Czasem oglądam propozycje dla młodszej widowni, zwłaszcza platform, z których usług korzystam. Chcę wiedzieć i być na bieżąco, w jaki sposób próbuje się docierać do młodych. Najczęściej jednak, albo przekaz jest bardzo wulgarny, albo tego przekazu trudno poszukiwać, albo co drugą scenę przeszywają mnie ciarki żenady i to raczej nie ze względu na wiek docelowego widza i tego, że nie mieszczę się w ramki. Ten serial włączyłam z czystej ciekawości. Nie zachęcał opis i plakat, wydawał się bardzo dziecinny. Ale, o dziwo, uważam, że ten film dla swojej grupy docelowej, jest inny, ma przesłanie i co najważniejsze fabułę. Młody widz może nauczyć się, że dane decyzję powodują konsekwencje, z którymi żyjemy całe życie, że jako młodzi żyjemy szybko i nie patrzymy często wokół, na bliskich, których czasem źle oceniamy i nie doceniamy, na przyjaciół i znajomych, których nie rozumiemy, idziemy wręcz biegniemy na oślep, do dorosłości. Tylko to, jaka ona będzie zależy od nas, bo każdy może się obudzić w ciemnym, budnym pokoiku z nakazem eksmisji. I jeszcze jedno, pokazuje, że najpierw zmianę trzeba zacząć od siebie, a nie od ludzi, a przyjaciół i och problemy zauważać i być blisko, ale nie podejmować za nich decyzji życiowych, bo każdy podejmuje je samodzielnie, za nikogo życia nie przeżyjesz, najpierw przeżyj swoje. Serial jak najbardziej ma swoje plusy. Oczywiście nie jest wybitnym dziełem kinematografii, ale ma spore plusy i ujmuje mnie jego przesłanie. O ile wiele już propozycji z podróżami podróżami czasie dostępnych jest na rynku, tak w takiej formie jeszcze ich nie widziałam, żebyśmy od razu widzieli jak każda najmniejsza zmiana wpływa na nasze życie. Czy warty obejrzenia, myślę, że tak. Z perspektywy dojrzałego widza może się pojawić wręcz nostalgia. Dodatkowo przeniesienie do roku 2006 dla osób, które nie są jeszcze dinozaurami i pamiętają te lata z perspektywy młodzieży, pojawiają się sentymentalne znaki tamtych czasów. Czy warto obejrzeć? Myślę, że tak. Oceńcie sami.