W moim odczuciu forma temu filmowi szkodzi. I nie będę się czepiał, że przestetyzowane, albo, że zbyt piękne błoto, a trupy wyglądają na malowniczo porozkładane przez scenografów więc w istocie trudno się czymkolwiek tego rodzaju przejąć. Choć to też. Ale już widziałem i piękniej i bardziej. Sęk w tym, że sposób kręcenia, to jedno ujęcie, czyni z samobójczej wyprawy dwóch starszych szeregowych coś w czym mnie jako widzowi filmu wojennego trudno się odnaleźć. Nie od rzeczy są pojawiające się tu porównania do gry komputerowej, nie od rzeczy powątpiewanie w realizm. Poza przedostatnią sceną (bo ostatnia tylko rozmywa wydźwięk i niepotrzebnie puentuję dzieło już spuentowane) to nie jest film o naturze wojny, tylko o kolejnych nieszczęściach jakie spadają na dwójkę bohaterów w sposób natrętnie chronologiczny, schematyczny, typowy. Przy czym pojawiają się kwiatki w rodzaju tej historii z mlekiem, która tylko w zamyśle twórców jest piękna, bo na ekranie wygląda jak dowcip raczej. Nie, nie jest bardzo źle ale widz ogląda, przeżywa, wychodzi, zapomina. Aktor, odtwórca głównej roli, dobry, zdjęcia dobre, ale całości nie kupuję.