Antoni Bohdziewicz
Reżyser filmowy, wybitny pedagog. Po ukończeniu studiów technicznych na Politechnice Warszawskiej (1928) był spikerem radiowym, recenzentem filmowym, następnie jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej, studiował w Ecole Technique de la Photographie et Cinematographie w Paryżu (lata 1931-1935). We Francji zrealizował pierwsze krótkometrażowe filmy dokumentalne. Po powrocie do Polski współpracownik kroniki filmowej PAT, recenzent tygodnika "Pion". Dalsze krótkometrażowe filmy dokumentalne realizował w Spółdzielni Autorów Filmowych SAF. W 1939 r. rozpoczął pracę nad pierwszym filmem fab. "Zazdrość i medycyna", nieukończonym z powodu wybuchu wojny. Żołnierz Polski Podziemnej, kierował referatem foto-filmowym Wydz. Propagandy Mobilizacyjnej AK. ("Rój"). Od 1943 r. z Mieczysławem Chojnowskim prowadził laboratorium fotograficzne "Tres" w Warszawie, będące zakamuflowaną placówką konspiracyjną. Brał udział w powstaniu warszawskim, jako kierownik operatorów filmowych. Od 1945 r. pracował w PKF. W marcu 1945 był inicjatorem i wykładowcą Warsztatu Filmowego Młodych w Krakowie, następnie wykładowcą Kursu Przygotowania Filmowego w Krakowie (grudzień 1945-lipiec 1946). Od 1948 do 1966 kierownik Katedry Reżyserii PWSF w Łodzi. Był opiekunem artystycznym studenckich debiutów fab. reżyserem słuchowisk radiowych i spektakli Teatru TVP, kierownikiem artystycznym Zespołów Filmowych "Droga" (pierwotna nazwa "Po prostu") (1956-62) i "Tor" (1968-70), krytykiem filmowym i publicystą, działaczem klubów filmowych. W latach 1966-69 był wykładowcą w Institut National Superieur des Arts du Spectacle w Brukseli.
zobacz pełny życiorysdane personalne:
data urodzenia: 10 września 1906
data śmierci: 20 października 1970
miejsce urodzenia: Wilno, Rosja, (obecnie Litwa)
nagrody: 1 nominacja
Nadchodzące 0
Po premierze 10
W r. 1959 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł w Warszawie (Polska), został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Ukończył studia techniczne na Politechnice Warszawskiej w 1928r. oraz jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej studiował w Ecole Technique de la Photographie et Cinematographie w Paryżu w latach 1931-1935.
"Zaczęło się od niedopuszczenia do rozpowszechniania przygotowanej do kin średniometrażowej agitki 2*2=4. Ten półgodzinny film stał się polem pierwszej potyczki o model powojennego kina, rozegranej pomiędzy stronnictwami wyłaniającymi się z rozbitego środowiska dawnego START-u. Wyrazicielem pierwszego, związanego z...
