William Keighley miał reżyserować ten film, jednak gdy data rozpoczęcia zdjęć została przełożona, zrezygnował z tego przedsięwzięcia, by móc podjąć pracę przy innej produkcji.
Jane Russell, Helen Wood, Linda Hayes i Susan Peters były brane pod uwagę przy obsadzaniu roli Gracie.
Ponieważ w 1941 roku trwała mobilizacja, filmowcy mieli trudności ze znalezieniem wystarczającej liczby młodych mężczyzn mogących zagrać żołnierzy. Zostali zmuszeni do zatrudniania studentów z lokalnych uniwersytetów.
Pat O'Brien i Ronald Reagan byli brani pod uwagę przy obsadzaniu roli sierżanta Yorka, natomiast Mary Nash była brana pod uwagę przy obsadzaniu roli matki Yorka
W filmie York jest przedstawiony jako zawsze ogolony mężczyzna. Prawdziwy York, będąc w wojsku zapuścił wąsy, których nie zgolił do końca życia.
W scenie, w której sierżant York zagląda do kalendarza, aby zapisać swoje zarobki, popełnia błąd. Do 41.35 dolarów dodaje 2.55 i zapisuje wynik 43.80 choć powinien wpisać sumę 43.90 dolarów.
W filmie sierżant York (Gary Cooper) odbiera z rąk Marechala Focha (Jean Del Val) Medal Wojskowy (Médaille Militaire). Prawdziwy York nigdy nie został uhonorowany tym medalem. Z rąk Francuzów odebrał Legie Honorową (Legion d'honneur) i Krzyż Wojenny (Croix de Guerre).
Podczas wojny Alvin York (Gary Cooper) nosił brytyjską strzelbę marki Enfield, a nie, jak pokazano w filmie, amerykańską strzelbę marki Springfield, model 1903.
W filmie York (Gary Cooper) był tytułowany sierżantem i przez oficera, który odbierał od niego grupę pojmanych żołnierzy niemieckich i przez Francuzów, którzy nadali mu medal. Jednakże po wojnie, będąc w hotelu Waldorf mieszczącym się w Nowym Jorku, ma na sobie mundur z insygniami kaprala.
Gdy generał John J. Pershing odznacza Yorka Medalem Honoru, mówi, że przyznaje mu The Congressional Medal of Honor, co jest błędem. Oficjalna nazwa medalu zawsze brzmiała i brzmi Medal Honoru (Medal of Honor). Jako najwyższy rangą oficer amerykańskiej armii tego okresu, generał John J. Pershing z pewnością nie popełniłby takiego błędu podczas ceremonii wręczenia nagród.
Kiedy Gracie pokazuje Alvinowi ich nowy dom, mówi, że został kupiony dla Alvina przez ludzi ze stanu Tennessee. Tak było w rzeczywistości. Dom wraz terenami otaczającymi został zakupiony przez Rotary Club z Nashville. Natomiast nieprawdą jest, że dom czekał na Yorka, aż ten wróci z Europy jak to było przedstawione w filmie. Klub nabył nieruchomość w listopadzie 1919 roku, rok po zakończeniu wojny i już po tym jak York i Gracie wzięli ślub. Para nie przeniosła się do nowego domu, aż do Walentynek 1922 roku.
O godzinie szóstej rano York (Gary Cooper) wraz z resztą oddziału opuszcza okopy, by zaatakować niemieckie pozycje. Jednak ich cienie wskazują, że słońce jest w zenicie.
Kiedy Alvin (Gary Cooper) wysiada z pociągu po powrocie do Tennessee, widać, jak z prawej strony pociągu próbuje się przebić przez tłum jego siostra (June Lockhart). W następnym ujęciu widzimy, że siostra Yorka stoi za Gracie (Joan Leslie) i próbuje przebić się przez tłum, lecz nie z prawej strony, tylko ze środka.
Podczas szarży Amerykanów na niemieckie stanowiska karabinów maszynowych widzimy kilkukrotnie tego samego, umierającego żołnierza, tylko z różnych ujęć.
Alvin (Gary Cooper) opowiada w szkole o Kainie i Ablu. Otwiera przy tym Biblię mniej więcej na środku, mimo że historia obydwu braci została opisana w Księdze Rodzaju, zaraz na początku Pisma Świętego.
Zdjęcia do filmu kręcono na wzgórzach Simi Hills (Kalifornia, USA), w miastach Burbank i Calabasas (Kalifornia, USA), a także na terenie stanu Tennessee (USA).
Prawdziwy Alvin C. York zgodził się, żeby nakręcić film o jego życiu, ale pod jednym warunkiem - tylko Gary Cooper mógł wcielić się w jego postać.
Zdjęcia trwały od 3 lutego do 1 maja 1941 roku.
Motyw przemiany wewnętrznej głównego bohatera, spowodowanej uderzeniem pioruna, został wymyślony przez scenarzystów. W rzeczywistości ten proces był o wiele dłuższy i bardziej przyziemny (wiele zawdzięczał żonie, dzięki której rzucił alkohol i zaczął piąć się w górę).