role

Początkowo w roli Avy Gardner miała wystąpić Gwyneth Paltrow, jednak wycofała się z udziału w filmie.

Barry Pepper, który miał wcielić się w postać Glenna Odekirka, musiał zrezygnować z powodu wcześniejszych zobowiązań (w tym samym czasie trwały zdjęcia do filmu "Podstępny Ripley").

Film miał początkowo wyreżyserować Michael Mann, ale ponieważ wcześniej zrobił dwa filmy biograficzne ("Informator" w 1999 oraz "Ali" w 2001), wolał zostać producentem oraz zaoferował Scorsese scenariusz do filmu.

Katharine Hepburn miała być grana przez Nicole Kidman, ale w związku z jej filmem "Żony ze Stepford" aktorka musiała odrzucić propozycję.

Jim Carrey miał początkowo zagrać rolę Howarda Hughesa.

Bob Hoskins był rozważany do roli senatora Ralpha Owena Brewstera.

błędy w filmie

Gdy na ekranie po raz pierwszy widzimy siedzibę PanAm, na zbliżeniu szczytu Empire State Building można dostrzec anteny sieci telefonii komórkowej.

W scenie rozgrywającej się około roku 1947 Howard Hughes pyta, czy zwierzę na obrazie to lama, podobnie jak aktor Fernando Lamas. Nie jest możliwe, aby Howard słyszał o Lamasie, gdyż aktor ten przybył z Argentyny do USA w roku 1951 i dopiero potem stał się sławny.

Kiedy Howard Hughes próbuje pobić rekord prędkości, zdjęcia z bliska pokazują otwarty kokpit samolotu, zaś zdjęcia z daleka - zamknięty.

W roku 1928 Hughes zamawia "10 chocolate chip cookies", które były wynalezione dopiero w roku 1937.

Kiedy Howard jest w szpitalu, Trippe przysyła mu bukiet z kwiatami Gerber Daisies, które zostały wyhodowane dopiero w roku 1950.

Kiedy Howard leży w szpitalnym łóżku, poduszka zmienia położenie pomiędzy ujęciami.

Spencer Tracy i Katharine Hepburn spotkali się już po rozstaniu Katherine z Hughes'em.

Scena, w której Hughes pali ubrania, jest w filmie umotywowana jego bólem po rozstaniu z Hepburn. W rzeczywistości Hughes miał spalić ubrania, gdyż miał syfilis, którego nabawił się w młodości.

W filmie Ava Gardner i Howard Hughes spotykają się po jego wypadku w 1947 roku. Tymczasem Ava poślubiła Artiego Shawa w 1945 r., a przedtem zerwała z Howardem.

W filmie w czasie realizacji "Aniołów piekieł" Noah Dietrich mówi Hughesowi, że zarząd firmy w Houston denerwuje się jego wydatkami na tą produkcję. Tymczasem w rzeczywistości w tym czasie Hughes był już całkowicie niezależny.

W filmie Ava Gardner mówi Hughesowi, że spała z Frankiem Sinatrą, tymczasem w rzeczywistości tych dwoje poznało się o wiele później.

Podczas bójki w barze, w pierwszym ujęciu skrzypek stoi, a w drugim siedzi. 

The Spruce Goose leci nad grupą łodzi. W następnym ujęciu łódek nie ma.

W filmie Hughes odcina się od ludzi niedługo przed składaniem zeznań w amerykańskim Senacie w 1947 roku. Tak naprawdę zaczął on prowadzić życie odludka znacznie później, będąc już po pięćdziesiątce.

W scenie, w której Howard Hughes i Katharine Hepburn lecą nad Los Angeles, w tle widać nowoczesne budynki, a także fragment autostrady.

Pod koniec filmu, gdy Howard wraz ze swoimi współpracownikami znajdują się w namiocie obok samolotu Hughes H-4 Hercules, pod sufitem widać nowoczesne wentylatory.

W filmie Ava Gardner i Linda Darnell są już znanymi aktorkami. Tak naprawdę w okresie, w którym rozgrywa się akcja z ich udziałem (odpowiednio, początek i połowa lat 40. XX wieku), obie panie dopiero rozpoczynały karierę w Hollywood.

Pod koniec rozmowy Louisa Mayera z Hughesem widać, że ruchy jego ust nie odpowiadają wymawianej kwestii.

Okulary Roberta Grossa są zbyt cienkie i nowoczesne na tamte czasy.

Okulary senatora Brewstera mają powłokę antyrefleksyjną, będącą w użyciu dopiero po II wojnie światowej.

miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu realizowano w: Los Angeles, San Diego, Santa Clarita, Ventura i San Bernardino w Kalifornii w USA oraz w Montréalu i Saint-Hubert w Québec w Kanadzie.

pozostałe

To pierwszy film w którym swój udział miała firma produkcyjna Leonardo DiCaprio "Appian Way".

W październiku 2003 roku miało miejsce znaczne opóźnienie w harmonogramie produkcji - z powodu pożarów w południowej Kaliforni spłonęła część dekoracji.

Choć większość widzianych w filmie obiektów stanowią (imponujące) dekoracje, część scen nagrywana była w autentycznych, istniejących rzeczywiście miejscach. Jedno z nich to dawna rezydencja Hughesa mieszcząca się w Hollywood przy Miurfield Road, obecnie siedziba Creative Artists Agency prowadzonej przez Boba Bookmana. Część scen kręcono w Beverly Hills, w pobliżu miejsca, gdzie Hughes rozbił swój samolot - przy okazji ekipa filmowa ze zdumieniem odkryła, że część mieszkańców pamięta tę katastrofę tak dokładnie, jakby to było wczoraj...

Za wyreżyserowanie tego filmu Scorsese otrzymał od New York Film Critics Online tytuł najlepszego reżysera 2004 roku.

Scorsese zdecydował, że każdy kolejny rok życia Hughesa przedstawiony w filmie będzie wyglądać tak jakby nakręcono go przy użyciu materiałów "z epoki" - efekty osiągnięto przede wszystkim cyfrowo w postprodukcji

Cate Blanchett w ramach przygotowań do roli Hepburn codziennie odbywała ćwiczenia fonetyczne z Timem Monichem oraz przeglądała wczesne filmy z Hepburn i dokumenty na jej temat, żeby jak najlepiej opanować jej charakterystyczny akcent i zachowania

Kate Beckinsale przytyła do roli w tym filmie około 10 kilogramów

Producenci zaczęli teraz szukać odpowiednich samolotów, gdyż lotnicza pasja Hughesa będzie jednym z ważniejszych wątków filmu. Martin Scorsese chciałby żeby w filmie znalazł się H-1, samolot zaprojektowany i zbudowany przez Hughesa. Oryginał H-1 znajduje się w muzeum lotnictwa w Smithsonian Institution. Na szczęście dla producentów grupa ludzi znana pod nazwą "Hughes H-1 Replica Project" niedawno odtworzyła dokładnie samolot. Na dodatek zbudowana przez hobbistów replika lata i ostatnio nawet pobito na niej rekord świata na zawodach w Reno.

Jak to bywa w wielu superprodukcjach budżet często zostaje przekroczony w przypadku Aviatora Scorsese zamknął sie w przeznaczonym budżecie czyli 115 mln $.

W ramach przygotowań do roli Hepburn, Cate Blanchett nauczyła się gry w tenisa i golfa, a także brania zimnych prysznicy, z czego znana była Hepburn.

Charakteryzatorzy pracowicie pokrywali piegami twarz, ramiona i dekolt Blanchett, aby upodobnić ją jak najbardziej do Katherine Hepburn.

Scorsese sięgnął po innowacje, które pomogły mu odtworzyć świat Hughesa. Połączył technologię cyfrową z technikami tradycyjnymi, kostiumami i scenografią z lat 20., 30., i 40. Sposób, w jaki nakręcono film AVIATOR pokazuje nam jednocześnie jak wyglądały filmy w latach, o których opowiada.

Howard Hughes w wieku 20 lat podjął decyzję, by odziedziczoną po ojcu fortunę przeznaczyć na film "Aniołowie piekieł" ("Hells's Angels") opowiadający o walkach powietrznych z czasów pierwszej wojny światowej. Opierając się systemowi obowiązującemu w Hollywood jako producent niezależny postanowił zrobić film po swojemu. Zatrudnił brawurowych lotników kaskaderów, zaprojektował specjalne samoloty i podniósł budżet filmu do kolosalnych sum.

Po założeniu wytwórni lotniczej Hughes Aircraft Company i biciu kolejnych rekordów prędkości, Hughes stał się najsłynniejszym amerykańskim pilotem od czasów Charlesa Lindbergha.

W latach 30. Hughes przejął linie lotnicze TWA i zaczął starania, by wprowadzić Amerykę w erę odrzutowców. Planował zbudować największy samolot na świecie, latający statek, nazwany Herkulesem.

Do charakteryzacji Cate Blanchett charakteryzatorka używała szminki Max Factor.

Hughes miał brązowe oczy, ale Di caprio nie nosił koloryzujących soczewek.

Ella Rice, która w czasie kręcenia "Aniołów piekieł" była żoną Hughes'a nie jest w ogóle wspomniana w filmie.

Howard hughes był biseksualistą. Jego kochankiem w tracie kręcenia "Aniołów piekieł" był Billy Dove. Jednakże w filmie nie ma o tym słowa.

W filmie zignorowane zostały biseksualizm i dobrze udokumentowany antysemityzm Hughes'a.

Zdjęcia do filmu kręcono od 7 lipca do 14 listopada 2003 roku.