Kto z nas nie ma w rodzinie kogoś, kto wierzy w teorie spiskowe lub w ręce, które leczą?
No właśnie – to, co najbardziej mnie poruszyło, to ciepłe podejście do odmienności Wujka Foliarza (świetny Woronowicz w tej roli). Odmienności, która, mimo wszystko, działa… o dziwo -uzdrawiająco na innych członków rodziny. Bo kto tak naprawdę jest „normalny”? Kto ma „rację”, a kto ma „serce (atomowe)”?
Wyszedłem z kina rozluźniony i z uśmiechem na twarzy, po tym obrazie nostalgii za czasami dzieciństwa na wsi.
Fajnie było zobaczyć taką obsadę! Na plus zasługują również zdjęcia, kolorowa-przaśna scenografia i świetna muzyka.
Jest kilka naprawdę zabawnych fragmentów i tekstów, które zapadną mi w pamięć. Dla mnie kultowy moment to scena z maską gazową i dyskusja o sensie jej używania.
A i postać Adama „z CBŚ” – po prostu ekstra!