Nawet pomimo faktu emisji serialu na kanałach Disneya, twórcy nie zamierzali zrobić czegoś, co będzie się nadawało tylko dla dzieci, ale - co więcej - nie wykluczało ich z grona odbiorców. FiF zapewnia rozrywkę dla dwu różnych grup wiekowych. Jedne aspekty serialu są kierowane do młodszych, a drugie do dorosłych odbiorców.

Po pierwsze, każdy odcinek uzmysławia pociechom, że można spędzać czas wolny, robiąc coś kreatywnego, a nie tylko grając w gry komputerowe i oglądając głupie filmiki w sieci. Kolejna sprawa to piosenki, które są w niemal każdym odcinku, czasem nawet po kilka. Wydają się banalne, niemniej bardziej mi się podobają od gwiazdek Disneya. Mamy również dużo powiedzonek, które zapadają w pamięć i są nieodłączną częścią przygód dwóch tytułowych bohaterów. Pytania: "Gdzie jest Pepe?", "Co robicie?" i "Czy nie jesteś ciut za młody...?" to tylko niektóre z nich. Fenomen ich powtarzalności jest taki, że nie irytują, a wręcz za każdym razem bawią. Czasem dla odmiany ich treść się różni od pozostałych odcinków, ale schemat tych powiedzonek pozostaje taki sam. Kolejnymi elementami komedii są schematyczne zdarzenia, jak np. znikanie wynalazków chłopców, zanim mama je ujrzy, albo historie z życia Heinza Dundersztyca, które są powodami do zbudowania wynalazków. Śmieszność jego postaci opiera się również na tym, że za każdym razem znajduje skomplikowane rozwiązanie prostego problemu.

Z drugiej strony postać Heinza budzi nie tylko śmiech, ale też współczucie i skłania do refleksji. Możemy mieć do czynienia z psychopatą, który usprawiedliwia swoje niecne zamiary przykrymi wspomnieniami z dzieciństwa. Oprócz tego jest taka teoria, że Fretka Flynn ma schizofrenię. Nie tylko widzi zebrę, o której nikt inny nie wie, ale też jej mama uważa, że nastolatka tak naprawdę zmyśliła wszystko, co skonstruowali chłopcy. Dziewczyna to również osoba z zaburzeniami kompulsyjno-impulsywnymi. Za wszelką cenę dąży do jednego celu - przyłapać młokosów. Mimo że jej to nigdy nie wychodzi, nie odpuszcza. Więź pomiędzy Fineaszem i Ferbem nie jest jednoznacznie braterska - obaj byli wychowani w różnych domach. Fineasz to syn Lindy i nieznanego ojca, a Ferb jest potomkiem nieznanej matki i Lawrence'a Fletchera, który się potem ożenił z Lindą. Obaj chłopcy to zatem bracia przyrodni, taka relacja jest niespotykana w innych produkcjach dla dzieci. Kolejnym intrygującym aspektem są gagi i nawiązania do filmów i seriali dla dorosłych. Ilość tych gagów i nawiązań jest niezliczona, a nie wszystkie z nich pojmie dorosły odbiorca, a co dopiero dziecko.

Dlatego uważam, że ten serial jest niezwykły i sam go w dalszym ciągu oglądam, choć oglądam go od dzieciństwa. Ba, nawet nie wstydzę się do tego przyznać.