George Bernard Shaw

George Bernard Shaw urodził się 26 lipca 1856 roku w Dublinie w Irlandii. Był przede wszystkim pisarzem (dramaturgiem i prozaikiem, przedstawicielem dramatu realistycznego), ale także filozofem, twórcą koncepcji siły życiowej i ewolucji twórczej oraz pacyfistą i zwolennikiem teorii Darwina.

Jego pierwsze dzieła nie spotkały się z uznaniem ani krytyki, ani samych czytelników. Zarzucano mu przeintelektualizowanie oraz nadmiar psychologizmu. Jednak dzięki przyjaźni z wieloma reżyserami udało mu się stworzyć w londyńskim Royal Court Theatre tak zwaną Scenę Idei, dla której pisał sztuki.

Najważniejszym jego dziełem jest niewątpliwie "Pigmalion. Romans w pięciu aktach" (1912), za który otrzymał Nagrodę Nobla (1925) oraz Oscara za najlepszy adaptowany scenariusz (1938). Jest to jedyny jak dotąd przypadek w historii, że ktoś został uhonorowany tymi dwiema nagrodami za to samo dzieło.

Shaw jest też znany dzięki aforyzmom. Inne jego znane utwory to dramaty: "Profesja pani Warren" (1898), "Cezar i Kleopatra" (1901), "Kandyda" (1903), "Major Barbara" (1905), "Dom serc złamanych" (1920), "Święta Joanna" (1924), "Wielki kram" (1930). Jest też Shaw autorem prasowego artykułu pacyfistycznego "Wojna z punktu widzenia zdrowego rozsądku" (1913), wyszydzającego ślepy patriotyzm. Po jego publikacji wykluczono pisarza z Klubu Dramaturgów.

W swej końcowej twórczości odwrócił się od realizmu, naturalizmu i problematyki społecznej w kierunku wzorców antycznych.

Shawa ceni się za indywidualizm, celne obserwacje, przenikliwą satyrę, cięty dowcip, a przy tym piękno słowa oraz szerzenie wzniosłych idei humanizmu i pacyfizmu.

Zmarł w Ayot St. Lawrence w Anglii (Wielka Brytania) 2 listopada 1950 roku w wieku 94 lat. Do dziś chętnie czytuje się i wystawia jego sztuki. Był też tak barwną postacią, że wielu dramaturgów uczyniło go bohaterami swoich dzieł.