Już siedem lat przed napisaniem powieści Milczenie owiec (The Silence of the Lambs), autor Thomas Harris stworzył portret zła w jego najczystszej formie. W powieści "Czerwony smok" (Red Dragon), przedstawił czytelnikom trzy postaci, których losy tragicznie splotły się ze sobą: błyskotliwego psychiatrę - zabójcę, doktora Hannibala Lectera; pełnego psychicznych blizn śledczego FBI, Willa Grahama; oraz rytualnego rzeźnika zwanego Zębową Wróżką. Mitologia postaci Lectera, jednego z najbardziej intrygujących czarnych charakterów we współczesnej fikcji literackiej kontynuowana była w kolejnych bestsellerach Harrisa, "Milczenie owiec" (The Silence of the Lambs, 1988) i "Hannibal" (1999). W nagrodzonej Oscarem® 1991 adaptacji Milczenia owiec (The Silence of the Lambs) w reżyserii Jonathana Demme, Anthony Hopkins wyniósł postać Lectera do rangi niezapomnianych postaci współczesnego kina, zdobywając za swoją niezwykłą kreację nagrodę Akademii®. Aktor dokonał rzadkiej sztuki tak doskonałego wcielenia się w odtwarzaną przez siebie postać, że zdaje się być niemożliwym wyobrażenie sobie innego aktora grającego Lectera. Myślimy Hopkins i natychmiast pojawia się nam przed oczyma Lecter. Rezultatem tego jest fakt, że kiedy Ridley Scott w 2001 roku przenosił na duży ekran Hannibala, Hopkins jeszcze raz wcielił się w słynnego psychiatrę, a film okazał się być największym przebojem roku. CZERWONY SMOK jest zwieńczeniem trylogii: Hopkins - Hannibal. Oparty na powieści Harrisa z 1981 roku, CZERWONY SMOK został wyreżyserowany przez Bretta Ratnera, a jego producentami są Dino DeLaurentiis i Martha De Laurentiis, którzy pracowali wcześniej z Hopkinsem podczas realizacji Hannibala. Ted Tally, nagrodzony Oscarem® za scenariusz do Milczenia owiec (The Silence of The Lambs), adaptował powieść "Czerwony smok" (Red Dragon) na potrzeby kina. Poza Hopkinsem w realizacji CZERWONEGO SMOKA brali udział najlepsi filmowcy i aktorzy, w tym dwukrotnie nominowani do Oscara® Edward Norton (Lęk pierwotny, American History X) jako Will Graham, Ralph Fiennes (Lista Schindlera, Angielski pacjent) jako Francis Dolarhyde oraz Emily Watson (Przełamując fale, Hilary and Jackie) jako niewidoma Reba McClane. Nominowany do Oscara® Harvey Keitel (Bugsy) gra postać szefa FBI Jacka Crawforda, zdobywczyni nagrody Tony Mary-Louise Parker (Proof) to Molly Graham, a nominowany do nagrody Tony Philip Seymour Hoffman (True West) odtwarza postać reportera Freddy'ego Loundsa. Ekipa filmowa składała się głównie ze współpracowników Ratnera, którzy pracowali z nim przy filmie z 2000 roku The Family Man - autor zdjęć to Dante Spinotti (Cudowni chłopcy, Tajemnice Los Angeles), scenograf - Kristi Zea (Chłopcy z ferajny, Milczenie owiec), kostiumograf - Betsy Heimann (Vanilla Sky, Co z oczu, to z serca) montażysta - Mark Helfrich (Rush Hour 2, Straszny film). Muzykę skomponował Danny Elfman (Spiderman, Faceci w czerni II).
Historia choroby
Tacy zabójcy jak Dr Hannibal Lecter zawsze mają swoich fanów - zwichnięte osobowości, które ekscytują się szczegółami sensacyjnych i brutalnych zbrodni. Sam fakt ich istnienia ekscytuje fanów, a przestępstwa i zimny pot jakie wywołują one w "słabych" umysłach nieudaczników, pomaga im przejść z mozołem przez samotne i gorzkie życie. To właśnie dla nich, Lecter jest istotą nadludzką. Są przekonani, że posiada rzadką zdolność postrzegania ich w sposób, w jaki sami siebie postrzegają i szanowania ich własnej potrzeby dokonywania aktów przemocy. Lecter docenia ich poświęcenie. Zanim objął stanowisko w szpitalu stanowym dla niezrównoważonych psychicznie przestępców w Baltimore, sam ulegał drastycznym pokusom. Will Graham także ma swoich fanów, chociaż nigdy ich nie pragnął. Jako jeden z najlepszych śledczych FBI stał się bohaterem dzienników, dzięki wysokiej liczbie dokonanych aresztowań. Wśród morderców jakich aresztował znalazł się osławiony doktor Lecter. Niesamowita zdolność Grahama do przyjmowania toku myślenia najbardziej perwersyjnych seryjnych morderców, niepokoiła wiele osób w tym jego samego. Szczególnie po spotkaniu z Lecterem, które cudem nie okazało się tragiczne w skutkach. Po wylizaniu ran Graham zabrał rodzinę do miasteczka Marathon na Florydzie i zostawił za sobą całą przeszłość w FBI. Jednak najnowszy fan Lectera - bezlitosny rzeźnik masakrujący całe rodziny podczas pełni księżyca - nieodwracalnie zmienia stan rzeczy. Jego kolejny atak jest nieuchronny i były szef Grahama musi zdać się całkowicie na zdolności - przekleństwo - Grahama polegające na dotarciu w głąb umysłu zabójcy. Po zbadaniu miejsc przestępstw w Atlancie i Birmingham, Graham wkrótce zdaje sobie sprawę, że jedyną szansą złapania Zębowej Wróżki, jak został nazwany morderca, jest dostęp do umysłu kogoś równie błyskotliwego i o równie zwichrowanym umyśle. Oznacza to, że będzie musiał stanąć oko w oko ze swoim dawnym wrogiem Doktorem Hannibalem Lecterem.
O produkcji
Nagrodzona Oskarem® kreacja Anthony'ego Hopkinsa jako Hannibala Lectera w Milczeniu owiec (The Silence of the Lambs) zyskała psychopatycznemu psychiatrze miejsce w sercach - i koszmarach - milionów. Według ostatniej ankiety tygodnika Entertainment Weekly, Hopkins sprawił, że Lecter stał się najpopularniejszym czarnym charakterem w historii. "Tylko kilka postaci filmowych stało się częścią pop kultury," stwierdza producent Dino De Laurentiis, realizujący filmy od 60 lat. "Hannibal jest jedną z nich." Ten fakt został potwierdzony w zeszłym roku, kiedy na ekranach kin pojawiła się adaptacja trzeciej powieści Harrisa "Hannibala". "Lecter jest postacią, którą ludzie chcą oglądać," obserwuje producent Martha De Laurentiis. "A już zupełnie nie można się oprzeć oglądaniu Anthony'ego Hopkinsa jako Hannibala." Scenarzysta Ted Tally był tak naprawdę trochę zaszokowany intensywnością reakcji widzów na postać Lectera. "To szaleniec, zabójca i kanibal bez krzty sumienia," powiedział pisarz. "Ale ludzie reagują na niego. Uwodzi ich. Poza tym uważam, że w każdym z nas tkwi chęć oglądania anty-bohatera, kogoś, któremu uchodzą na sucho rzeczy, jakich nigdy nie ośmielilibyśmy się zrobić." Hopkins zgadza się z tym stwierdzeniem. "Tym, co jest tak bardzo fascynującego w Lecterze," mówi, "jest fakt, że jest on po prostu mroczną stroną każdej istoty ludzkiej. Hannibal sprawia, że ludzie muszą stawić czoła swoim kłamstwom i grzechom jakich pokłady można odnaleźć w zakamarkach duszy." Innym aspektem kinowego sukcesu Milczenia owiec (The Silence of the Lambs) było ponowne wydanie powieści "Czerwony Smok" (Red Dragon). Autor Thomas Harris napisał nowy prolog do tej edycji, w którym zasugerował korzenie związku między Grahamem i Lecterem. Chociaż powieść była już wcześniej ekranizowana jako Czerwony smok (Manhunter) Dino De Laurentiis chciał, aby na ekran została przeniesiona większa część powieści, a w nowej filmowej adaptacji zostało zmienione zakończenie. Producent bardzo chciał także wykorzystać nowy prolog Harrisa i rozwinąć go. "Po raz pierwszy," powiedział Dino De Laurentiis, "widzowie zobaczą, co Hannibal robił zanim został zamknięty w więzieniu oraz kto i w jaki sposób go aresztował!" Dla Tally'ego, pomysł adaptacji "Czerwonego smoka" (Red Dragon) był zarówno ekscytujący jak i przerażający. "Sporą atrakcją był dla mnie fakt, że mam przed sobą trylogię poświęconą jednej postaci stworzonej przez Thomasa Harrisa. Kiedy Dino zapytał czy jestem zainteresowany napisaniem scenariusza, pomyślałem, że tak - zamknijmy tę trylogię z udziałem wielkiego aktora." I tak rozpoczęła się praca nad filmem. "Jedną z pierwszych rzeczy, jakie zrobiliśmy," powiedział Tally, "a którą Dino i Tom Harris uważali za ważną, było cofnięcie się w czasie do momentu, kiedy Will Graham został zaatakowany i wykreowanie relacji pomiędzy nim a Lecterem. Hannibal Lecter nie jest łatwą postacią do napisania," kontynuuje Tally. "Jest bystry, dowcipny i tak szalony, że nawet pisarzowi trudno to sobie wyobrazić. Trudno jest tworzyć postać, która jest bystrzejsza od ciebie. A on jest dużo bardziej bystry niż ja." Dla Tally'ego ważne było także wprowadzenie widzów w relacje pomiędzy Francisem Dolarhyde i Rebą McClane. "Dolaryhyde został wspaniale stworzony przez pisarza - to bogata, dziwna osobowość." Hopkins początkowo miał wątpliwości, co do zagrania po raz trzeci Hannibala. "Nie byłem pewien," przyznaje Hopkins. Jego wahanie znikło jednak, kiedy dowiedział się, że scenariusz napisał Tally. Scenariusz Tally'ego zwrócił także uwagę reżysera Bretta Ratnera. Po zapewnieniu sobie pozycji na rynku komediami akcji Godziny szczytu (Rush Hour) i Godziny szczytu 2 (Rush Hour 2) oraz romantyczną komedią The Family Man, Ratner chciał zająć się nowym gatunkiem filmowym i agresywnie pertraktował nad CZERWONYM SMOKIEM z producentami Dino i Martą De Laurentiis. "Brett był bardzo przekonywujący," mówi Martha De Laurentiis. "Wniósł do materiału mnóstwo ducha, świeżej energii i uczciwości. Był w stanie stawić czoła każdej sytuacji - łącznie z rozmową z Dino!" Dino De Laurentiis, zdobywca nagrody Irvinga G. Thalberga w 2001, wyprodukował tak różnorodne filmy jak Bitter Rice, War and Peace, "Noce Cabirii" (The Nights of Cabiria), Barrabas, Death Wish, The Bible, Waterloo, Serpico, "Trzy dni Kondora" (Three Days of the Condor), Ragtime, King Kong, "Bunt na Bounty" (The Bounty), Tai-Pan, Dune, Anzio oraz "Conan Barbarzyńca" (Conan the Barbarian). Otrzymał nagrody AkademiiŇ dla Najlepszego Filmu Zagranicznego - La Strada i Noce Cabirii (The Nights of the Cabiria); oba filmy w reżyserii Federico Felliniego. Wszystkie jego filmy otrzymały łącznie 30 nominacji do OskaraŇ i 59 zagranicznych nagród w tym trzy Złote Lwy, Złotą Palmę i trzy Złote Globy. Wspólnie z żoną Martą, wyprodukował takie filmy jak Zbrodnie serca (Crimes of the Heart), Bound, Incydent (Breakdown) i U-571. Od samego początku wspierał pisane przez Thomasa Harrisa powieści i był bardzo zainteresowany tym, aby nowa adaptacja powieści "Czerwony smok" (Red Dragon), była jak najpełniejszą jej wersją. Producent - weteran i młody reżyser szybko zdali sobie sprawę, że mają ze sobą wiele wspólnego. "Dino ma olbrzymi instynkt i dobre kontakty z ludźmi," mówi Ratner. "Odniósł sukces, ponieważ podejmuje ryzyko." Ratner także podejmuje ryzyko. Chociaż reżyserowanie CZERWONEGO SMOKA, jest dla niego spełnieniem marzeń, przy każdym kroku czuł olbrzymią presję. "Realizacja tego filmu jest najcięższą rzeczą, jaką zrobiłem w życiu," powiedział. "Nie tylko musiałem stanąć w jednym szeregu z Michaelem Mannem, Jonathanem Demme i Ridleyem Scottem, ale także mogłem pracować z niezwykle utalentowanymi aktorami - każdy z nich miał inną metodę pracy." Ratner oczywiście nie narzeka mogąc realizować wymarzony film z wymarzoną obsadą. "Błyskotliwa adaptacja powieści przygotowana przez Teda pozwoliła mi na zaangażowanie tych aktorów, o których zawsze myślałem." Ratner szybko wszedł w bardzo dobre stosunki ze swoimi aktorami, poczynając od Hopkinsa. "Brett wniósł do filmu taki entuzjazm i energię, jakie były także udziałem Jonathana Demme," stwierdził aktor. "Robił dużo dubli i bardzo jestem z tego zadowolony - przywyknięcie do jego stylu pracy zajęło mi jakieś dwa, trzy dni. Jest jak koliber, wszędzie go pełno, ale wie czego chce i dlatego mu zaufałem. Czymkolwiek jest jego olbrzymia energia - błogosławieństwem czy przekleństwem - uważam, że właśnie ją wniósł do tego projektu. Jest prawdziwym filmowcem." Sposób, w jaki reżyser zajął się materiałem i jego postrzeganie tego kim był Lecter w tym właśnie momencie swojego życia, wzmocniło jeszcze zaufanie Hopkinsa. "Brett zdawał sobie sprawę, że nie zamierzamy po raz kolejny odkryć Ameryki," powiedział aktor. "Hannibal jest kim jest i Brett potrafił to zrozumieć." Tak mówi o tym Ratner: "Hannibal jest w CZERWONYM SMOKU tym samym człowiekiem, jakim był w Milczeniu owiec (The Silence of the Lambs). Znajduje się tylko w innym momencie swojego życia - na początku przemiany.Musi odnaleźć jeszcze poziom wyciszenia, jaki miał w Milczeniu owiec (The Silence of the Lambs). W naszym filmie jest bardziej intensywny, bardziej szalony i wściekły." Lecter zawsze był czarującym człowiekiem, ale jego urok był często śmiertelny. Za kratami jest jak uwięziony tygrys - przebiegły, niebezpieczny i zmęczony cierpiącymi głupcami. Potrafi perfekcyjnie polować na swoje ofiary - wie, kiedy uderzyć i jak skutecznie zranić psychicznie. Jest spragniony pochlebstw, zemsty i godnego siebie przeciwnika. Decyduje się pomóc Willowi Grahamowi, śledczemu FBI, który go zamknął w więzieniu, gdyż ma nadzieję wycisnąć z niego nagrodę. Ratner wiedział, że rola Grahama wymaga aktora, który potrafiłby się zmierzyć z Hopkinsem. Reżyser tak o tym mówi, "Po jednej stronie celi znajduje się Hannibal, po drugiej Graham - w tej samej chwili wzajemnie nienawidzą się i podziwiają." Ratner odnalazł Grahama w Edwardzie Nortonie, nominowanym do Oscara® za role w American History X oraz Lęku pierwotnym (Primal Fear). "Byłem zachwycony," mówi Hopkins. "To niesamowity aktor." Norton był zaintrygowany wieloma aspektami postawionego przed nim wyzwania, szczególnie stworzonymi przez Tally'ego relacjami między Hannibalem i Grahamem. "Można powiedzieć, że Will Graham znalazł się w bardzo podobnej sytuacji jak Clarice Starling," mówi Norton, "nie jest on jednak nowicjuszem - z Lecterem potrafi zmierzyć się jak z równym sobie. Ich wzajemna nienawiść miesza się z olbrzymim podziwem dla intelektu i profesjonalizmu. Pomimo, że są zaciętymi wrogami, pojawia się między nimi zadziwiający związek." Obsadzenie roli Jacka Crawforda, długoletniego przyjaciela Grahama i śledczego FBI prowadzącego sprawę Zębowej Wróżki, okazało się być zaskakująco łatwe. "Pojechałem do Quantico, żeby poobserwować facetów zajmujących się tym samym co Crawford," mówi Ratner, "Było tam może czterech czy pięciu ludzi w typie Harvey'a Keitela. Nie wyobrażałem sobie kogoś innego w tej roli. Harvey wniósł sporo życia do tej postaci. Stworzył ją na swój własny sposób." Seryjny morderca Francis Dolarhyde jest trzecim bohaterem CZERWONEGO SMOKA. Jest spoiwem łączącym Lectera i Grahama. Jest obsesyjnym wyznawcą fanem dzieła wizjonerskiego brytyjskiego artysty i poety William Blake'a Auguries of Innocence. Jest opętany ideą transformacji - "przemienia" nie tylko swoje ofiary, ale i samego siebie. Wie, że Lecter zrozumiałby to, co on sam widzi w lustrze - kogoś, kto kiedyś był człowiekiem, a teraz staje się kimś więcej. Brukowce nazywają go Zębową Wróżką, ale on doskonale wie, że morderca, który w nim tkwi to Czerwony Smok. Ralph Fiennes, uhonorowany nominacjami do nagrody Akademii® za role - komendanta SS Amona Goetha w Liście Schindlera (Schindler's List) oraz pilota w Angielskim pacjencie (The English Patient), odtwarza postać mordercy. "Dolarhyde to bardzo złożona postać," mówi Martha De Laurentiis. "Przez lata poniżany przez własną toczy ciągły wewnętrzny bój pomiędzy sobą /Dolarhyde a Czerwonym Smokiem." Filmowcy pragnęli, aby widzowie mogli być świadkami tej walki. "Ponieważ wiemy, co spowodowało obłęd Dolarhyde'a oraz w jaki sposób stał się mordercą," mówi Ratner, "jesteśmy w stanie współczuć mu." Postacią, która jasno widzi i dotyka tej najbardziej ludzkiej strony Dolarhyde'a jest niewidoma kobieta Reba McClane, grana przez Emily Watson. "Chcemy, aby tych dwoje się odnalazło," mówi Martha De Laurentiis. "Zarówno ona jak i on są bardzo poszkodowani przez los, z tym, że u niego tkwi to bardzo głęboko. W jednej z części CZERWONEGO SMOKA obserwujemy proces odsłaniania najgłębszych pokładów duszy Dolarhyde'a." Chociaż Reba dostrzega w swoim przyjacielu "D" coś, czego nie widzą inni, jest zupełnie ślepa na jego drugą, mroczniejszą stronę. "Reba nie widzi go," mówi Fiennes. "Dla niej jest nieśmiałą, cichą osobą. Dlatego stara się, aby czuł się przy niej odprężony i bardziej pewny siebie. Widzowie, wiedzą jednak, że Dolarhyde jest zupełnie kimś innym." Jej wpływ na Dolarhyde'a jest niesamowity. "Dziewczyna ofiaruje mu coś czego on nie może pojąć zarówno emocjonalnie jak i racjonalnie," mówi Fiennes. Pod jej wpływem usiłuje odepchnąć siłę, która doprowadza go do szaleństwa i wyzwala w nim Czerwonego Smoka. To właśnie ta przemiana najbardziej zwróciła uwagę Ratnera na cały projekt. "Kiedy doszedłem do tego momentu w scenariuszu wiedziałem, że muszę wyreżyserować ten film," wspomina. "Fakt, że Dolarhyde ma na tyle siły i wytrwałości, by spróbować uwolnić się spod wpływu Czerwonego Smoka dla Reby jest czymś niesamowitym." To właśnie Ratner i świetna obsada CZERWONEGO SMOKA spowodowali, że projekt przyciągnął tak utalentowanych filmowców jak autor zdjęć Dante Spinotti i scenograf Kristi Zea. Jako scenograf i drugi reżyser Milczenia owiec (The Silence of the Lambs), Zea wniosła do filmu sporo wiedzy o Hannibalu Lecterze i otoczeniu w jakim zwykł przebywać. Po zakończeniu realizacji Milczenia owiec (The Silence of the Lambs), projekty Zea zostały podarowane American Museum of Moving Image w Nowym Jorku. Filmowcy skorzystali z tych projektów, aby odtworzyć celę Lectera w CZERWONYM SMOKU. "Jeśli chcecie, aby Anthony Hopkins jeszcze raz wcielił się w postać Hannibala Lectera," mówi Zea, "lepiej dobrze zajmijcie się jego celą." Projekty Zea do CZERWONEGO SMOKA pomogły stworzyć nawiązanie do przeszłości Lectera. Zaprojektowała wnętrze jego domu po przestudiowaniu zdjęć mieszkania Zygmunta Freuda. Robiąca wrażenie kolekcja dzieł sztuki zgromadzonych przez Lectera jest podkreślona kompozycjami z kwiatów bakłażana, krwistoczerwonych kwiatów pomarańczy. Tak jak Zea, nominowany do Oscara® autor zdjęć Dante Spinotti, pracował już wcześniej z Ratnerem. "Brett lubi kręcić filmy w tradycyjny sposób. Często wykorzystujemy, więc zbliżenia twarzy aktorów," mówi Spinotti. "CZERWONY SMOK jest historią opowiedzianą z olbrzymią energią. Bardzo ważna jest tutaj rewelacyjna gra aktorów, dlatego też zdecydowaliśmy się na bardzo dyskretne zdjęcia." Spinott także ma doświadczenie w pracy z postacią Lectera. Z pochodzenia Włoch, rozpoczął karierę w amerykańskim filmie, kiedy to Dino De Laurentiis zaproponował mu realizację zdjęć do projektu Czerwony smok (Manhunter) z 1986 roku. Kiedy pojawiła się możliwość ponownej pracy nad filmową adaptacją prozy Harrisa, Spinotti był gotowy podjąć wyzwanie. "Manet, Monet - nie pamiętam dokładnie, który z nich - malował ten sam obraz 18 razy," mówi. "Czerwony smok (Manhunter) sprzed 16 lat był jednym filmem; a ten jest zupełnie innym. Każdy film przemawia do widza w innym języku." Dino De Laurentiis opisuje język CZERWONEGO SMOKA w inny sposób: "Thomas Harris wspomniał mi o tym, i pomyślałem, że jest to naprawdę ważne. Powiedział, 'Kiedy pisałem tę książkę, pewnego popołudnia wybrałem się na plażę. Patrzyłem na krystalicznie czysty ocean - był turkusowy i niezwykle piękny. Nagle na środku oceanu zauważyłem jakiś ruch - działo się to w pewnej odległości, ale na tyle blisko, żebym mógł zauważyć, że większa ryba zjada mniejszą. Właśnie tak jest z tą historią,' powiedział Thomas. 'Na powierzchni wszystko jest w porządku, kiedy jednak zajrzymy głębiej możemy dostrzec brutalną walkę o przetrwanie."
O obsadzie
ANTHONY HOPKINS (Dr Hannibal Lecter) otrzymał nagrodę Akademii® za swoją rolę w Milczeniu owiec (The Silence of the Lambs) (1991). Wkrótce potem był nominowany w tej samej kategorii za swoje role w Okruchach dnia (The Remains of the Day) (1993) i Nixonie (1995). Za Okruchy dnia (The Remains of the Day) otrzymał nagrodę BAFTA dla Najlepszego Aktora. W 1993, wystąpił w filmie Richarda Attenborough Cienista dolina (Shadowlands) z Debrą Winger, otrzymując liczne nagrody od krytyków zarówno w USA jak i Wielkiej Brytanii. W 1998 roku został nominowany do Oscara® jako Najlepszy Aktor w Roli Drugoplanowej w filmie Amistad. W 1998 wystąpił w Joe Black (Meet Joe Black), w reżyserii Martina Bresta oraz w Instynkcie (Instinct) Jona Turteltauba. Ostatnio można go było oglądać w filmie Titus u boku Jessiki Lange w adaptacji sztuki Williama Szekspira Titus Andronicus dokonanej przez Julie Taymor. W 1992, pojawił się w Howards End i Drakuli (Bram Stoker's Dracula), a następnie w Wichrach namiętności (Legends of the Fall) i Drodze do Wellville (The Road to Wellville). W 1995 roku zadebiutował jako reżyser filmem August, adaptacji dramatu Czechowa Wujaszek Wania. Skomponował muzykę do tego filmu, a także zagrał Wanię. Inne filmy z jego udziałem to Picasso - twórca i niszczyciel (Surviving Picasso), The Edge z Alekiem Baldwinem, do którego scenariusz napisał David Mamet, Maska Zorro (The Mask of Zorro) Martina Campbella z Antonio Banderasem i Catherine Zeta-Jones, Amistad Stevena Spielberga (1997), 84 Charing Cross Road, Człowiek słoń (The Elephant Man), Magic, O jeden most za daleko (A Bridge Too Far), Bunt na Bounty (The Bounty) z Melem Gibsonem i Desperate Hours - podczas realizacji tych dwóch ostatnich filmów współpracował po raz pierwszy z Dino De Laurentiis Company. Za pracę w amerykańskiej telewizji otrzymał dwie nagrody Emmy - The Lindbergh Kidnapping Case (1976), w którym zagrał Bruno Hauptmanna, The Bunker (1981) - postać Adolfa Hitlera. Hopkins urodził się w 31 grudnia 1938 roku w Margum w pobliżu Port Talbot Wales, jako jedyne dziecko Muriel i Richarda Hopkinsów. Jego ojciec był bankierem. Aktor uczęszczał do Cowbridge Grammar School. W wieku 17 lat wziął udział w amatorskiej produkcji teatralnej YMCA i natychmiast zdał sobie sprawę, że odnalazł powołanie. Pełen entuzjazmu, połączonego z umiejętnością gry na fortepianie, otrzymał stypendium w Welsh College of Music&Drama w Cardiff, gdzie studiował przez dwa lata (1955-1957). W 1958 roku spędził dwa lata w Brytyjskiej Armii, głównie zajmując się głównie pracą biurową w Royal Artillery w Bulford. W 1960 roku, został zaproszony na przesłuchanie do Sir Laurence'a Oliviera, ówczesnego dyrektora National Theatre at the Old Vic. Dwa lata później Hopkins zagrał z Olivierem w Dance of Death Strindberga. Aktor zadebiutował w filmie w 1967 roku grając rolę Ryszarda Lwie Serce w The Lion in the Winter, u boku Petera O'Toole i Katherine Hepburn. Za rolę w tym filmie otrzymał nominację do nagrody BAFTA, a sam film został uhonorowany Oscarem®. Amerykańscy widzowie odkryli Hopkinsa w 1973 roku w telewizyjnej produkcji sieci ABC QBVII - pierwszej amerykańskiej mini-serii, w której zagrał brytyjskiego fizyka polskiego pochodzenia Adama Kleno prześladowanego przez swoją wojenną przeszłość. Wkrótce potem wystąpił na Broadwayu w teatralnej produkcji Equus, a następnie brał udział w przedstawieniach wystawianych w Los Angeles gdzie mieszkał przez 10 lat. Po zagraniu roli kapitana Bligha w Buncie na Bounty (The Bounty, 1984), powrócił do Anglii i wystąpił na deskach National Theatre w sztuce Davida Hare'a Pravada - nagroda dla Najlepszego Aktora od British Theatre Association oraz nagroda The Observer (1985). Podczas pracy w National Theatre, aktor zagrał w Antoniuszu i Kleopatrze (Antony and Cleopatra) oraz Królu Lirze (King Lear). Hopkins pojawił się ostatnio w adaptacji powieści Stephena Kinga Hearts In Atlantis w reżyserii Scotta Hicksa oraz komedii Bad Company u boku Chrisa Rocka. To jego głosu można było słuchać w świątecznym przeboju 2000 roku Grinch (Dr. Seuss' How The Grinch Stole Christmas). Wkrótce będzie go można oglądać na dużym ekranie w adaptacji powieści Philipa Rotha The Human Stain, z Nicole Kidman w reżyserii Roberta Bentona. W ubiegłym roku Hopkins został obywatelem Stanów Zjednoczonych. Filmy w dorobku EDWARDA NORTONA (Will Graham) to Lęk pierwotny (Primal Fear), Wszyscy mówią kocham cię (Everyone Says I Love You), Skandalista Larry Flynt (The People vs. Larry Flynt), Hazardziści (Rounders), American History X, Podziemny krąg (Fight Club), Rozgrywka (The Score) oraz Death to Smoochy. Jako reżyser zadebiutował filmem Zakazany owoc (Keeping the Faith), który także wyprodukował i w którym zagrał z Benem Stillerem i Jenną Elfman. Norton został uhonorowany nominacjami do nagrody Akademii® za role w American History X oraz Lęku pierwotnym (Primal Fear). Za tę ostatnią rolę otrzymał także Złoty Glob oraz uznanie stowarzyszeń krytyków - National Board of Review, Los Angeles Film Critics, Boston Film Critics oraz Texas Film Critics Associations. Ostatnio ukończył pracę nad dramatem Spike'a Lee, The 25th Hour. Norton związany jest z New York Signature Theater Company, gdzie po raz pierwszy wystąpił w 1994 roku w sztuce Edwarda Albee Fragments. Aktor zajmuje się ponad to działalnością w National Board of the Enterprise Foundation - organizacji poświęconej wyszukiwaniu mieszkań dla ubogich rodzin. RALPH FIENNES (Francis Dolarhyde) zdobył pozycję jednego z czołowych aktorów swojego pokolenia dzięki takim filmom jak Angielski pacjent (The English Patient), Quiz Show, Lista Schindlera (Schindler's List), Sunshine, Koniec romansu (The End of the Affair), Oscar and Lucinda, oraz Onegin. Fiennes otrzymał także spore uznanie krytyków za swoje kreacje teatralne zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i w Wielkiej Brytanii. Wystąpił w takich klasycznych sztukach jak Hamlet, Ivanov, Ryszard II czy Coriolanus. W tym roku na ekranach będzie go można oglądać w dwóch thrillerach - CZERWONY SMOK i Spider, a także w romantycznej komedii Maid in Manhattan. Urodzony Suffolk, dorastał w Anglii i Irlandii. Ukończył Królewską Akademię Sztuk Dramatycznych w 1985. Swoją aktorską karierę rozpoczynał w Anglii w teatrze na powietrzu w Regent's Park, Theatre Clwyd i Oldham Coliseum. W dwa lata po ukończeniu Akademii został członkiem zespołu teatralnego Michaela Rudmana. W 1988 dołączył do Royal Shakespeare Company, gdzie występował przez dwa sezony tworząc wspaniałe kreacje w Henryku VI, Królu Lirze czy Love's Labour's Lost. W 1991 Fiennes otrzymał niewielką, ale ważną rolę w nagrodzonym serialu Prime Suspect. Wkrótce potem został obsadzony przez Davida Puttnama w roli T.E. Lawrence w filmie telewizyjnym poświęconym legendarnemu bohaterowi, A Dangerous Man: Lawrence After Arabia. W tym samym roku zadebiutował na dużym ekranie w mrocznej adaptacji Wichrowych wzgórz (Wuthering Heights) z Juliette Binoche. To właśnie rola Heathcliffa w Wichrowych wzgórzach (Wuthering Heights) sprawiła, że Steven Spielberg zdecydował się obsadzić go jako Komendanta SS Amona Goetha, u boku Liama Neesona, w Liście Schindlera ( Schindler's List, 1993). Swoją niezwykłą kreacją zdobył uznanie krytyków na całym świecie. Otrzymał nagrodę BAFTA, nagrody od New York Film Critics, National Society of Film Critics, Chicago Film Critics, a także nominacje Oskara®, Złotego Globu oraz nagrodę London Film Critics Award dla Najlepszego Aktora. W dorobku Fiennesa znajdują się następujące filmy Quiz Show Roberta Redforda - rola Charlesa van Dorena, futurystyczny thriller Kathryn Bigelow Dziwne dni (Strange Days), Angielski pacjent (The English Patient, 1996), adaptacja powieści Michaela Ondaatje w reżyserii Anthony'ego Minghella - nagroda Akademii® dla Najlepszego Filmu i druga nominacja dla Fiennesa, Oscar and Lucinda, adaptacja powieści Petera Careya w reżyserii Gillian Armstrong, Onegin w reżyserii siostry aktora Marthy Fiennes z Liv Tyler - film był częściowo kręcony w Rosji, a Fiennes pełnił podczas jego realizacji także funkcję producenta wykonawczego, Koniec romansu (The End of the Affair) w reżyserii Neila Jordana z Julianne Moore i Stephenem Rea, Sunshine Istvana Szabo - epicka historia trzech pokoleń żydowskiej rodziny na Węgrzech - od upadku imperium Habsburgów do Rewolucji Węgierskiej w 1965 roku - Fiennes wcielił się w postać łączącą wszystkie trzy opowiedziane historie. Po ukończeniu pracy na planie filmowym aktor często wracał na deski teatralne. Zagrał m.in. w sztuce Czechowa Ivanov w Almeida Theatre dla reżysera Jonathana Kenta. Dzięki wspaniałemu współczesnemu tłumaczeniu sztuki dokonanemu przez Davida Hare i entuzjastycznym opiniom krytyków, ekipa produkcyjna oraz aktorzy zostali zaproszeni na specjalny pokaz sztuki do Moskwy. Latem 2000, Fiennes zagrał tytułowe role w Ryszardzie II i Coriolanus także na deskach Almeida Theatre Company w Londynie. Obie sztuki Szekspira w reżyserii Jonathana Kenta zyskały spory rozgłos w dużej mierze za sprawą kreacji Fiennesa. We wrześniu 2000 przedstawienia zostały wystawione w Brooklyn Academy of Music - 14 spektakli Ryszarda II i 12 - Coriolanus. Spider, psychologiczny thriller opowiadający o człowieku (granym przez Fiennes) usiłującym wrócić do normalnego życia po opuszczeniu szpitala psychiatrycznego miał soją premierę na tegorocznym Festiwalu Filmowym w Cannes. Zdjęcia do filmu realizowano w zeszłym roku w Kanadzie, a reżyserował go David Cronenberg. Spider jest adaptacją powieści Patricka McGrath z 1991 roku i występują w nim obok Fiennesa tacy aktorzy jak Gabriel Byrne, Lynn Redgrave, Miranda Richardson i John Neville. Zimą Fiennes zagra w London's National Theatre w nowej sztuce Christophera Hamptona The Talking Cure, w reżyserii Howarda Daviesa, a także w dramacie Ibsena Brand w reżyserii Adriana Noble. Rola w nagrodzonym Oscarem® filmie Jane Campion Fortepian (The Piano) sprawiła, że HARVEY KEITEL (Jack Crawford) pokazał całemu światu swój olbrzymi talent aktorski. W swojej karierze był wielokrotnie nagradzany - za pracę w Mortal Thoughts Alana Rudolpha otrzymał nagrodę National Society of Film Critics, za role w Thelma and Louise Ridleya Scotta oraz Bugsy Barry'ego Levinsona uhonorowano go nominacjami do nagrody Akademii®. Inne pamiętne role Keitela to role we Wściekłych psach (Reservoir Dogs) - był także koproducentem, Pulp Fiction - oba w reżyserii Quentina Tarantino, a także Dym (Smoke) Wayne'a Wanga (przyznana we Włoszech nagroda David di Dontatello dla Najlepszego Aktora Zagranicznego), Zły porucznik (Bad Lieutenant) Abla Ferrary (nagroda Feature Project), Holy Smoke Jane Campion, dramat akcji U-571 oraz Little Nicky z Adamem Sandlerem. Keitel zwrócił ostatnio na siebie uwagę śmiała produkcją telewizyjną Fail Safe. Keitel zadebiutował w filmie Martina Scorsese Who's That Knocking at My Door. Wkrótce potem zagrał w klasycznym już dramacie Scorsese Mean Streets. Artyści współpracowali jeszcze razem podczas realizacji Alice Doesn't Live Here Anymore, Taksówkarza (Taxi Driver) i Ostatniego kuszenia Chrystusa (The Last Temptation of Christ). Na dorobek Harveya Keitela składają się także następujące pozycje - Buffalo Bill and the Indians Roberta Altmana, Zakonnica w przebraniu (Sister Act) z Whoopi Goldberg, The Two Jakes Jacka Nicholsona, Point of No Return, Rising Sun, Brooklyn Boogie (Blue in the Face), Imaginary Crimes, The Border, Mother, Jugs and Speed, Clockers Spike'a Lee, The Pick-Up Artist Jamesa Tobacka, Od zmierzchu do świtu (From Dusk Til Dawn) Roberta Rodrigueza, Elfy z ogrodu czarów (Fairy Tale: A True Story), Prince of Central Park, Nailed Joela Silvermana, The Grey Zone Tima Blake Nelsona oraz Dreaming of Julia Juana Gerarda. Wspólnie z Peggy Gormley, Keitel zarządza własną firmą produkcyjną The Goatsingers, która zawarła długoletni kontrakt z Kinowelt USA, amerykańskim oddziałem niemieckiej firmy Kinowelt Medien AG. Firma The Goatsingers była producentem wykonawczym filmu Tony'ego Bui Three Seasons, zwycięzcy nagrody Grand Jury oraz nagrody publiczności na festiwalu filmowym w Sundance w 1999 roku. Także film Wayne'a Wanga i Paula Austera Brooklyn Boogie (Blue in the Face) powstał przy udziale The Goatsingers. Keitel był ponadto koproducentem Wściekłych psów (Reservoir Dogs) Quentina Tarantino. Firma The Goatsingers, poza swoją nowojorską siedzibą jest zaangażowana obecnie w liczne projekty filmowe. Są to między innymi The Grey Zone Tima Blake Nelsona; Henry and the Second Gunman Toma Leopolda, oraz Dreaming of Julia Juana Gerarda, Johnny Jump-Up Tony'ego Kavanaugha i Mean Carla Milesa. Keitel często w swojej karierze wspierał młodych, debiutujących artystów, byli to miedzy innymi: Quentin Tarantino, Paul Schrader (Blue Collar), Alan Rudolph (Welcome to LA), Ridley Scott (The Duellists), James Toback (Fingers), Susanna Styron (Shadrach), Paul Auster (Lulu on the Bridge) i Tony Bui (Three Seasons). Pracował także z tak znanymi europejskimi reżyserami jak Nicholas Roeg (Bad Timing: A Sensual Obsession); Bernard Tavernier (Deathwatch); Ettore Scola (La Nuit de Varennes); oraz Lina Wertmuller (A Complicated Story of Streets, Crime and Women). Urodzony na Brooklynie w Nowym Jorku, Keitel zaczął uczyć się aktorstwa po odbyciu służby wojskowej w korpusach piechoty morskiej. Studiował pod okiem Franka Corsaro, Lee Strasberga i Stelli Adler. Jest członkiem Actor's Studio i przez wiele lat pracował intensywnie na deskach nowojorskich teatrów. W 1984 roku zadebiutował na Broadwayu w sztuce Davida Rabe Hurlyburly, w reżyserii Mike'a Nicholsa. Wkrótce potem można go było oglądać w A Lie Of The Mind Sama Sheparda. Debiut EMILY WATSON (Reba) w filmie Larsa Von Triera Przełamując fale (Breaking the Waves) zyskał jej olbrzymie uznanie na całym świecie. Za rolę młodej kobiety poświęcającej życie w imię obsesyjnej miłości, Watson zdobyła liczne nagrody łącznie z nominacjami do Oscara® i Złotego Globu, nagrodą New York Film Critics Circle dla Najlepszej Aktorki, nagrodami Los Angeles Film Critics dla Debiutantki Roku, European Film Academy dla Najlepszej Aktorki, London Film Critics Circle. Watson pojawi się wkrótce na dużych ekranach w roli u boku Adama Sandlera w filmie Paula Thomasa Andersona Punch-Drunk Love. Ostatnio można ją było oglądać w Gosford Park w reżyserii Roberta Altmana. Inne filmy z udziałem aktorki to The Luzhin Defence z Johnem Turturro, Prochy Angeli w reżyserii Alana Parkera, Trixie z Nickiem Nolte i Dermottem Mulroneyem w reżyserii Alana Rudolpha, Hilary and Jackie - historia wiolonczelistki Jacqueline du Pre - w reżyserii Ananda Tuckera (nominacje dla aktorki do Oscara® i Złotego Globu), Bokser (The Boxer) z Danielem Day Lewisem, Metroland Philipa Saville, The Cradle Will Rock Tima Robbinsa. Aktorka zdobyła spore uznanie dzięki wspaniałej interpretacji bohaterki George'a Elliota 'Maggie Tulliver' w produkcji teatru BBC A The Mill on the Floss. Na jej dorobek teatralny składają się role w Trzech Siostrach (The Three Sisters), The Children's Hour, Poskromieniu złośnicy (The Taming of the Shrew), Wszystko dobre co się dobrze kończy (All's Well That End's Well) i The Changeling. Aktorka cały czas współpracuje z Royal Shakespeare Company oraz bierze udział w telewizyjnych produkcjach BBB m.in. w A Summer Day's Dream. Obecnie można oglądać Emily Watson w repertuarze słynnego londyńskiego Donmar Theatre w sztuce Wujaszek Wania (Uncle Vanya) oraz Twelfth Night w reżyserii zdobywcy Oscara® Sama Mendesa. Powyższe utwory sceniczne będą prezentowane w nowojorskiej Brooklyn Academy of Music począwszy od stycznia 2003. MARY-LOUISE PARKER (Molly Graham) wystąpiła ostatnio na Broadwayu w sztuce Proof, za którą otrzymała w 2001 roku nagrodę Tony dla Najlepszej Aktorki w Sztuce Teatralnej, a także nagrody Drama Desk, Outer Critics Circle, Drama League, Lucille Lortel, Obie i New York Magazine. W 2001 została uhonorowana nagrodą T. Schreibera za osiągnięcia w teatrze. Za rolę Rity w produkcji Craig Lucas/Norman Rene of Prelude To A Kiss, Parker otrzymała nominację do nagrody Tony dla Najlepszej Aktorki w Sztuce Teatralnej, nagrodę Theatre World, Clarence Derwent oraz nominację do Drama Desk. Rolę L'il Bit w uznanej przez krytyków sztuce How I Learned To Drive, zagrała u boku Davida Morse'a. Została uhonorowana za nią nagrodą Obie, Lucille Lortel oraz nominacją do nagrody Outer Critics Circle. Wkrótce po premierze How I Learned To Drive, Parker wystąpiła w sztuce Alana Ayckbourna Communicating Doors. Jej dorobek teatralny obejmuje ponadto Bus Stop z Billy'm Crudup, Four Dogs And A Bone - rola Brendy w produkcji Manhattan Theatre Club, Throwing Your Voice w Ensemble Studio Theatre, Babylon Gardens w Circle Repertory Company (aktorka jest członkiem tego zespołu teatralnego), The Importance Of Being Earnest w Hartford Stage, Up In Saratoga w Old Globe, The Miser w Syracuse Stage, Hayfever w Studio Arena Theatre z Joe Mantello i Peterem Hedgesem, The Age Of Pie, The Girl In Pink, oraz wiele innych. Parker rozpoczęła filmową karierę od filmów Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes) i Wielki Kanion (Grand Canyon) Lawrence'a Kasdena. Inne filmy z jej udziałem to Reckless, Chłopaki na bok (Boys On The Side), Klient (The Client), Naked In New York, Strzały na Broadwayu (Bullets Over Broadway) Woody'ego Allena, Longtime Companion, The Five Senses - nominacja do nagrody Genie, Pipe Dream z Martinem Donovanem. Na małym ekranie Parker zagrała w Sugartime Johna Smitha (HBO) z Johnem Turturro, a także w filmach kanału Hallmark - A Place For Annie, Saint Maybe i Cupid And Cate oraz w The Simple Truth Of Noah Dearborne z Sidney'em Poitier, w mini-serii CBS Hanssen u boku Williama Hurta. Aktorka ostatnio otrzymała nominację do nagrody Emmy za rolę Amy Gardner w serialu NBC Prezydencki poker (The West Wing), a wkrótce będzie ją można oglądać u boku Ala Pacino, Meryl Streep i Emmy Thompson w produkcji Mike'a Nicholsa dla HBO Angels In America. Parker jest absolwentką North Carolina School Of The Arts. Obecnie mieszka w Nowym Jorku. PHILIP SEYMOUR HOFFMAN (Freddy Lounds) ukończył niedawno pracę nad filmem Spike'a Lee The 25th Hour z Edwardem Nortonem. W roku 2002 oprócz CZERWONEGO SMOKA będzie go można oglądać jeszcze w trzech filmach: Punch-Drunk Love Paula Thomasa Andersona, który miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes; Love Liza - film został pokazany w Sundance, a scenariusz do niego napisał brat Hoffmana, Gordy oraz Owning Mahony z Minnie Driver w jednej z głównych ról. Ostatni film jest oparty na prawdziwej historii największego oszustwa w historii Kanady dokonanego przez jednego człowieka. Hoffman wystąpił ostatnio w filmie Davida Mameta State and Main, jako Joseph Turner White, w filmie Camerona Crowe U progu sławy (Almost Famous) jako Lester Bangs, legendarny i niezwykle wpływowy krytyk muzyczny piszący dla Creem Magazine. Wcześniej aktor spędził sześć miesięcy na Broadwayu grając w ostatniej produkcji sztuki Sama Sheparda True West, za rolę w której został nominowany do nagrody Tony. W 1999 roku Hoffman wziął udział w realizacji trzech filmów: Flawless Joela Schumahera z Robertem De Niro, za rolę w którym otrzymał nominację do nagrody SAG z Mattem Damonem i Gwyneth Paltrow w reżyserii Anthony'ego Minghella oraz w Magnolii Paula Thomasa Andersona z Tomem Cruise i Jasonem Robardsem. Za role w Magnolia i Utalentowanym panu Ripley (The Talented Mr. Ripley) Hoffman otrzymał nagrodę National Board of Review dla Najlepszego Aktora w Roli Drugoplanowej. Wcześniej zagrał w Boogie Nights i Hard Eight - oba filmy w reżyserii Andersona. Dorobek Hoffmana obejmuje ponadto: Happiness Todda Solondza (nominacja do nagrody IFP/West Independent), Patch Adams, The Big Lebowski braci Coen, Next Stop Wonderland Brada Andersona, Twister Jana De Bonta, Zapach kobiety (Scent of a Woman), Naiwniak (Nobody's Fool), Ucieczka gangstera (The Getaway) oraz Kiedy mężczyzna kocha kobietę (When a Man Loves a Woman). Produkcje teatralne w dorobku Hoffmana to m.in. Defying Gravity w American Place Theatre, The Merchant of Venice w reżyserii Petera Sellarsa, Shopping and Fucking Marka Ravenhilla na off-Broadway, Jesus Hopped the 'A' Train, In Arabia We'd All Be Kings, The Glory of Living - trzy ostatnie sztuki Hoffman wyreżyserował. Na liście tytułów filmowych, w których wystąpił ANTHONY HEALD (Dr Chilton) znajdują się m.in. Dowód życia (Proof of Life), 8MM, Deep Rising, Czas zabijania (A Time to Kill), Milczenie owiec (The Silence of the Lambs), Klient (The Client), Pocałunek śmierci (Kiss of Death), Raport Pelikana (The Pelican Brief) oraz Pocztówki znad krawędzi (Postcards From the Edge. Aktor gra obecnie regularnie w serialu Boston Public wcielając się w postać wicedyrektora Scotta Gubera. Można także oglądać jego gościnne występy w The Practice, Law & Order, Frasier i Z archiwum X (The X-Files). Bardzo ważne są ponadto jego wielokrotnie nagradzane role teatralne Love! Valour! Compassion!, Anything Goes (obie uhonorowane nominacjami do nagrody Tony), Inherit the Wind, A Small Family Business, The Marriage of Figaro, The Wake of Jamey Foster, The Foreigner, Quartermaine's Terms, Henryk V i Digby - za role w ostatnich pięciu utworach scenicznych Heald otrzymał nagrodę Obie. Aktor urodził się w New Rochelle, New York. Urodzony w Newport News, Virginia FRANKIE FAISON (Barney), studiował wiedzę o teatrze na Illinois Wesleyan University, a także ukończył New York University na tym samym wydziale zanim rozpoczął profesjonalną karierę aktorską. Za rolę upośledzonego umysłowo Gabriela w sztuce Fences Augusta Wilsona zdobył nominacje do nagród Tony i Drama Desk. Kolejne produkcje teatralne, w jakich się pojawił to Getting Away with Murder, Of Mice and Men w Brooks Atkinson Theatre, The Iceman Cometh Circle in the Square oraz The Shadow Box. Na filmografię Faisona składają się następujące filmy Milczenie owiec (The Silence of the Lambs) w reżyserii Jonathana Demme, Hannibal Ridleya Scotta, w którym zagrał strażnika więziennego Barneys, Sommersby, Freejack, Albino Alligator, Roommates, Płonace Mississippi (Mississippi Burning), Do the Right Thing, Coming to America, The Money Pit, Hanky Panky, Cat People, City of Hope, The Chosen, Ragtime, w którym miał honor towarzyszyć wielkiemu Jamesowi Cagney'owi w jego ostatniej roli, Down to Earth, Heaven Can Wait z Chrisem Rock, Sleepy Time Gal (Sundance Film Festival) w reżyserii Chrisa Muney; Afera Thomasa Crowna (Thomas Crown Affair), The Rich Man's Wife, Matka Noc (Mother Night) - adaptacja powieści Kurta Vonneguta z Nickiem Nolte w roli głównej, Kocham kłopoty (I Love Trouble) z Julią Roberts i Nickiem Nolte. W telewizji, Faison występuje obecnie w serii HBO The Wire. Inne telewizyjne produkcje z udziałem aktora to True Colors, Prey sieci ABC, Hot Hero Sandwich NBC, Law and Order, The Cosby Show, Hawk, OZ HBO oraz wiele innych. Ostatnio aktor zagrał w Showtime z Robertem De Niro i Eddiem Murphy, 13 Conversations About 1 Thing w reżyserii Jill i Karen Sprecher, Call Me Clause z Whoopi Goldberg dla TNT oraz Gods and Generals Rona Maxwella. Faison jest mężem Jane Mandel, reżysera i producenta Luna Stage. Mają trzy córki i mieszkają w New Jersey. TYLER PATRICK JONES (Josh Graham) zadebiutował w filmie Stevena Spielberga Raport mniejszości (Minority Report). Odkryty trzy lata temu na przyjęciu urodzinowym w Northridge, Kalifornia, Jones pojawił się w kilku odcinkach Judging Amy, Family Law, So Little Time oraz licznych reklamach radiowych i telewizyjnych. Jego praca podczas realizacji Family Law zrobiła takie wrażenie na szefach CBS, że wykorzystali ją w przygotowanej przez nich promocji Superbowl XXXV. W kwietniu 2002, Jones zoatał uhonorowany nagrodą Young Artist Awards z pracę reklamówce kanału TV Hallmark. Marzenie Jonesa o zagraniu w filmie ziściło się w dwa dni po jego siódmych urodzinach, kiedy dowiedział się, że Steven Spielberg pragnie obsadzić go w drugoplanowej roli w Raporcie mniejszości (Minority Report). Kiedy nie pracuje, Jones uwielbia pływanie i piłkę nożną.Od pięciu lat gra też na fortepianie.
Za kamerą
BRETT RATNER (Reżyser) wkroczył w świat thrillerów filmem CZERWONY SMOK, który jest już jego piątym filmem. W bardzo krótkim czasie, Ratner stał się jednym z najbardziej popularnych reżyserów Hollywood. Jego pierwszym filmem był zrealizowany w 1997 roku przebój kasowy Kasa Mowa (Money Talks) z Charliem Sheenem, Chrisem Tuckerem, Paulem Sorvino i Heather Locklear. Drugi film, który wyreżyserował w 1999, komedia akcji Godziny szczytu (Rush Hour), z Jackie Chanem i Chrisem Tuckerem zarobił na całym świecie 250 milionów dolarów. Następnym jego filmem był dramat romantyczny The Family Man (2000) świetnie przyjęty zarówno przez krytyków jak i widzów z Nicolasem Cagem i Teą Leoni w rolach głównych. Rok później, Ratner zrealizował kolejny film z Chanem i Tuckerem Godziny szczytu 2 (Rush Hour 2) - wpływy ze sprzedaży biletów na świecie przekroczyły 342 milionów dolarów. Dorastający w Miami, Ratner marzył o zostaniu filmowcem już będąc ośmioletnim chłopcem. W wieku 16 lat rozpoczął naukę w nowojorskiej University's Tisch School of the Arts, zostając jej najmłodszym absolwentem. Podczas studiów na NYU Film School, zrealizował krótkometrażowy film Whatever Happened to Mason Reese, opowiadający historię byłego aktora dziecięcego. Nagrodzony projekt otrzymał fundusze od firmy Amblin Entertainment Stevena Spielberga. Przełom w życiu Ratnera nastąpił w momencie, kiedy pokazał on swój film menedżerowi zespołów hip-hopowych Russellowi Simmons. Wtedy właśnie rozpoczęła się jego kariera realizatora muzycznych video. Wyreżyserował ponad 100 teledysków, m.in. dla takich artystów jak Madonna, Mariah Carey, Jay-Z, Wu Tang Clan, D'Angelo, Heavy D, Mary J. Blige, Foxy Brown, Public Enemy, P Diddy i wielu innych. W 1999 roku, Ratner zdobył nagrodę MTV dla Najlepszego Teledysku do Filmu - "Beautiful Stranger" Madonny ze ścieżki muzycznej filmu Austin Powers. Reżyser był także wielokrotnie nagradzany za swoje filmy krótkometrażowe oraz reklamy. W 2001 roku, otrzymał nagrodę Spirit of Chrysalis za swoją pomoc ubogim i bezdomnym polegającą na zmianie ich życia poprzez pracę. TED TALLY (Scenarzysta) napisał scenariusz adaptujący na duży ekran Milczenie owiec (The Silence of the Lambs), za który został uhonorowany Oscarem®, nagrodami Gildii Scenarzystów, Chicago Film Critics oraz nagrodą Edgara przyznawaną przez Mystery Writers of America. Inne scenariusze Tally'ego to Wczoraj i dziś (Before and After), Pod presją (The Juror), Biały pałac (White Palace) i Rącze konie (All the Pretty Horses), za który to scenariusz otrzymał nagrodę dla Najlepszego Scenariusza od National Board of Review. Tally pełnił funkcję producenta stowarzyszonego podczas realizacji filmu Misja na Marsa (Mission to Mars) Briana DePalmy. Dla teatru Tally napisał Terra Nova (nagrody Obie i Dramalogue), Hooters, Coming Attractions (nagroda Outer Critics Circle), Little Footsteps i Silver Linings, a jego dorobek telewizyjny obejmuje m.in. The Comedy Zone, Hooters, Terra Nova (BBC-TV), oraz The Father Clements Story (nagroda Christophera). Urodzony w Północnej Karolinie, Tally ukończył Yale College i Yale School of Drama. W każdej z tych szkół także wykładał. Scenarzysta mieszka w Pensylwanii z żoną i dwójką dzieci. Kariera DINO DE LAURENTIIS (Producent) w przemyśle filmowym trwa już ponad 60 lat. Legendarny producent z Neapolu zrealizował tak różnorodne filmy jak Bitter Rice, La Strada, War and Peace, Nights of Cabiria, Diabolique, Barbarella, Flash Gordon, Barrabas, Death Wish, The Bible, Waterloo, Serpico, Trzy dni Kondora (Three Days of the Condor), King Kong, Ragtime, Bunt na Bounty (The Bounty), Tai-Pan, Dune, Anzio i Conan Barbarzyńca (Conan the Barbarian). Otrzymał Oscara® dla Najlepszego Filmu za dwa filmy La Strada (1954) i Nights of Cabiria (1957) oba w reżyserii Felliniego. Ogółem został uhonorowany trzydziestoma nominacjami do Oskara® i pięćdziesięcioma nagrodami przyznawanymi przez międzynarodowe jury - trzy Złote Lwy, Złotą Palmę, trzy Złote Globy, a także nagrodę Irvinga G. Thalberga. Jako producent De Laurentiis odegrał ważną rolę w powojennych Włoszech. Pomagając w realizacji filmów takim reżyserom jak Fellini, Rossellini, Visconti, De Sica i Antonioni. To właśnie ich dzieła były podstawą ruchu znanego jako "neorealizm". W 1990 roku De Laurentiis ożenił się z Marta Schumacher, i razem wyprodukowali Firestarter, Cat's Eye, Raw Deal, Bedroom Window, nominowane do Oskarar® Zbrodnie serca (Crimes of the Heart), Desperate Hours Michaela Cimino, świetnie przyjęty przez krytyków Bound z Jennifer Tilly i Giną Gershon, Incydent (Breakdown) z Kurtem Russellem, U-571 z Matthew McConaughey i Jonem Bon Jovi, a ostatnio Hannibala w reżyserii Ridleya Scotta na podstawie scenariusza Davida Mameta i Stevena Zailliana z Anthony Hopkinsem i Julianne Moore. Następne projekty filmowe formy Dino De Laurentiis Company to Alexander the Great, na podstawie powieści Valerio Manfredi ze scenariuszem Teda Tally, Jackdaws na podstawie powieści Kena Folletta ze scenariuszem Jeannine Dominy oraz Last Legion w reżyserii Carlo Carlei na podstawie powieści Valerio Manfredi. Wkrótce po ukończeniu studiów MARTHA DE LAURENTIIS rozpoczęła karierę w przemyśle filmowym jako asystentka audytora podczas realizacji mini-serii NBC The Dain Curse. Producent Frank Marshall zauważył jej talent i zatrudnił ją do serialu Warriors, przy produkcji którego pracowała przez dwa lata. W 1980 roku poznała Dino De Laurentiisa, kiedy to pracowała jako księgowa produkcji Ragtime, ostatniego filmu Jamesa Cagneya. Po ukończeniu Ragtime, De Laurentiis uczynił ją szefem administracji Dino De Laurentiis Productions. Film Firestarter był jej debiutem jako producenta stowarzyszonego. Wkrótce potem zaczęła produkować kolejne filmy Cat's Eye Stephena Kinga, Raw Deal, Maximum Overdrive i Bedroom Window. Razem z Dino, wyprodukowała ponad 20 filmów - Desperate Hours Michaela Cimino, Bound z Jennifer Tilly i Giną Gershon, Incydent (Breakdown) z Kurtem Russellem, U-571 z Matthew McConaughey oraz Hannibal na podstawie powieści Thomasa Harrisa w reżyserii Ridleya Scotta ze scenariuszem Davida Mameta i Stevena Zailliana z Anthonym Hopkinsem i Julianne Moore w rolach głównych. Martha poślubiła legendarnego producenta filmowego Dino De Laurentiisa w 1990. Mają dwie córki Dinę i Carolynę. ANDREW Z. DAVIS (Producent wykonawczy) pracował ostatnio jako producent wykonawczy podczas realizacji przebojowej komedii Godziny szczytu 2 (Rush Hour 2) w reżyserii Bretta Ratnera z Jackiem Chanem i Chrisem Tuckerem. Wcześniej pracował z Ratnerem nad komedią wytwórni Universal The Family Man z Nicolasem Cagem i Teą Leoni, a także Love and Basketball w reżyserii Giny Prince-Bythewood z Omarem Eppsem, Sanaa Lathan i Alfre Woodardem, Wróg publiczny (Enemy of the State) z Willem Smithem i Gene Hackmanem oraz Love Affair z Warrenem Beatty i Annette Bening. Davis wyprodukował także Wulkan (Volcano) z Tommy Lee Jonesem i Anne Heche, Lost Angels, Sid and Nancy i Tapeheads. Davis był jednym szefów działów w The Walt Disney Company zanim podpisał ze studiem umowę niezależnego producenta działając na rzecz własnej firmy Andrew Davis Productions. Davis jest absolwentem Uniwersytetu Południowej Kalifornii na Wydziale Filmu i Telewizji. DANTE SPINOTTI, A.S.C., A.I.C. (Zdjęcia) jest szanowanym i wielokrotnie nagradzanym autorem zdjęć, którego praca za kamerą jest wynikiem powtarzającej się współpracy z najlepszymi reżyserami świata. Spinotti był trzykrotnie nominowany do nagrody ASC przyznawanej przez American Society of Cinematographers za takie filmy jak Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential), Informator (The Insider) i Ostatni Mohikanin (The Last of the Mohicans). Nominacje do nagrody Akademii® oraz nagrody BAFTA otrzymał za zdjęcia do filmu Curtisa Hansona Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential), a nagrodą za ten film został uhonorowany przez Los Angeles Film Critics. Spinotti po raz drugi pracował z Hansonem nad Cudownymi chłopcami (Wonder Boys) z Michaelem Douglasem. Zdjęcia jego autorstwa można oglądać także w komedii Bretta Ratnera The Family Man z Nicolasem Cagem w roli głównej, a także w filmie Włamanie na śniadanie (Bandits) Barry'ego Levinsona z Brucem Willisem i Billy'm Bobem Thorntonem. Urodzony w Tolmezzo we Włoszech, Spinotti zadebiutował w Stanach Zjednoczonych filmem Michaela Manna Czerwony smok (Manhunter). Za pracę w jednym z ostatnich filmów Manna Informator (The Insider), Spinotti otrzymał drugą nominację do Oscara® oraz drugą nagrodę od Los Angeles Film Critics i drugą Srebrną Wstęgę przyznawaną przez włoskich dziennikarzy. Wspólnie z Mannem pracował także nad realizacją Gorączki (Heat) i Ostatniego Mohikanina (The Last of the Mohicans), za który otrzymał nagrodę BAFTA. Spinotti realizował ponadto liczne projekty filmowe z tak uznanymi reżyserami jak Garry Marshall (The Other Sister, Frankie and Johnny, Beaches) i Michael Apted (Nell i Blink). Filmowiec rozpoczął karierę w swoich rodzinnych Włoszech, gdzie dwukrotnie otrzymał nagrodę Donatello za Legendę o świętym pijaku (Legend of the Holy Drinker) Ermanno Olmi oraz The Secret of the Old Forest. Dodatkowo zdobył nagrodę Golden Slate i nominację do nagrody Donatello za zdjęcia do filmu Lilliany Cavani The Berlin Affair. Inne włoskie filmy, do których zdjęcia realizował to Hearts and Armour Giacomo Battiato (nominacja do nagrody Donatello), The Star Maker Giuseppe Tornatore (nagroda Srebrnej Wstęgi), The Basileus Quartet i Sotto, Sotto. Pozostałe filmy w jego dorobku to: Goodbye Lover Rolanda Joffe, Szybcy i martwi (The Quick and the Dead) Sama Raimi, The Comfort of Strangers Paula Schradera, True Colors Paula Schradera oraz Zbrodnie serca (Crimes of the Heart) Bruce'a Beresforda. Wkrótce będzie można obejrzeć zdjęcia Spinotti w filmie Roberto Benigniego Pinocchio. KRISTI ZEA (Scenografia) jest wielostronnie utalentowanym filmowcem. Nie tylko projektuje scenografię, ale jest reżyserem, nagradzanym producentem i kostiumografem. ul and well-respected production designer but also a director, an awarding-winning. Zea pracowała jako scenograf i drugi reżyser podczas realizacji Beloved, Uśpionych (Sleepers), Filadelfii (Philadelphia) i Milczenia owiec (The Silence of the Lambs). Zea zadebiutowała jako reżyser filmem HBO Domestic Dilemma z Andie MacDowell i Rayem Liotta. Film otrzymał nominację do nagrody Cable ACE jako jedna z części serii Men and Women 2. Filmografia Zea jako scenografa obejmuje The Super, Olej Lorenza (Lorenzo's Oil), Chłopcy z ferajny (Goodfellas), Miss Firecracker, New York Stories, Poślubiona mafii (Married to the Mob) oraz The Family Man w reżyserii Bretta Ratnera i z Nicolasem Cage i Teą Leoni w rolach głównych. Zea rozpoczynała karierę jako stylistka mody. Zaprojektowała kostiumy do Silverado, Ptasiek (Birdy), Czułe słówka (Terms of Endearment), Unfaithfully Yours, Shoot the Moon, Endless Love i Sława (Fame) między innymi. Rozwijając swoje zainteresowania Zea rozpoczęła także pracę producenta pełniąc funkcję producenta stowarzyszonego podczas realizacji filmów Lucas i Broadcast News. Zea wyprodukowała także Lepiej być nie może (As Good As It Gets), który to film zdobył nominację do nagrody Akademii® dla Najlepszego Filmu, Złoty Glob, oraz nominację do nagrody Gildii Producentów. Ostatnio Zea pracowała z reżyserem Rogerem Michellem podczas realizacji filmu Zmiana pasa (Changing Lanes) z Benem Affleckiem i Samuelem L. Jacksonem. MARK HELFRICH, A.C.E. (Montaż) współpracował z reżyserem Brettem Ratnerem podczas realizacji wszystkich jego filmów Godziny szczytu 2 (Rush Hour 2), The Family Man, Godziny szczytu (Rush Hour) i Kasa Mowa (Money Talks). Inne filmy w dorobku Helfricha to: Straszny film (Scary Movie), Predator, Striking Distance, Showgirls, Nowhere to Run, Ostatni skaut (The Last Boy Scout), Action Jackson, Rambo -Pierwsza krew II (Rambo: First Blood II) oraz Jumpin'Jack Flash. Helfrich pracował także nad licznymi filmami telewizyjnymi oraz teledyskami - m.in. nagrodzony Beautiful Stranger Madonny (1999). BETSY HEIMANN (Kostiumy) ukończyła ostatnio pracę nad filmem Vanilla Sky w reżyserii Camerona Crowe, z Tomem Cruise, Penelope Cruz i Cameron Diaz w rolach głównych. Inne filmy, do których kostiumy są jej autorstwa to: The Family Man w reżyserii Bretta Ratnera z Nicolasem Cage i Teą Leoni; U progu sławy (Almost Famous) i Jerry Maguire oba w reżyserii Camerona Crowe, Wszędzie, byle nie tu (Anywhere But Here) Wayne Wanga z Susan Sarandon i Natalie Portman; Simon Birch, przebój Stevena Soderbergha Co z oczu to z serca (Out of Sight) z George Clooneyem i Jennifer Lopez, Pulp Fiction Quentina Tarrantino (Oskar® dla Najlepszego Filmu), Wściekłe psy (Reservoir Dogs) tegoż reżysera, Dorwać małego (Get Shorty) Barry'ego Sonnenfelda, 2 Days in the Valley Johna Herzfelda oraz Renaissance Man Penny Marshall. Heimann była także projektantką oryginalnych kostiumów do telewizyjnego show HBO The Pee Wee Herman Show. DANNY ELFMAN (Muzyka) jest jednym z najbardziej wszechstronnych i popularnych współczesnych kompozytorów. Po raz kolejny współpracował z reżyserem Samem Raimi podczas realizacji przeboju Spiderman - ich wcześniejsze wspólne to - Darkman, Army of Darkness i Prosty plan (A Simple Plan). Filmografia Elfmana obejmuje ponadto: filmy Tima Burtona - Planeta małp (Planet of the Apes) z Markiem Wahlbergiem, Pee Wee's Big Adventure, Sok z żuka (Beetlejuice), Batman (nagroda Grammy dla Najlepszego Utworu Instrumentalnego oraz nominacja za Najlepszą Ścieżkę Muzyczną), Edward Nożycoręki (Edward Scissorhands), Powrót Batmana (Batman Returns), Mars atakuje (Mars Attacks!), Jeździec bez głowy (Sleepy Hollow), Miasteczko Halloween (The Nightmare Before Christmas) - nominacja do Grammy za Najlepszą Ścieżkę Muzyczną, a także takie filmy jak Buntownik z wyboru (Good Will Hunting) i Faceci w czerni (Men in Black) - nominacje do Oscara® za muzykę do obu tych filmów oraz Dowód życia (Proof of Life), The Family Man, Wszędzie, byle nie tutaj (Anywhere But Here), Adwokat (A Civil Action), Dolores Claiborne, Dick Tracy (nominacja do Grammy), Darkman, Sommersby, Dead Presidents, Black Beauty, Za wszelką cenę (To Die For), Mission Impossible i Przerażacze (The Frighteners). Elfman jest członkiem założycielskim Oingo Boingo, zespołu wykonującego energetyczną, eklektyczną i indywidualistyczną muzykę rokową już ponad dekadę.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.