film
Barany. Islandzka opowieść
Hrútar2015
1h 30m
Dwaj skłóceni bracia muszą zakończyć czterdziestoletni spór, aby chronić swój dotychczasowy styl życia i to, co najbardziej kochają - owce.
Barany. Islandzka opowieść
reżyseria Grímur Hákonarson
scenariusz Grímur Hákonarson
produkcja Islandia, Dania, Norwegia, Polska
premiera maja 2015 (Światowa) , 12 lutego 2016 (Polska premiera kinowa)
Zbaranieć z podziwu
Hakonarson doskonale wie, jak rozładować fabularne napięcie i zaskoczyć widza niespodziewaną eksplozją humoru. Za komediowy majstersztyk może uchodzić chociażby scena, w której Gummi znajduje na ulicy pijanego Kuddiego i odwozi go do szpitala na koparce. W takich momentach łatwo dostrzec, że gderliwi starcy budzą u reżysera niekłamaną... ... czytaj więcej
Ranking ról
Komediodramat Grimura Hákonarsona rozgrywa się w scenerii dalekiej Północy i opowiada historię dwóch braci, mieszkających na odludziu. Gummi (Sigurdur Sigurjónsson) i Kiddi (Theodor Júlíusson) są rywalizującymi ze sobą hodowcami rzadkiej odmiany islandzkich owiec. Żyją w zgodzie z wielowiekową tradycją. Cenią ponad wszystko swoją wolność.... czytaj dalej
Informacje o filmie Barany. Islandzka opowieść
boxoffice $1 798 119 na świecie $149 250 w USA $1 648 869 poza USA
dystrybucja Gutek Film
studio Film Farms (współudział) / Profile Pictures (koprodukcja)
tytuł oryg. Hrútar
inne tytuły Rams Międzynarodowy
więcej
Zdjęcia do filmu kręcone były na terenie Doliny Bárðardalur (Islandia).
W 2016 roku film był kandydatem Islandii do Oscara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Film podejmuje tematykę bliską memu sercu. Mieszkam w Polsce, więc z problemami życia wśród baranów borykam się codziennie.
Właśnie dlatego uwielbiam skandynawskie kino. Obraz prosty, chłodny, miejscami wręcz brzydki, ale przepełnia emocjami wszystkie komórki w ciele. W kinie większość osób siedziała jeszcze chwilę na swoich miejscach po zakończeniu filmu. Naprawdę przejmujący film. Polecam gorąco.
Monochromatyczny, oszczędny, przejmujący, ale tak po cichu, bez grania na emocjach. To było miłe – czuć, jak ta oszczędność oczyszcza umysł z nadmiaru bodźców, jakbym wzięła głęboki oddech. Trochę przypominał mi gruzińskie "Mandarynki", które bardzo lubię, nie fabułą, ale nastrojem, skupieniem na szczegółach, na...
Na podobnej zasadzie można by wprowadzać do nas filmy pod tytułami „Zjawa. Amerykańska opowieść”, „Tlen. Rosyjska opowieść” czy „Wielkie piękno. Włoska opowieść”. Sam film w sumie dobry i choć miejsce akcji dodają klimatu za sprawą wszechobecnego śniegu i owiec wprowadzając nas w nieco egzotyczny klimat, to jednak ta...
więcej
Szedłem na film opromieniony przychylnymi opiniami, wzrastającą renomą kina islandzkiego i nominacją islandzkiej kinematografii dla tego właśnie filmu do nieanglojęzycznych Oskarów 2016. Przed seansem wysłuchałem też entuzjastycznego wprowadzenia. Z kolei na WFF 2015 miałem też niedawno okazję obejrzeć świetną...
