Cóż obejrzałem drugi raz Nocturnal Animals już tym razem trochę przewijając - swoją droga co za tytuł!
I myślę że jest to film dość subtelny. Ale od początku
- da się świetnie wyczuć estetykę Forda. Oprawki, kadry, dźwięk, dialogi, fabuła. Wszystko jest ok i widać jakiś styl i kunszt. Nie mi to oceniać gdyż każdemu podoba się coś innego, natomiast mi podobało się jak najbardziej w mojej subiektywnej opinii. Bogate wnętrza, dekoracje, rzeźby, dzieła sztuki - rozumiane tylko przez "znawców sztuki" itp. itd. Z kolei Texas przypomina mi trochę dawno oglądane "To nie jest kraj dla starych ludzi" oraz wczoraj oglądane "Hell or High Water". Nie wiem czy Ford czerpał inspirację z tych filmów ale mają podobny klimat. Co do strony wizualnej i dźwiękowej filmu nie ma najmniejszego zarzutu.
-Tytuł. Nocturnal znaczy nie tylko "nocne". Z tego co widzę na necie znaczy też "odpłynąć/stracić kontakt”. W fabule można wyłapać takie zachowania. W każdym razie bliżej prawdziwego znaczenia – a także znaczenia filmu co niżej opiszę, na pewno będą słowa jak „wysysające energię”, „półmroczne”, „mroczne”, „pomroka”, „omacek”, „pora nocy”, „zmrok” i moje ulubione „ćma”… Animals chodzi oczywiście o zwierzęcość, brutalność przyrody, instynkt, żer, nieświadomość, zew, krwiożerczość i moje ulubione podwarstwowe ego każdego człowieka, mięsne „sense” nieprzetłumaczalne chyba na polski, obrazujący zmysł węchu, zabijania. Animals have sense of prey; of requital; of prize.
Myślę że to dość dobrze oddaje znaczenie także filmu. Tytuł „Zwierzęta nocy” nie jest zły ale zdecydowanie brakuje w nim tego mięsa które determinuje film. Wydaje się „warzywny” że tak to ujmę. Bez tego zmysłu węchu za zwierzyną którą zwierzęta się charakteryzują. Trudny do przetłumaczenia. Myślę że nie ma co narzekać że wybrano bezpieczną opcję.

Mi ten film opowiada o żerowaniu na energii drugiego człowieka. Żywieniu się ta energią. Oczywiście w nieświadomy, niechciany i wypierany sposób. Ale efekty nie są kłamstwem. Ludzie jak wiadomo są, i potrafią być zwierzętami. To w nas jest, tylko że cywilizacja ostudza nasze wewnętrzne energie. Trudno mi to ująć w słowa, ale to jest film o życiu z siły drugiego człowieka.

Że Susan wyniosła z domu jakąś tęsknotę, potrzebę tej romantyczności którą Edward się cechował. W miarę jak szła dalej w życie oczywiście jej ludzka bezwładność, i to kim była tak naprawdę zaczęło wychodzić. Ona nie chciała, nie myślała o tym ale wyszło tak że skończyła z aborcją dziecka Edwarda. Edward był lekkoduchem. Nie chciał dopracowywać swoich dzieł. Chciał żeby świat wziął go takim jakim jest, jakie były jego pracę a świat tak nie działał. On nie chciał się poddać światu, komuś innemu, i został rozwalony przez Susan. Mąż Susan zdradza ją z inną. Denerwują go jej telefony, ale bezwładnie utrzymuje z nią kontakt. On nie chce sam przed sobą pokazać jaki jest. To jest zwierzęcość
Że się nie widzi jakim się jest. Co człowiekiem rządzi. Człowiek myśli że robi to co powinien, że jest władcą tego co robi, ale to co robi jest „driven” przez wszystko co jest w środku. I ta walka o energię dla samego siebie jest dla mnie esencją filmu.
Dalej mamy kwestię drugiej fabuły w Texasie. Mamy mordercę który czuje zew do tego co musi robić. Mimo że gdy się go postawi przed skutkami swoich czynów to zacznie przepraszać i chce się jeszcze uratować przed konsekwencjami. Miota się jak zwierzę w klatce żeby tylko uciec. Tak się dzieje właśnie z ludźmi z problemami psychicznymi, a także normalnymi którzy mają ukryte te problemy – nie wywleczone na wierzch. Są rządzeni w środku, np. unikając czegoś, ukrywając coś. Np. ludzie „silni” często nazywani są psychopatami.

Ta subtelnie ukryta, niewidoczna energia jest powodem zdarzeń które są w filmie i życiu ludzi. Z niej wyrastają niektóre rzeczy które ludzie robią. Np. przykład z tym co Edward zrobił – stając się tym silnym. Edward umarł wraz ze śmiercią swojej lekkoduszności, po aborcji, i w filmie po gwałcie i morderstwie i w końcu gdy wybuchł po zabójstwie Lou przez Andesa. Teraz to on jest silnym. Staje się syty poprzez to że pisze książkę opowiadającą historię, która jest… obecna, bliska, żyjąca, zgrywająca się, i daje ją swojej byłej żonie która mu to zrobiła. Edward jednocześnie ostatecznie uwalnia się oddając książkę i nie przychodząc na spotkanie. To teraz on jakby rządzi nią. Pokazał jej że on jest nad nią. Taki wyższy poziom zemsty..

Dość trudno mi opisać to co myślę o tym filmie. Jednak mam nadzieję że to co postarałem się napisać choć w części trafi do was tak jak miałem intencję. No cóż jestem ciekawy czy ktoś miał podobne przemyślenia?