Gustaf Mannerheim

Carl Gustaf Emil Mannerheim

Około roku 1919/1920 został odznaczony (jako jedyny dowódca walczący przeciwko Niemcom) przez Wilhelma II (ostatniego cesarza Niemiec i króla Prus) Żelaznym Krzyżem.
Po odzyskaniu niepodległości przez Finlandię, pełnił funkcję naczelnego wodza wojsk fińskich (1917-1918) oraz regenta Królestwa Finlandii (od 12 grudnia 1918 do 27 lipca 1919).
W roku swych 75 urodzin (1942) został mianowany (jako jedyny fiński oficer) Marszałkiem Finlandii.
W Armii Carskiej miał stopień generała-lejtnanta.
Został odznaczony najwyższym niemieckim odznaczeniem wojskowym z okresu III Rzeszy-Krzyżem Rycerskim Orderu Żelaznego Krzyża.
Od 1907 roku jako pułkownik i generał-lejtnant stacjonował w Polsce. Dowodził 13. Władimirskim Pułkiem Dragonów w Mińsku Mazowieckim. Później Pułkiem Ułanów Lejbgwardii w Warszawie, jednym z najlepszych pułków rosyjskiej kawalerii.
Od 1944 do 1946 pełnił funkcję Prezydenta Finlandii.
Zmarł w Lozannie (Szwajcaria).
Został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego