Plácido Domingo

José Plácido Domingo Embil urodził się 21 stycznia 1941 w Madrycie. Jego rodzice byli śpiewakami w zarzuelach (rodzaj hiszpańskiej operetki). W 1949 roku wraz z rodziną przeniósł się do Meksyku. Uczył się gry na pianinie oraz dyrygentury w Narodowym Konserwatorium Muzycznym w meksykańskiej stolicy. W 1957 roku ożenił się z pianistką Aną Maríą Guerrą Cué, z którą miał syna. Małżeństwo to jednak nie przetrwało. W roku 1962 ożenił się ponownie, a jego żoną została sopranistka Marta Ornelas, którą poznał jeszcze w konserwatorium. 
Swoje występy w operze zaczął jako baryton, debiutując w roli Pascuala w "Marinie". Później występował już jako tenor, m.i.n. w "Traviacie". W latach 1962-1965 śpiewał w operze w Tel-Awiwie, tam też narodziła się jego sława. W 1966 rozpoczął międzynarodową karierę, śpiewając w czołowych teatrach operowych świata: Metropolitan Opera w Nowym Jorku, La Scali w Mediolanie i Covent Garden w Londynie. Jako dyrygent zadebiutował w sezonie 1973 / 1974 w New York City Opera "Traviatą" Verdiego, następnie w Meropolitan Opera dyrygował "Cyganerią" i "Toską" Pucciniego oraz "Romeo i Julią" Gounoda. W 1990 roku, razem z José Carrerasem i Luciano Pavarottim uświetnił otwarcie Mistrzostw Świata w piłce nożnej, występując w koncercie "Trzech Tenorów", mającym miejsce w Termach Karakalli, w Rzymie. Później powtórzono koncert jeszcze trzykrotnie, przed kolejnymi mundialami: w Los Angeles (1994), Paryżu (1998) i Jokohamie (2002).
Plácido, mimo swojej wszechstronnej działalności jest głównie kojarzony z operą. Wraz z Luciano Pavarottim został uznany za najlepszego tenora przełomu wieków XX i XXI.