Stanisław Moniuszko to obok Fryderyka Chopina jeden z największych polskich kompozytorów. Ze względu na rozpowszechnienie wśród Polaków opery jako gatunku muzycznego i wykorzystywania motywów narodowych (Halka, Straszny dwór, Paria, Verbum Nobile, Hrabina) nazywany jest Ojcem Opery Narodowej. Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielała mu matka. Gdy jego rodzina przeniosła się do Warszawy kształcił się u Augusta Freyera - organisty Kościoła św. Krzyża w Warszawie. Po latach nauki w Mińsku i Berlinie objął posadę organisty w Wilnie. Komponował, nauczał i był organizatorem życia muzycznego w tym mieście. W 1858 roku przeprowadził się do Warszawy, gdzie został aż do śmierci. Objął tam posadę dyrygenta opery i profesora w Warszawskim Instytucie Muzycznym. Umarł w stolicy Polski w 1872 roku na zawał serca. Pogrzeb tego wielkiego kompozytora stał się formą manifestacji politycznej przeciw zaborcom. Opery Moniuszki wystawiane są w każdym szanującym się teatrze operowym Polski, ale i na ważnych scenach operowych świata.
Stanisław Moniuszko urodził się 5 maja 1819 roku w Ubielu, był polskim kompozytorem. Komponował balety, operetki, pieśni, opery przesycone patriotyzmem i motywami ludowymi. Uznaje się go za twórcę opery narodowej. Swoje studia muzyczne rozpoczął w 1840 roku w Berlinie, później mieszkał w Wilnie. Był tam organistą, komponował utwory, uczył oraz organizował życie muzyczne miasta. Do Warszawy gdzie objął stanowisko dyrygenta przeprowadził się w 1858 roku,a od 1864 roku wykładał w Warszawskim Instytucie Muzycznym. Napisał w sumie 268 pieśni, które oparł na motywach ludowych lub utworach poetyckich z epoki romantyzmu. Zmarł w 1872 roku. Powodem był atak serca.