Według francuskiego prawa po 12 dniach od podjęcia przymusowego leczenia w szpitalu psychiatrycznym pacjenta mimo woli musi wysłuchać sędzia. Mistrz dokumentu i fotografii, Raymond Depardon, uzyskał bezprecedensowy dostęp do takich posiedzeń. W "12 Dniach" pacjent, jego prawnik i sędzia to jedyne osoby dramatu. Depardonowska oszczędna forma i obserwacyjny styl pozwalają dobrze usłyszeć tych, których społeczeństwo skrzętnie od siebie izoluje. Historie społecznych przekroczeń, cierpienie i absurdalny humor współbrzmią tu w jednym, wszechobejmującym rejestrze.
"12 Dni" to także film o władzy i wiedzy. Władza ekspercka, tu sprawowana przez biegłych psychiatrów, powoli odsłania przed nami całą swoją potęgę, od której tak pacjenci, jak i sędziowie wydają się całkowicie zależni.