Jest rok 1921. Hiszpania walczy z oddziałami buntowników o zachowanie swoich kolonii w Afryce Północnej. Trwa wojna o Rif. Kobiety z wyższych sfer madryckich zdobywają dyplomy pielęgniarek i tworzą Korpus Dam, który ma nieść pomoc rannym żołnierzom. Dołącza do nich Julia, która pragnie odnaleźć w Afryce walczących w armii brata Pedra i narzeczonego Andresa. Korpus Dam otwiera w Melilli szpital Czerwonego Krzyża, w chwilowo nieczynnej szkole. Zanim jeszcze szpital jest gotów, lekarz w randze kapitana, Fidel Calderón, przywozi tam samowolnie grupę rannych żołnierzy, gdyż w innych szpitalach polowych nie ma dla nich miejsca. Natychmiast przeprowadza operację ratującą życie. To wywołuje scysję pomiędzy księżną Carmen, szefową Dam, i pułkownikiem Marquezem, szefem Wojskowej Służby Medycznej. Wśród rannych jest brat Julii, Pedro. Opowiada jej o ciężkiej sytuacji swojego pułku i twierdzi, że Andres nie żyje. Ich dowódca, komendant Silva, zamierzał poddać cały pułk, lecz Andres na to nie pozwolił.

Hiszpański rząd walczy o utrzymanie swoich posiadłości w rejonie Rif Afryki Północnej, gdzie przeciw ich wpływom wystąpiły miejscowe plemiona Berberów. Natarcie rebeliantów pod wodzą Abd al-Karima wydaje się nie do powstrzymania. Oficerowie i żołnierze rzucają się do przeraźliwej ucieczki przez wąwozy, które są kontrolowane przez tubylców. Straty wśród armii hiszpańskiej liczone są w tysiącach. W szpitalach Melilli lekarze i pielęgniarki poświęcają się jednemu celowi: ratowaniu życia rannych na froncie żołnierzy. Z rozkazu królowej Wiktorii Eugenii Battenberg hiszpański Czerwony Krzyż wysyła grupę pielęgniarek pod przywództwem księżnej Maríi del Carmen Agnoloti, aby stworzyć szpitale na wszystkich obszarach konfliktu...