It's a Sin trzyma poziom zarówno aktorstwa jak i produkcji, najbardziej za serce chwytają emocje związane z chorobą i w końcu umieraniem. Raczej trudno będzie go pobić innym serialowym/filmowym produkcjom LGBT w tym roku. Najbardziej urzekł mnie zwyczajny, swojski Colin, natomiast trochę irytuje lansowanie na siłę wokalisty Years&Years, przez co pozostali bohaterowie stracili na wyrazistości. jednak trzeba przyznać, że gość ma talent aktorski.

Poza tym ukazanie gejów w czasach wybuchu HIV/AIDS, jako szaleńczo rozsesksualizowanych, zaliczających wszystkich po kolei. Cała paczka przyjaciół jako wszyscy lubujący się w hookapach i one night standach to jest obraz oderwany od rzeczywistości. Lydia jako jedyna dziewczyna z paczki jako ta rozsądna, mądra i twardo stąpająca po ziemi to też stereotyp kalkowany do znudzenia. Nawet jeśli tłumaczyć, że twórca obrał zawężony wycinek społeczności to nadal są to bohaterowie ukazani niezwykle płytko, czego dużą zasługą jest wspomniany Richie, który swoją postacią za bardzo przyćmił resztę bohaterów, nie dając się im wykazać i rozwinąć w serialu. Widz nie ma szansy kompleksowo poznać większości bohaterów, okazać empatię, utożsamić się z postaciami na innym poziomie niż tylko seks i współczucie. Tego mi w It's a Sin najbardziej zabrakło, pomimo wielu zalet są to są elementy, które odróżniają gejowskie kino mainstreamowe od niszowego bardziej ambitnego, więc pewnie jestem zbyt krytyczny. Być może Russel T. Davies nie chciał "rozseksualizowaniem" być gorszy od amerykańskiej wersji QAF, której nie był autorem, a to właśnie ona została zapamiętana i uznana za najlepszą, nie jego brytyjski pierwowzór, który był pod tym względem lżejszy i bardziej wyważony.


Inne produkcje w tematyce HIV/AIDS "120 Uderzeń Serca", "The Normal Heart" pokazały bohaterów w sposób bardziej kompleksowy: z pasjami, pracą, zróżnicowaniem wieku, klas społecznych, a nie tylko seksem i imprezami nastolatków u progu dorosłości. It's a Sin przedstawia obraz wyłącznie puszczających się na prawo i lewo gejów, których jedynym zajęciem jest rozrywka polegająca na niczym nieograniczonym seksie, co rzekomo przerywa dopiero wybuch epidemii. W rzeczywistości jednak HIV nie wyrugał promiskuizmu, co najwyżej wprowadził chwilową panikę. Zupełnie jak dziś z covidem, który aktualnie zaczyna ludziom powszednieć, mają dość obostrzeń i zaczynają je coraz odważniej łamać, pomimo braku wskazań do ich znoszenia. To, że It's a Sin dzieje się w konkretnym czasie nie oznacza, że nie było wtedy homo, którzy prowadzili się inaczej, tych bardziej przyziemnych-prawdziwych. Również w otoczeniu takich jak Richie, bo przecież nie tylko ich dotknęła choroba. Pokazywanie wyłącznie jednego typu gejów może być i pewnie jest dla wielu widzów atrakcyjne, natomiast w mojej optyce to zbyt łatwa ścieżka, którą obrał twórca i nieco zafałszowany, niekompletny obraz ówczesnych realiów.

Można się też przyczepić do poprawności politycznej, gdzie oczywiście homofobiczna rodzinka religijna nie mogła być muzułmańska, tylko wymyślili jakiś afrykański odłam chrześcijaństwa, żeby czasem nie urazić żadnej grupy religijnej w UK.