Jackie Cooper I

Jedna z największych gwiazd Hollywoodu lat 30. Nazywany ''amerykańskim chłopcem'', idealnie wpisuje się w model dziecięcych aktorów, którzy nigdy nie potrafili wznieść się ponad własne sukcesy z młodości.
Zadziorny nosek, świetnie ułożona blond czupryna, nadęte wargi i zdolność do nagłego i niepochamowanego płaczu. Takiego pamiętają go Amerykanie. Po raz pierwszy pojawił się przed kamerą w wieku 3 lat, a w latach 1929-31 zagrał główną rolę w 15-odcinkowym serialu ''Our Gang''. Największy sukces odniósł w 1931 roku, kiedy znany reżyser Norman Taurog, którego był zresztą siostrzeńcem, zaangażował go do głównej roli w filmie ''Skippy''. Ta kreacja stała się kwintesencją całego, wczesnego aktorstwa Jackie'go i przyniosła mu jedyną nominację do Oscara. Do 2004 roku Cooper był jedynym niepełnoletnim aktorem nominowanym za rolę pierwszoplanową (miał 11 lat). Później pojawił się obok Wallace'a Beery'ego w nagrodzonym kilkoma Oscarami ''Czempie''
Kinga Vidora, także w ''The Bowery'' (1933), ''Wyspie skarbów'' (1934),
''Chłopcu O'Shaughnessy'ego'' (1935), czy w ''The Devil Is a Sissy'' (1936) obok innej, wielkiej gwiazdy tamtego okresu Mickeya Rooneya. Początek lat 40. to kilka znakomitych ''dorosłych'' ról, przede wszystkim w ''Powrocie Franka Jamesa'' Fritza Langa i ''Ziegfeld Girl'' u boku Jamesa Stewarta i Judy Garland. Świetnie zapowiadającą się karierę przerwał wybuch wojny, w czasie której Jackie służył w marynarce wojennej, gdzie doczekał się nawet stopnia kapitana. Podobnie jak wiele innych gwiazd lat 30. i 40., Copper nie potrafił odnaleźć się w powojennej rzeczywistości. Grał w dramatach i horrorach klasy B, na pewno nie pomagały mu kłopoty w życiu prywatnym (dwa nieudane małżeństwa). Wówczas na jakiś czas porzucił Hollywood i wyjechał do Nowego Jorku, gdzie przez kilka sezonów z powodzeniem występował na Broadwayu. Połowa lat 50. i 60. to wielki powrót Coopera. Znakomicie potrafił wykorzystać masowe rozpowszechnienie się telewizji i dzięki rolom w cieszących się dużą popularnością sitcomach (''The People's Choice'' 1955-58 i ''Hennesey'' 1959-62) powrócił do publicznej świadomości. Wówczas także pierwszy raz stanął po drugiej stronie kamery. Zajmował się również produkcją programów rozrywkowych (m.in. Mary Tyler Moore i Rosemary Clooney). Wyreżyserował kilka odcinków seriali ''M.A.S.H.'', ''The White Shadow'' (za obie produkcje otrzymał nagrodę Emmy) i ''Cagney i Lacey''. Karierę aktorską na dużym ekranie ograniczył właściwie do roli naczelnego Daily News Perry'ego White'a w kolejnych częściach ''Supermana'' (1978-87) z Christopherem Reeve'm. W 1989 roku ostatecznie porzucił przemysł rozrywkowy (pretekstem była choroba żony Barbary) i nigdy doń nie powrócił. ''Mam 67 lat, a pracuję 64. Czas odpocząć.''- powiedział.