Każdy film ma tę naciągniętą na fabułę, delikatną, piękną, malowniczo-poetycką mgiełkę, która sprawia, że film rozrasta się do wewnątrz. Muzyka urzeka, zdjęcia onieśmielają, fabuła jakby nie pasuje do monumentalnego zaplecza. Ale właśnie chodzi o to, że codzienność zdarza się wszędzie. Choroba, obsesja, zdrada,...

czy się podoba, czy nie - należy zażywać raz na dwa lata.

przeraźliwie nudny film, nie wciągnął mnie zupełnie, nie potrafiłem się na nim do końca skupić; muzyka i zdjęcia fakt ładne dla oczu i uszu, ale fabularnie jest nieciekawy
Moja ocena: 5/10

Piękne zdjęcia, cudowna muzyka, to wszystko. Niewiarygodnie nudny, pretensjonalny film z nieciekawą fabułą (czy oprócz kryzysu wieku średniego jest tu jakiekolwiek inne, głębsze przesłanie?). Nieustanne i nachalne epatowanie metaforą (?) brzucha i brzuchem (chyba rozumiem zamysł, ale czy nie wystarczyłby tytuł, choroba...

Cóż Greenewey wielkim reżyserem jest . Sam temat główny może nie jest porywający , ale klimat filmu , w którym olbrzymia rolę odgrywa muzyka właśnie Wima Mertensa jest wciągający .Scena, w której Cracklite wchodzi do studia fotograficznego, miażdżący podkład utworu 4mains , na długo zapada w pamięc

Mnie ten film na pewno na długo zapadnie w pamięć dzięki scenie - jednej z piękniejszych, jakie do tej pory widziałam - kiedy Kracklite wchodzi do pomieszczenia z wywieszonymi na ścianie fotografiami. Świetnie zdjęcia i fantastyczny kawałek muzyki, który towarzyszy. W ogóle muzyka wybija się w tym filmie. A sam film...

Mam tan film i jak jest ktoś chętny aby go obejrzeć, ale także zaintrygowany twórczością i osobą Petera Greenaway'a to niech pisze: mawan@poczta.fm.

Jeden z ostatnich filmow Greenawaya, jakich wczesniej nie mialem jeszcze przyjemnosci ogladac. Niestety znacznie slabszy niz np. "Wiliczanka"czy "Darwin".
Slynny amerykanski architekt przyjezdza na wystawe do Rzymu. Wraz z przyjazdem cale jego dotychczasowe zycie sie wali...
Do tego popada w obsesje dotyczaca swojego...

Widziałam ten film już dawno temu, na WFF (Ha! - jaka to super imprezea), ale cały czas pamiętam. Wywarł na mnie dość silne wrażenie. Niestety zostałam później na jeszcze innym filmie, który nieco to wrażenie zatarł. Była to "Moja lewa stopa". Myślę, że z chęcią zobaczyłabym ten obraz jeszcze raz.

Według mnie jest to słabszy film Petera Greenaway'a pod względem fabularnym (dalece odstaje od debiutu reżysera z 1982), ale także wizualnym (nie ma w nim tyle eksperymentów ze światłem i kolorem)- może było to wynikiem tego, że większość zdjęć było realizowanych w plenerze. Ten obraz na pewno spodoba się wszelkiej...

Dzieło zaliczam do swojego portolio ulubionych filmów. Ciekawa fabuła z niebanalnym przesłaniem zamknięta klamrą genialnego motywu muzycznego Wim Mertensa. Arcydzieło. 10/10

Czemu to już tak jest w tym naszym małym smutnym świecie, że jeśli coś jest niezrozumiałe to z góry większość uznaje to za dno nie warte uwagi. A przecież ludzie to istoty myślące i wystarczy ruszyć swoim zarośniętym pajęczyną i zakurzonym mózgiem i chociaż spróbować docenić czyjąś pracę. Ale NIE ! lepiej siedzieć...

Kompozycja kadrów przepiękna - dominują długie statyczne ujęcia, niemalże symetryczne, w których pierwszy i trzeci plan rzadko się zmienia, całość jest mocno teatralna. Perełką jest jedno z początkowych ujęć, w którym kamera przesuwa się od widoku monumentalnej budowli do widoku kolacji przy stole (dźwięki fortepianu w...

Poprostu Kaszana...