Raziła ta promocja homosiów i tej całej "różnorodności" jak się to eufemistycznie określa wszelkie seksualne dziwactwa. Tak właśnie urabia się dziś współczesnych widzów, taką "propagandą" niejako przy okazji. A to najazd kamery na dwóch całujących się dziadków (serio!), obowiązkowy przyjaciel-gej jako atrybut każdej kobiety w komedii romantycznej i wiele innych. Reżyser miał najwidoczniej jakąś obsesję na punkcie edukowania tych nienowoczesnych. Troszkę te fragmenty psuły odbiór przecież udanej kontynuacji. Jest śmiesznie, jest przebojowo, widz nie ma chwili wytchnienia. Co najważniejsze żarty są bardzo strawne, trzymające granice dobrego smaku .I choć historia rzecz jasna wydumana dosyć mocno (szczególnie te pogaduchy na wizji w czasie kręcenia tych "lajfów"), a postacie grubo ciosane to całość klei się całkiem nieźle. Fabuła pędzi na łeb na szyję, totez nie ma czasu na poznawanie bohaterów ;) Darcy zostaje poczciwym angielskim ciapą, dżentelmenem z przyspawaną do twarzy skwaszoną miną, które szybciej odnalazłby się w XIXw. Downton Abbey niż w stechnologizowanej współczesności. Z drugiej strony oczywiście nowoczesny milioner, który wynajduje algorytm na idealną miłość. A jak milioner to , wiadomo, romantyczny przystojniak, który jak trzeba skręci szwedzkie meble, rzuci się tonącej ciężarnej na ratunek. Już się bałem, że na koniec filmu na weselu zacznie recytować Szekspira w ugrofińskim albo wyląduje helikopterem gdzieś na środku polany .
W zasadzie kto idzie na komedię romantyczną musi przyjąć taką łopatologię z dobrodziejstwem inwentarza, bo chyba inaczej się nie da. Kwestia twórceego wykorzystania tych najgorszych przypadłości romansideł. Tutaj się udało.