Jacqueline Bisset 

Jacqueline Bisset, a właściwie Winnifred Jacqueline Fraser-Bisset przyszła na świat 13 listopada 1944 roku w Weybridge (Anglia). Jest córką szkockiego lekarza i francuskiej prawniczki Arlette Aleksander. Matka aktorki od dziecka uczyła ją mówić po francusku. W dzieciństwie Jacquline chciała zostać baletnicą. W 1962 roku ukończyła szkołę im. Lycée Françaisa Charles'a w Londynie. Wówczas zafascynowało ją aktorstwo. Pobierała prywatne lekcje, a w międzyczasie pracowała jako modelka i kelnerka chińskiej restauracji. Zaczęła grywać epizody już w 1964 roku (m.in. w "Sposobie na kobiety"), jednak oficjalnie na wielkim ekranie zadebiutowała w "Matni" Romana Polańskiego. Wzięła udział w satyrycznej wersji filmów o przygodach Jamesa Bonda "Casino Royale". Przełom nastąpił rok później. Mia Farrow zrezygnowała z roli Normy MacIver w "Detektywie", którą ostatecznie powierzono Jacquline. Zaraz po zakończeniu zdjęć wystąpiła w sensacyjnym obrazie "Bullitt" u boku Steve'a McQueena. Sukces był ogromny. Młoda aktorka z dnia na dzień stała się gwiazdą. Niestety skomplikowane życie osobiste nie pozwoliło jej wówczas kontynuować kariery. Musiała opiekować się matką, u której zdiagnozowano stwardnienie rozsiane. Nie chciała jednak na stałe zniknąć z ekranu. Od czasu do czasu przyjmowała role w cichych produkcjach. W 1970 udało jej się odzyskać dawną pozycję dzięki roli młodej stewardessy Gwen Meighen, w świetnie przyjętym dramacie "Port lotniczy". Głośno było o jej romansach, aktorka zmieniała partnerów jak rękawiczki (mimo to do dziś nie wyszła za mąż). Magazyn Newsweek wielokrotnie uznawał ją za jedną z najpiękniejszych kobiet świata. Była nominowana do Złotego Globu za rolę w romantycznej produkcji "Słodka Jazda". Zdobyła uznanie europejskiej krytyki dzięki roli w arcydziele Françoisa Truffauta "Noc amerykańska", gdzie wcieliła się w rolę Julie, młodej gwiazdy pogrążonej w depresji. Została matką chrzestną córki Johna Voighta, Angeliny Jolie. W latach 1974 - 1978 wystąpiła w 4 produkcjach komercyjnych: "Morderstwie w Orient Expressie" według powieści Agathy Christie, "Kobiecie na niedzielę" Luigi Comenciniego, "Greckim magnacie" J. Lee Thompsona i "Głębi" Petera Yatesa. Szczególną popularnością cieszył się ten ostatni. W jednej ze scen Jacqueline pojawiła się w prześwitującym T-shircie. Sam reżyser twierdził, że ta scena to najlepsza reklama dla filmu. W 1979 roku była nominowana do Złotego Globu w kategorii najlepsza aktorka w musicalu lub komedii za rolę w satyrze "Kto wykańcza europejską kuchnię?". W latach 80. jej popularność zaczęła słabnąć, ale mimo to nie zniknęła z ekranu. Zagrała tytułową rolę w telewizyjnej wersji "Anny Kareniny", wystąpiła wspólnie z Candice Bergen w "Bogatych i sławnych", była ozdobą superprodukcji "Gdy czas ucieka", jednak największą popularność w owym okresie przyniosła jej rola w dramacie psychologicznym "Pod wulkanem", za którą w 1985 roku została wyróżniona nominacją do Złotego Globu. Zagrała szefową wielkiej firmy, Claudie w popularnym erotyku "Dzika Orchidea" u boku Mickeya Rourke i jego ówczesnej żony Carre Otis. Mimo iż sukces był ogromny i film zarobił miliony na całym świecie, krytycy uznali go za pomyłkę roku. Kilka lat później Claude Chabrol obsadził ją w roli burżujskiej gospodyni domowej w dramacie "Ceremonia" z Isabelle Huppert (nominacja do Cezara 1996). Od tego czasu gra w filmach okazyjnie, jednak często w efektownych rolach ("Taniec pod księżycem"). Pojawiła się w epizodycznej roli u boku Keiry Knightley w "Dominie". W swojej 40-letniej karierze wystąpiła w ponad 80 filmach (w tym wielu włoskich i francuskich). Jej ulubieni aktorzy to Marlon Brando, Anthony Hopkins, Jeanne Moreau i Jessica Lange. W 2001 roku zasiadała w jury podczas międzynarodowego festiwalu w Berlinie.