Judy Holliday

Judy Holliday, a właściwie Judith Tuvim, była jedyną córką nauczycielki gry na pianinie. Kiedy miała 6 lat, matka zapisała ją do szkoły baletowej. Dwa lata później jej rodzice rozwiedli się. Podczas studiów zaczęła występować w teatrze. Była najlepszą aktorką w szkole i po jej zakończeniu rozpoczęła pracę w Mercury Theater Orsona Wellesa jako operatorka centrali telefonicznej. W końcu zaczęła grywać na scenie w wielu miastach USA. Oprócz tego występowała też w nocnych klubach jako śpiewaczka. Potem Judy wyjechała do Hollywood i rozpoczęła swoją przygodę z kinem. Jej pierwszym filmem był "Winged Victory" z 1944 roku, jednak nie był on hitem. Zawiedziona, ale nie zniechęcona grała w  kolejnych obrazach. Później Judy opuściła Kalifornię i wróciła do Nowego Jorku, aby kontynuować karierę na scenie. Czekała 5 lat zanim powróciła na szklany ekran. Zagrała w filmie "Żebro Adama", który odniósł wielki sukces. Rok później wystąpiła w "Urodzonych wczoraj" i otrzymała Oscara. Po nakręceniu "The Marrying Kind" Judy została wezwana przed komisję ds. działalności nieamerykańskiej, gdzie oskarżono ją o współpracę z komunistami, a następnie wpisano na "Czarną listę Hollywood". Jej kariera filmowa na jakiś czas utknęła w miejscu. Kontynuowała grę w teatrze, ale coraz rzadziej pojawiała się na szklanym ekranie. Po filmie "The Solid Gold Cadillac" z 1956 roku, Judy zerwała z kinem na kolejne 4 lata. Jej ostatnim obrazem była komedia "Telefony, telefony" z 1960, nakręcona dla wytwórni MGM. Miała wtedy 39 lat, a jej nazwisko było bardzo znane. Po jakimś czasie zachorowała na raka piersi, lecz nadal występowała na scenie. Judy zmarła 2 tygodnie przed swoimi 44. urodzinami w Nowym Jorku.