętne kobiety z autobusu zajmujące mu miejsce przed nosem, inne natrętne baby w spożywczym kłócące się o ostatni numer jakiegoś brukowca, psy załatwiające się gdzie popadnie; czy wreszcie mamusia (Janina Traczykówna) naszego Adasia, którą bardziej od problemów życiowych syna interesuje smak przygotowanej właśnie pomidorówki. Rozmowa z dziwacznie wyglądającym psychoanalitykiem (Piotr Machalica) nic nie daje, ale Adaś postanawia przełamać swój schemat dnia, powtarzający się codziennie od kilkunastu lat i wyjeżdża pierwszym lepszym pospiesznym nad morze w celu odpoczynku i regeneracji umysłu. Jak się okazuje, to również nie jest dobry pomysł...

Dzień z życia polskiego inteligenta. Warszawa, czasy współczesne. Adam (Marek Kondrat) zbliża się do pięćdziesiątki, jest rozwiedziony, mieszka w bloku, pracuje jako polonista w liceum. Uważa się za faceta przegranego. Jest samotny, mało zarabia, nie zrealizował swoich ambicji, jego prestiż społeczny bliski jest zeru. W rezultacie Adam to znerwicowany frustrat. Dręczą go niezliczone obsesje, wszystko go irytuje. Ma żal do całego świata - o to, że życie zepchnęło go na boczny tor. W tym stanie ducha, przeżycie nawet jednego dnia, od pieskiego poranka aż po nie lepszy wieczór, staje się udręką - zwłaszcza, że Adam stoi na skraju załamania nerwowego.

44-letni Adaś Miauczyński, sfrustrowany inteligent- nauczyciel- polonista, rozwiedziony, kochający dorastającego syna - to bohater, którego już znamy z wcześniejszych filmów Marka Koterskiego: "Nic śmiesznego" i "Ajlawju". Miauczyński w "Dniu świra" to człowiek przeżywający "piekło najbliższych pięciu minut". Niczym bohater romantyczny przeżywa i cierpi za kraj, za miliony, a zabija go obecna chwila, nieznośna powtarzalność codziennych czynności i nienawistny mu kontakt z drugim człowiekiem. W sferze uczuć patriotycznych jest wielki, w sferze uczuć i zachowań codziennych - tylko małym, agresywnym gnojem.