Role

Przygotowania trwały pięć lat. Zgodnie z życzeniem autora powieści i jego spadkobierców także w tej adaptacji nie pokazano ani razu twarzy aktora (Claude Heater) grającego Chrystusa. Dla lepszego uwydatnienia konfliktu dwóch kultur role Rzymian powierzono Anglikom, a Żydów - Amerykanom (wyjątkiem była Estera grana przez izraelską aktorkę Hayę Harareet).

Stephen Boyd i kilku innych odtwórców ról Rzymian musiało nosić ciemne szkła kontaktowe. W ten sposób oczy aktorów wydawały się brązowe.

Paul Newman odrzucił rolę Ben-Hura, ponieważ zagrał już wcześniej w filmie biblijnym ("Srebrny kielich" z 1954 r.) i nie chciał ponownie nosić tuniki.

Burt Lancaster przyznał, że zaproponowano mu rolę tytułową, jednak odmówił, ponieważ nie spodobał mu się wątek moralny, a poza tym (jako ateista) nie chciał promować chrześcijaństwa.

Leslie Nielsen, Robert Ryan, Stewart Granger byli kandydatami do roli Messali.

Przygotowania do filmu miały miejsce już w połowie lat 50. Do roli tytułowej rozważano wtedy takich aktorów jak Marlon Brando (jego wytwórnia chciała najbardziej), Vittorio Gassman, Montgomery Clift, Rock Hudson, Van Johnson czy Edmund Purdom. Esterę miała zagrać m. in. Ava Gardner lub Pier Angeli. Do jednej z głównych ról męskich (przypuszczalnie Messali) rozważano Raya Dantona, Ronalda Lewisa i Billa Traversa.

Podczas zdjęć próbnych do roli Ben Hura przymierzany był włoski aktor, Cesare Danova.

Stewart Granger otrzymał propozycję zagrania Messali, jednak za namową swego agenta odrzucił ją, gdyż agent odradzał mu grę u boku Charltona Hestona.

Początkowo reżyserem filmu miał być Sidney Franklin.

Ava Gardner i Pier Angeli były kandydatkami do roli Estery.

Charlton Heston przed otrzymaniem roli Ben-Hura dostał propozycję zagrania Messali.

Błędy w filmie

W scenie w Betlejem widać młodą krowę rasy Holstein. Tę rasę wyhodowano w Niemczech w XIX wieku, nie jest więc możliwe, by istniała w czasach Jezusa.

Ben Hur kładzie swoją koronę zwycięzcy na stole przy wejściu, gdy odwiedza rannego po wyścigu rydwanów Messalę. Jednak gdy wychodzi, korony już nie ma.

Dziewięć rydwanów zaczyna wyścig. W trakcie wyścigu ich liczba zmniejsza się w wyniku wypadków. Ostatecznie sześć z dziewięciu rydwanów wypada z wyścigu, ale wyraźnie widać, że do mety dojeżdżają, łącznie z Ben Hurem, cztery rydwany.

Messala uszkadza w trakcie wyścigu rydwan Ben Hura, ale gdy Ben Hur podjeżdża do Piłata odebrać nagrodę, jego rydwan nie jest uszkodzony.

W trakcie wyścigu konie Ben Hura zmieniają się z białych w białe z szarymi plamkami, ponieważ w różnych ujęciach filmowano różne konie.

W rzeczywistości Rzymianie nie brali więźniów na galery, gdyż rzymska marynarka składała się z ochotników. Galernicy pojawili się dopiero w XVI wieku.

Szejk Ilderim przypina gwiazdę Dawida na pas Ben Hura, by prowokować Rzymian. Jednak gwiazda Dawida stała się symbolem judaizmu dopiero w średniowieczu, we wschodniej Europie.

Gdy po ukrzyżowaniu Chrystusa zaczyna się burza, grzmoty i błyskawice objawiają się w tym samym momencie. W rzeczywistości błyskawica zawsze pojawia się przed odgłosem grzmotu, nigdy w tym samym momencie.

W scenie bitwy, gdy statki zderzają się ze sobą, można dostrzec, że galernicy to podstawione manekiny.

W scenie wyścigu rydwanów na piasku można dostrzec ślady wózka, na którym umieszczona była kamera.

Kiedy Ben Hur w końcu pokonuje swojego przeciwnika w wyścigu, koło w rydwanie przeciwnika pęka. Jednak w kolejnym ujęciu koło jest całe.

W trakcie marszu niewolników do Tyru można dostrzec, że Charltona Hestona zastępuje dubler.

W trakcie bitwy morskiej to samo ujęcie tonącej galery jest pokazywane kilka razy. Za każdym razem ma obrazować inną galerę.

Kiedy Juda spotyka swojego sługę Simonidesa i zdejmuje turban, jego włosy są spocone i w nieładzie. Jednak w następnym ujęciu, gdy wita się z matką, jest uczesany i ma suche włosy.

Dźwięk uderzeń bębnów poganiaczy galerników nie jest zsynchronizowany z obrazem.

Kwintus Arrius walczy w filmie z ogromną flotą macedońskich piratów. Tymczasem Macedonia była rzymską prowincją od 148 roku p.n.e. a w 67 roku p.n.e. Pompeje pokonały Cylyciana i Morze Śródziemne zostało oczyszczone z piratów.

Kiedy Juda wraca do domu i spotyka Esterę, ułożenie jej włosów zmienia się kilka razy między ujęciami.

W filmie Poncjusz Piłat zostaje mianowany namiestnikiem Judei około 32 roku n.e., tymczasem piastował on swoją funkcję w latach 26-36 n.e.

Kiedy Estera i Miriam znajdują schronienie przed burzą, można dostrzec, że mimo silnego wiatru drzewa na horyzoncie ledwie się kołyszą.

Opuszczając Jerozolimę, Messala mówi, że nazajutrz dotrze do Nazaretu. W rzeczywistości w tamtych czasach taka podróż zabrałaby 3 dni.

W trakcie wyścigu rydwanów Ben Hur prawie wypada z rydwanu. Można wyraźnie dostrzec, że to nie Charlton Heston, tylko jego dubler.

Przed początkiem wyścigu Piłat mówi zgromadzonym, że są zaprzęgi reprezentujące Kartaginę i Korynt. Kartagina została zniszczona przez Rzym w 146 roku p.n.e., a akcja filmu ma miejsce za panowania cesarza Tyberiusza, który panował w latach 14 -37 n.e.

W scenie wyścigu rydwanów jeden z trębaczy nosi na ręku zegarek.

W czasie wyścigu rydwanów opuszczony zostaje trzeci posążek delfina oznaczający kolejne przejechane okrążenie. Chwilę później w jednym z ujęć widać, iż delfin numer 3 wciąż jest podniesiony.

Gdy Ben Hur oddaje Piłatowi rzymski pierścień, Piłat odwraca się tak, by ciągle być przodem do kamery, gdy zmienia się kąt ujęcia.

Gdy Juda i Messala rozmawiają na dziedzińcu domu Hurów, w tle słychać hałas motocykli z pobliskiej drogi.

Gdy Ben Hur i Messala spotykają się po raz pierwszy i rzucają włóczniami w ścianę, głos wydawany przez Ben Hura nie pasuje do jego ruchu warg.

W filmie widać współczesne książki w okładkach, choć w czasach Ben Hura pisano wyłącznie na zwojach papirusu.

Poncjusz Piłat w czasie oglądania wyścigu rydwanów ma na sobie fioletową togę. Taki ubiór mogli nosić tylko cesarze i konsule.

W scenie dziejącej się w oazie szejka Ilderima, zarost Ben-Hura zmienia się między ujęciami.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu kręcono w Rzymie, Anzio, Fogliano, Arcinazzo Romano (Włochy), Tyrze (Liban) oraz w Culver City (Kalifornia, USA) i w stanie Arizona (USA).

Pozostałe

Prace nad montażem trwały dziewięć miesięcy.

W filmie wzięło udział 365 aktorów i 50 tysięcy statystów, uszyto 100 tysięcy kostiumów, wybudowano 300 dekoracji.

Jedna z nielicznych w tamtych czasach kamer 65 mm została zniszczona podczas kręcenia wyścigu rydwanów.

Olbrzymie wpływy z filmu ocaliły MGM przed bankructwem.

Powstało około 40 wersji scenariusza.

Specjalnie na potrzeby filmu Glenn H. Randall Sr. wyszkolił 78 koni.

W środowisku filmowym krążyła plotka, jakoby dubler Stephena Boyda zginął podczas kręcenia sceny wyścigu rydwanów. Te pogłoski okazały się fałszywe.

Znalazł się na 2 miejscu w rankingu 50 najlepszych filmów epickich wszech czasów przygotowanym przez magazyn "Total Film" (2004).

Miklos Rozsa napisał muzykę do filmu w rekordowym czasie 8 tygodni.

40 tysięcy ton piasku zużyto do przygotowania stadionu, na którym rozegrał się wyścig rydwanów.

Podczas kręcenia zdjęć zginęło 11 koni "używanych" w filmie.

Film był zakazany w Chinach w 1960 roku ze względu na "przekaz propagandowy oraz otwartą chrześcijańskość".

Oryginalna galera, na której służył Juda, okazała się za ciężka, by pływać. Musiała więc być filmowana w studio, ze względu jednak na niewielki rozmiar nie dało się w niej zmieścić kamery. Trzeba było ją skrócić i rozszerzyć.

Scena wyścigu rydwanów zaispirowała George'a Lucasa. W "Gwiezdnych wojnach: Mroczne widmo" jest bazujący na "Ben Hurze" wyścig ścigaczy.

Zbudowano za długie wiosła dla galerników. Jednak kiedy je skrócono wiosłowanie stało sie zbyt proste i nie wyglądało realistycznie. Ostatecznie wiosła obciążono ciężarkami.

Scenami kaskaderskimi w wyścigu rydwanów kierował legendarny kaskader, Yakima Canutt. Jego syn Joe, który był dublerem Hestona, w jednej ze scen został niemal wyrzucony z rydwanu, gdy jego konie przeskakiwały nad rydwanem, który chwilę wcześniej uległ wypadkowi. Canutt skaleczył sobie podbródek, ale zdołał wrócić do rydwanu i jechać dalej, a ujęcie okazało się tak dobre, że wykorzystano je w filmie, robiąc zbliżenie Hestona wdrapującego się do rydwanu.

W kilku ujęciach wyścigu, niektóre rydwany miały trzy konie zamiast czterech. Dzięki temu, pojazd z kamerą mógł podjeżdżać bliżej.

Kiedy Messala idzie sprawdzić ubytek na tarasie Ben-Hura, ze złością rozbija jedną z dachówek o podłogę. Na ziemi znajdują się odłamki, których wcześniej nie było.

Po zakończeniu produkcji filmu, wytwórnia MGM zniszczyła wszystkie dekoracje w obawie przed wykorzystaniem ich przez miejscowych włoskich producentów do kręcenia własnych niskobudżetowych filmów epickich.

Podczas wyświetlania napisów, w tle widoczny jest sufit Kaplicy Sykstyńskiej. Charlton Heston zagrał Michała Anioła, twórcę malowidła na suficie kaplicy w filmie "Udręka i ekstaza".

W czasie kręcenia scen do wyścigu rydwanów plan odwiedziła Audrey Hepburn, która w tym czasie występowała w filmie "Historia zakonnicy". Powstała wówczas fałszywa legenda, że aktorka wyświadczyła przysługę jej dawnemu reżyserowi, Williamowi Wylerowi i była wśród widowni w czasie kręcenia wyścigu.

Mimo iż sam William Wyler był Żydem, chciał, by jego film odnosił się do wszystkich religii.

Williamowi Wylerowi nie udało się nakłonić swego głównego bohatera do płaczu na ekranie. To dlatego w scenach płaczu Ben Hura, Charlton Heston zakrywa oczy.

Stephen Boyd nosił wkładki w butach, by być wyższym w scenach z Charltonem Hestonem.

Wyścig rydwanów nakręcono bez dźwięku, który został dodany w czasie montażu filmu. Wtedy również zapadła decyzja, by w czasie wyścigu nie było tematów muzycznych.

"Ben Hur" znalazł się na watykańskiej liście 45. filmów fabularnych, które w szczególny sposób propagują wartości religijne, moralne i artystyczne. Lista została ogłoszona w 1995 r. z okazji stulecia narodzin kina przez Kongregację do Spraw Środków Masowego Przekazu.

Okres zdjęciowy trwał od 8 maja 1958 do 30 stycznia 1959 roku.