Daniel-François Auber

Kompozytor francuski. Urodził się 29 I 1782 w Caen. Pochodził z normandzkiej rodziny osiadłej w Paryżu. Jego dziadek był nadwornym malarzem, zaś ojciec - oficer dworski - po wybuchu rewolucji 1789 prowadził sklep z rycinami. Daniel od 6 roku życia uczył się gry na skrzypcach, fortepianie oraz śpiewu. Jego pierwszymi kompozycjami (które napisał w wieku 11 lat) były romanse na głos i fortepian. Będąc młodzieńcem pojechał - wysłany przez ojca - do Londynu, w celu przyuczenia się do zawodu kupieckiego, jednak po powrocie do Paryża postanowił poświęcić się muzyce. Dla swego przyjaciela, wiolonczelisty J. M. Hurela de Lamare, skomponował  cztery wiolonczelowe koncerty, a następnie trio fortepianowe i koncert skrzypcowy. Dzięki tym utworom stał się kompozytorem dostrzeżonym przez środowisko muzyczne. Mając lat 30 podjął studia kompozytorskie u Luigiego Cherubiniego - dyrektora konserwatorium paryskiego. Pod jego wpływem zainteresował się poważnie dziedziną twórczości operowej.
Auber znany jest przede wszystkim jako autor oper komicznych. Przez blisko 50 lat współpracował z poetą Eugène Scribe'em, który napisał libretta do większości jego oper. W Europie nazwisko Aubera stało się znane po sukcesie opery "Niema z Portici" (1828). W 1829 został wybrany członkiem Académie des Beaux Arts. W 1842 Ludwik Filip mianował go dyrektorem konserwatorium, a Napoleon III uczynił kapelmistrzem kapeli cesarskiej.
Kompozytor zmarł w  Paryżu 12 V 1871 w wyniku ataku serca. Spuścizna jaką pozostawił potomnym to przede wszystkim 50 oper, które poza "Niemą z Portici" i "Bratem diabła" raczej rzadko można obecnie znaleźć w repertuarze teatrów operowych. Do tego drugiego tytułu sięgnął w 1933 roku amerykański reżyser - Hal Roach, realizując inspirowaną owym dziełem komedię z Flipem i Flapem pt. "Flip i Flap: Brat diabła", w której wykorzystana została muzyka Aubera.