Wpis archiwalny, 2017r:

Zdumiewające, iż z rąk dwóch twórców wyszło dzieło, wygrywające batalię o mój czas z wysokobudżetowymi tytułami, tworzonymi przez dziesiątki osób.

Ciężko sobie wyobrazić Hotline Miami z inną oprawą. Wszędobylska pikseloza idealnie wpływa na klimat produkcji i unaocznia inspiracje latami 80-tymi. Etap w szpitalu to realizacyjny majstersztyk - od doboru utworu, po zakłócenia i ruchy kamerą.

Gameplay jest niesamowity. Mimo, że giniemy średnio co sekundę, ani przez chwilę nie czuć poirytowania ciągłym wciskaniem "R". Radość z pozostawiania po sobie plam krwi (premiowane odpowiednią punktacją), zachęca do ponownego przechodzenia i uzyskiwania jak najwyższego wyniku.

Osobny akapit należy się soundtrackowi, pasującemu jak ulał do wydarzeń dziejących się na ekranie. Kilka utworów na stałe weszło do mojej muzycznej playlisty.

Absolutna perełka, nie tyle rynku indie, co całej branży. 9,5/10!