Recenzja filmu
Jaki jest ideał kobiety?
Giuseppe Tornatore to jedna z ikon kinematografii włoskiej. Słynie on z klasycznych wyciskaczy łez, w których to dominuje przepiękny, nietuzinkowy włoski klimat. W 2000 roku podjął współpracę z Monicą Bellucci, by nakręcić "Malenę". I trzeba przyznać, że nikt nie pasował do tytułowej bohaterki lepiej niż ona.
Renato Amoroso (Giuseppe Sulfaro) to przeciętny nastolatek marzący o niezwykłych doznaniach erotycznych. Córka jednego z nauczycieli szkoły, do której chodzi Renato, jest kobietą kontrowersyjną. W mężczyznach budzi namiętność, a w kobietach zazdrość i gniew. Chłopak postanawia śledzić każdy jej ruch, staje się jej aniołem stróżem.
Mimo tego że "Malena" wydaje się skromnym filmem, opowiada o bardzo ważnych kwestiach życia codziennego. Dzieło Tornatore idealnie pokazuje, że powierzchowna piękność wcale się nie liczy. Liczy się to, co jest w środku każdego z nas. Jakimi jesteśmy, a nie jak wyglądamy. Pokazuje również, jak cudze piękno wpływa na ludzi z otoczenia tej samej płci. Są zazdrośni i gniewni, nie dopuszczają do wiadomości, że ktoś jest bardziej podziwiany niż oni sami. Jest to bardzo trafna główna teza filmu na "dziś", gdyż właśnie większość z nas szuka nierealnych ideałów. Giuseppe Tornatore swoim filmem trafił w sedno sprawy, stawiając młodym osobom mądre pytania. Oby tylko większość z nich wyciągnęła z tego wnioski.
Wizualna strona filmu jest zachwycająca. Reżyser przeniósł na ekran piękny, uroczy klimat włoskiego miasteczka. Do tego doszły cudne kolory i świetna scenografia. Te trzy rzeczy sprawiają, że nie można oderwać się od ekranu. Świat ukazany w "Malenie" wciąga w całości.
Nie znam innej aktorki, która mogła by zagrać tytułową rolę. Monica Bellucci stworzyła świetną kreację. Była bardzo wiarygodna i zjawiskowa. Moim zdaniem to jej najlepsza rola. Muzyka Ennia Morricone świetnie łączy się z klimatem filmu, tworząc spójną całość. Jedna z najmocniejszych zalet "Maleny" są kapitalne zdjęcia. Aż dziw bierze, że Lajos Koltai nie dostał za nie Oscara.
"Malena" powinna oczarować każdego, bez wyjątku.
Renato Amoroso (Giuseppe Sulfaro) to przeciętny nastolatek marzący o niezwykłych doznaniach erotycznych. Córka jednego z nauczycieli szkoły, do której chodzi Renato, jest kobietą kontrowersyjną. W mężczyznach budzi namiętność, a w kobietach zazdrość i gniew. Chłopak postanawia śledzić każdy jej ruch, staje się jej aniołem stróżem.
Mimo tego że "Malena" wydaje się skromnym filmem, opowiada o bardzo ważnych kwestiach życia codziennego. Dzieło Tornatore idealnie pokazuje, że powierzchowna piękność wcale się nie liczy. Liczy się to, co jest w środku każdego z nas. Jakimi jesteśmy, a nie jak wyglądamy. Pokazuje również, jak cudze piękno wpływa na ludzi z otoczenia tej samej płci. Są zazdrośni i gniewni, nie dopuszczają do wiadomości, że ktoś jest bardziej podziwiany niż oni sami. Jest to bardzo trafna główna teza filmu na "dziś", gdyż właśnie większość z nas szuka nierealnych ideałów. Giuseppe Tornatore swoim filmem trafił w sedno sprawy, stawiając młodym osobom mądre pytania. Oby tylko większość z nich wyciągnęła z tego wnioski.
Wizualna strona filmu jest zachwycająca. Reżyser przeniósł na ekran piękny, uroczy klimat włoskiego miasteczka. Do tego doszły cudne kolory i świetna scenografia. Te trzy rzeczy sprawiają, że nie można oderwać się od ekranu. Świat ukazany w "Malenie" wciąga w całości.
Nie znam innej aktorki, która mogła by zagrać tytułową rolę. Monica Bellucci stworzyła świetną kreację. Była bardzo wiarygodna i zjawiskowa. Moim zdaniem to jej najlepsza rola. Muzyka Ennia Morricone świetnie łączy się z klimatem filmu, tworząc spójną całość. Jedna z najmocniejszych zalet "Maleny" są kapitalne zdjęcia. Aż dziw bierze, że Lajos Koltai nie dostał za nie Oscara.
"Malena" powinna oczarować każdego, bez wyjątku.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Malèna (2000)
Grzeszne myśliCiche miasteczko zagubione gdzieś na brzegach słonecznej Sycylii, młody chłopiec zafascynowany piękną... czytaj więcej
Katarzyna Sarnecka i Adam Pawłowski
