Trzy razy podchodziłem do tego odcinka, Valya i spotkanie z wujkiem oraz imperatorska córka moralizująca przy śniadaniu. Uff, w końcu się udało przebrnąć dalej i dostałem intrygę, którą da się oglądać.
Córka denerwująca się bo Tatuś RZEKOMO kogoś zabił (małoletniego wymuszonego męża). Serio? Imperator, który włada całym znanym wszechświatem jest pouczany, że zabijanie jest Be przez osobą która zaraz po zaręczynach poszła 'w tajemnicy` się naćpać i uprawiać seks z nauczycielem walki mieczem (nasunęła mi się aluzja do księżnej Diany i nauczyciela jazdy konnej).
Tego jeszcze mało - ja ojca (za rzekome zabicie małoletniego wymuszonego męża) publicznie oskarżę przed najwyższą radę i zniszczę (razem z całym moim dotychczasowym życiem - potem przecież nie będzie ochrony tatusia, jego bogactw i pozycji oraz wynikającej z tego wolności). Porównajcie to z Paulem Atrydą, którego od dziecka przyuczano do roli księcia. Imperatorska córka nie pobierała nauk o politycy, intrygach, zależnościach i w ogóle o świecie.

I to tylko ten pierwszy wątek, Tak samo można się poznęcać nad niskich lotów losami Harkonennów, zagrywek BG, rebeliantów, etc.
Na końcu dodam - wspaniałe pokolenie w BG. Matka Przełożona Valya, które odkryła moc głosu ratując brata przed utonięciem nakazując mu by nie tonął. Jej Siostra z BG okazuje się Zmiennokształtna (tancerka oblicza), którzy w oryginalnej Diunie byli Tworem Bene Tleilax. Miałem wrażenie, że wystarczy podnieść kamień, a zaraz wyskoczy stamtąd jakiś urodzony naturszczyk geniusz.
Scenarzyści idą na łatwiznę? Autor książki na której bazują [Briana Herberta Zgromadzenie żeńskie z Diuny (Sisterhood of Dune, 2012) - nieczytałem, nie wiem].