Zwykle seriale (a szczególnie anime) ciężko mi idą jeżeli chodzi o oglądanie.
Jednak Soul Eater tak mnie wciągnął, że nie mogłam się doczekać następnych odcinków.
Wiele osób pomyśli "Anime, lepiej byś mangę przeczytała". Czytałam mangę.
Nie podobała mi się, o wiele bardziej zboczona, dramatyczna (większość postaci ginie, czego
nienawidzę) nie wspominając o kresce na samym początku. Sory, ale wolę anime, nic nie
poradzę.

Ogólnie to można było zauważyć taki jakby "podział" odcinków. Niektóre były luźniejsze i
śmieszniejsze,inne mroczniejsze. Uwielbiam te odcinki o Excaliburze- taki przerywnik trudnych
sytuacji w Death City. Choć wprowadzenie zmyliło mnie trochę. Było lajtowe,
przez co nie mogłam się spodziewać co nastąpi potem. Jednak dziwaczność tej historii
przyciągnęła mnie jeszcze bardziej, co jest wielkim plusem.

No, to może teraz coś o postaciach.
To moje pierwsze anime "na poważnie", więc nie mam porównań.
Może zacznę od ulubionych charakterów. Pierwszym z nich jest Crona.
Taaak... kiedy pierwszy raz ją/jego zobaczyłam, myślę "Jakaś dziewczyna 0-0"
Ale że zwracali sie do niej/niego "on", trudno mi się było z tym pogodzxić D:
Po kilku odcinkach się przyzwyczaiłam, że Crona to chłopiec. Nawet mi to zaczęło pasować.
Ale ta historia byłaby bez sensu, gdyby nie fakt, że w późniejszych odcinkach Crona okazuje się
dziewczyna... Pozostałam przy wersji z płcią męską. Nie wiem jakim cudem, stwierdziłam że
Crona to jednak dziewczyna i tak myślę do teraz. Słyszałam że w mandze jest dziewczyną, a w
anime chłopcem. Ja już nie wiem co o niej myśleć. Mimo problemów z określeniem płci, kocham
ją/jgo.
Ale się rozpisałam o JEDNEJ postaci o_O
Dalej. Spirit był moim najlepszym poprawiaczem humoru, wywrotki Steina również były niezłe.
Nie przepadałam za wiedźmami, albo brzydkie, albo wredne. Jednak Eruka przypadła mi do
gustu. Rozwalała mnie fobia Kida, dość nietypowa fobia, bo nie spotkałam się z nikim kto miałby
świra na punkcie symetrii >_< Patti i ta jej żyrafa- genialne!
Excalibur. Hmm. Nawet nie mogę powiedzieć że mnie wkurzał, bo jego "BAKAME!" wyrywające
się co drugie słowo i legendy, którymi zanudzał wszystkich wokół były komiczne :D
Jedną ze znienawidzonych przeze mnie postaci, była Medusa. Matka, a raczej potwór bez serca.
Jej surowość i przebiegłość strasznie odbiła się na Cronie.

Pamiętam scenę, w której rzekomo miała (będę mówić "ona", tak mi łatwiej) zginąć Crona.
Baardzo rzadko płaczę, bo unikam wyciskaczy łez, ale gdy zobaczyłam krwawiącą Cronę w
ramionach Maki, załamałam się. Potem się okazało że żyje i kamień spadł mi z serca D:

Jeszcze raz odniosę się do mangi. Strasznie zdołowała mnie śmierć Crony i chamski Excalibur.
Biedny Kid stracił ojca, a Excalibur musiał po prostu powiedzieć "Fool, he died!".
To bylo okropne ;_;
Tak samo Mifune jako nauczyciel bardziej mi przypadł do gustu, niż ukatrupiony przez Black Stara.

Ło matko, znów się rozpisałam >_<

Na sam koniec dodam, że chciałabym drugi sezon. Jakieś szitowate coś, zwane "Soul Eater
Not!" nigdy nie będzie przeze mnie mile widziane.

No, skoro wszystko już z siebie wyrzuciłam, mogę uroczyście ogłosić, że na tym moja recenzja
się kończy. Tekst jest jest tak długi, że nie chce mi się poprawiać błędów xd